เมื่อเปลวไฟจากยาลูกกลอนสีน้ำเงินลุกโชนขึ้น ฮั่วหรูเฟิง ซั่งกวนเยียนและคนอื่นๆ จึงรีบหยิบใบสั่งยาขึ้นมาอ่านในทันที
เหยาชิงหลีเองก็เช่นกัน นางจดจำเนื้อหาทั้งหมดได้เพียงการเหลือบมองเพียงครั้งเดียว
สมุนไพรมีด้วยกันทั้งหมด 7 ชนิด
ขั้นแรกให้ใส่วัตถุดิบยาลงในชามต่างๆ เติมน้ำจำนวนหนึ่ง บดยาให้เป็นของเหลวและเติมลงในไฟทีละใบ
จากนั้นใช้พลังลมปราณเพื่อควบคุมไฟในหม้อ ละลายยาที่ตกค้างทีละน้อยและชำระตัวยานั้นให้บริสุทธิ์
หากท่านเป็นปรมาจารย์กลั่นยาก็จะกลั่นสารละลายยาให้เป็นยาลูกกลอนได้
แต่ผู้เริ่มต้นย่อมไม่สามารถทำได้ถึงขั้นนั้น เพราะประการแรกพวกเขาไม่มีทักษะนี้ ประการที่พวกเขาทำได้เพียงสามในเจ็ดกระบวนท่าปักษาหวนคืนเท่านั้น ขั้นตอนที่สามเป็นเพียงขั้นตอนควบแน่นเป็นผง จึงกลายเป็นแค่ยาผงเท่านั้น
สำหรับผู้เริ่มต้นที่ไม่มีทักษะพื้นฐาน การกลั่นยาเป็นผงถือเป็นเรื่องยากอยู่แล้ว จึงไม่มีทางทำให้กลายเป็นยาลูกกลอนได้เลย
เสียงนาฬิกาทรายค่อยๆ ไหลลงมาทีละน้อย
ซั่งกวนเยียน หยางจ้งและคนอื่นๆ ใช้เครื่องมือบดเศษยาที่ตกค้างและผสมน้ำอย่างรวดเร็ว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหยางจ้ง เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและกำจัดยาทั้งหมดภายในสองหรือสามจังหวะ
เหยาชิงหลีมองไปที่ผู้คนรอบตัวที่กำลังลงมือขะมักเขม้นด้วยความลังเล
เพราะในตำรายังมีวิธีการอื่น นั่นคือข้ามขั้นตอนการผสมสมุนไพรกับน้ำ แต่ใส่สมุนไพรลงในหม้อตามลำดับโดยตรง
วิธีนี้จะทำให้สารละลายยาบริสุทธิ์และควบแน่นได้มากยิ่งขึ้น คุณภาพของเหลวยาที่กลั่นออกมาก็จะสูงขึ้นตามไปด้วย
แต่การใช้วิธีนี้จำเป็นต้องมีการควบคุมและใช้พลังลมปราณที่แม่นยำอย่างยิ่ง
เมื่อวานนางสามารถทำให้บุปผาสวรรค์เติบโตได้มากเช่นนั้น พิสูจน์ให้เห็นว่าการควบคุมและการรับรู้ของนางโดดเด่นมากเพียงใด
เมื่อคิดดังนั้น เหยาชิงหลีจึงตัดสินใจวางมือข้างหนึ่งบนหม้อปรุงยา อีกมือหนึ่งหยิบสมุนไพรขึ้นมาแล้วโยนลงไป
สมุนไพรในหม้อปรุงยากำลังเดือดปุดๆ เพราะดินปืน แต่มือที่วางบนหม้อนั้นกลับไม่รู้สึกร้อนเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่สัมผัสได้ถึงความอุ่นเล็กน้อยเท่านั้น
สิ่งที่น่าทึ่งยิ่งกว่านั้นคือนางสัมผัสได้ว่าสมุนไพรเหล่านั้นเปลี่ยนแปลงไปทีละน้อยภายใต้การเผาไหม้ของดินปืน และยังสามารถควบคุมอุณหภูมิของดินปืนและสมุนไพรได้อีกด้วย
“หญิงคนนั้น...” ใบหน้าหล่อเหลาของฮั่วหรูเฟิงอดไม่ได้ที่จะมืดลงเมื่อเห็นการกระทำของเหยาชิงหลี
เหยาชิงหลีได้คะแนนดีกว่าเขาในด่านที่สี่ไปแล้ว เขาไม่มีทางยอมแพ้อย่างแน่นอน
เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวที่อันตรายของเหยาชิงหลี ฮั่วหรูเฟิงจึงหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนหยิบสมุนไพรขึ้นมาแล้วโยนลงในหม้อ “ข้าก็คิดจะกลั่นด้วยวิธีนี้เช่นกัน!”
ซั่งกวนเยียนและผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆ อดไม่ได้ที่จะหันไปมองอย่างไม่เข้าใจ เจ้าสองคนนั้นมัน... เฮ้อ นี่ไม่ใช่เรื่องของข้าเสียหน่อย! ข้าสนใจของตนเองก็เพียงพอแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แพทย์หญิงข้ามภพ