แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 334

"เหอะๆ" มู่เหลียนโยวหัวเราะ "บอกแต่แรกแล้ว วันๆ อย่าเอาแต่พร่ำ 'ท่านหญิงอย่างข้านี้ ท่านหญิงอย่างข้านั้น' เพราะเจ้าไม่ใช่! เจ้าไม่ใช่ท่านหญิง แค่คนธรรมดา! มีสิทธิ์อะไรสั่งให้คนอื่นคุกเข่า!”

“มู่เหลียนโยว...” ลั่วซินเม่ยกรีดร้อง อยากจะตะครุบเขาฉีกทึ้งเป็นชิ้นๆ ใจจะขาด

“โอหัง! คุกเข่า!” มู่เหลียนโยวเลิกคิ้วเรียวยาวรูปดาบ แสยะยิ้มอันน่ากลัว “แม่นางลั่ว กรุณาเรียกข้าด้วยความเคารพ ซื่อจื่อหรือใต้เท้า! เพราะข้าคือจิ่งอ๋องซื่อจื่อ ผู้บังคับกองพันพิทักษ์เมืองหลวง!”

พวกเหมยไทเฮาแทบจะหัวเราะออกมา

เหยาชิงหลีเม้มริมฝีปากกลั้นหัวเราะ

เมื่อสักครู่ ลั่วซินเม่ยเอาแต่พร่ำทุกคำว่าตนเป็นหย่งซานจวิ้นจู่ผู้สูงศักดิ์ ต่อให้นางไม่ได้ทำอะไรเลย ก็ยังสามารถทำให้เหยาชิงหลีคุกเข่าลงต่อหน้านางได้

ตอนนี้มู่เหลียนโยวใช้คำพูดเดียวกันนี้ เพื่อทำให้นางรู้สึกละอายใจ

"เจ้า..." ลั่วซินเม่ยโกรธจนตัวสั่นเทิ้ม กลั้นน้ำตาเอ่อขอบตา "ท่านหญิง...หึ แค่ท่านตาลืมขอตำแหน่ง! ท่านตารักข้ามากที่สุด แค่ตำแหน่งท่านหญิง แค่ข้าเอ่ยปาก จะไม่ได้หรือ กลับไปแล้ว ข้าจะขอท่านตาแต่งตั้ง เหยาชิงหลี รอจวิ้น...ข้าก่อนเถอะ! อีกไม่กี่วันข้าจะให้เจ้าต้องคุกเข่าพบข้า!”

พูดพลางถึงตาจ้องมองเยี่ยฟ่านเซิงเกลียดชัง ดวงตาเจ็บปวด "ส่วนเจ้า เยี่ยฟ่านเซิง เหตุผลที่เจ้าได้เป็นประมุขน้อยหุบเขาเทียนอีก็เพราะหมั้นกับข้า! เป็นคู่หมั้นของข้า! เจ้าแต่งงานกับหย่งซานจวิ้นจู่ ก็คือข้า! ข้าคือหย่งซานจวิ้นจู่ ส่วนเจ้า ไม่แน่จะได้เป็นประมุขหุบเขาเทียนอีต่อไปได้! ข้าเปลี่ยนเจ้าได้! รอก่อนเถอะ!”

พูดจบก็นำคนสะบัดออกไป

แววตาของมู่เหลียนโยวเย็นเยียบ กำลังจะพูด

“จิ่งอ๋องซื่อจื่อ ไม่ว่าอย่างไร นางเป็นหลานสาวของราชาหย่งซาน! ไม่มีมารยาทจะได้อย่างไร!” หมิงซุ่นตี้ตรัสขึ้นก่อน เขากริ้วมาก

ไม่ว่าอย่างไรก็เป็นหุบเขาเทียนอี! ไม่อาจมองข้ามอำนาจได้!

อีกอย่าง ยาอมฤตที่เขาเสวยทุกปีมาจากหุบเขาเทียนอี เช่นเดียวกับยาอายุวัฒนะ!

มู่เหลียนโยวทั้งเตะทั้งเหยียบลั่วซินเม่ย เรียกได้ว่าเขากำลังเหยียบหน้าหุบเขาเทียนอี!

“ฝ่าบาท” เยี่ยฟ่านเซิงเอ่ย “เรื่องนี้ไม่ตำหนิจิ่งอ๋องซื่อจื่อ ไม่ตำหนิแม่นางเหยาด้วย”

พูดพลางมองเหยาชิงหลี

“ซินเม่ยถูกตามใจมาตลอด ก่อนที่จะออกจากหุบเขา ประมุขขอให้ข้าสั่งสองนาง เมื่อครู่ ข้าน้อยจงใจเปิดเผยความจริง เพื่อระงับความโอหังของนาง”

"ใช่ๆ!" พวกผู้อาวุโสจูจากหุบเขาเทียนอีพยักเพยิด ถอนหายใจแรงๆ

เมื่อครู่พวกเขาหุบเขาเทียนอีอับอายแทบแทรกแผ่นดินหนี!

มู่เหลียนโยวเหมือนแผ่นเหล็ก เตะไม่ได้

แต่... ลั่วซินเม่ยถูกมู่เหลียนโยวเหยียบแบบนี้ พวกเขาหุบเขาเทียนอีจะมีหน้าออกไปพบคนอื่นได้อย่างไร

คาดไม่ถึง คำพูดของเยี่ยฟ่านเซิงช่วยทวงหน้าตาของหุบเขาเทียนอีคืนมาได้ทันควัน!

ไม่ใช่ว่าพวกเขาสามารถถูกเหยียบย่ำและรังแกในหุบเขาเทียนอีได้ แต่พวกเขามาที่นี่เพื่อให้ความรู้แก่ ลั่วซินเม่ย!