แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 368

เหยาชิงหลีอุ้มเสียวเป่า ถูกพวกสาวใช้เฮโผเข้าไปในห้องก็ตกใจ

เห็นว่าบนโต๊ะวางของประเภทต่างๆ ของหนักคือกล่องของขวัญ และของเบาคือไข่ไก่และผักสด

“ซื้อเยอะแยะขนาดนี้ไปทำไมกัน” เหยาชิงหลีเอ่ยถาม

“ของขวัญพวกนี้คนอื่นส่งมาให้เจ้าค่ะ” ซย่าเอ๋อร์ตอบ “เมื่อวานนี้ คุณหนูคว้าชัย คนทั้งเมืองหลวงต่างก็เฉลิมฉลองกัน จากนั้นก็มีคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาแสดงความยินดี ยืนกรานที่จะมอบของให้เจ้าค่ะ”

“คนเยอะมากเหลือเกิน ทำเอาพวกเราตกใจจนไม่กล้าเปิดร้านเจ้าค่ะ” ตงหรุ่ยยิ้มแย้ม

เหยาชิงหลีอดไม่ได้ที่จะเม้มริมฝีปากยิ้ม นั่งลงบนตั่ง ลูบหน้าเสียวเป่า "เสียวเป่า แม่เจ๋งไหม"

“เจ๋ง! ท่านแม่เก่งที่สุดในโลก! หมอเทวดา!!” สีหน้าเสียวเป่าปลาบปลื้ม

“ที่สุดในโลกอะไรกัน เหนือฟ้ายังมีฟ้า แต่สุดท้ายแล้ว แม่ก็ไม่ทำให้เสียวเป่าต้องขายหน้า” เหยาชิงหลีปิติยินดี

“หมอเทวดาเหยา หมอเทวดาเหยาอยู่หรือเปล่า” เสียงเคาะประตูดังขึ้น

“โอ๊ะ มาอีกแล้ว” ซย่าเอ๋อร์หัวเราะคิก ยิ้มบ่นกระปอดกระแปด วิ่งออกไปเปิดประตู “ท่านยาย คุณหนูของเรากลับมาแล้ว แต่นางเหนื่อยมาก กำลังพักผ่อนเจ้าค่ะ”

เหยาชิงหลีได้ยินเสียงหญิงชราจากข้างนอก "อ้อๆ ข้าไม่รบกวนแล้ว แม่นางเหยาชนะเลิศงานชุมนุมหมอสวรรค์ พวกเราชาวต้าฉู่ได้หน้ามาก นี่คือขนมจากร้านของเรา มอบให้แม่นาง ได้ยินมาว่าเด็กบ้านพวกเจ้าชอบขนมดอกเหมย ข้าทำเองกับมือ ไม่รู้ว่าถูกปากหรือเปล่า”

"ขอบใจมากเจ้าค่ะ" ซย่าเอ๋อร์เอ่ยขอบคุณหลายครั้ง พูดคุยกับหญิงชราพักหนึ่งค่อยกลับมา

เหยาชิงหลีมองขนมที่ซย่าเอ๋อร์นำเข้ามา จากนั้นก็มองดูของขวัญเล็กๆ น้อยๆ บนโต๊ะ อารมณ์เบิกบานใจ

หลังจากทำงานหนักมาเป็นเวลานาน ความด่างพร้อยบนตัวก็ถูกปิดคลุมแล้ว เสียวเป่าก็ค่อยๆ ได้รับการยอมรับจากทุกคน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้ว เหยาชิงหลีก็โล่งใจ ลูบหัวของเสียวเป่า "รอแม่กลับมาจากหุบเขาเทียนอี แม่จะพาเสียวเป่าออกไปเดินเล่นอย่างเป็นทางการ!"

นางต้องการให้เขาเติบโตอย่างแข็งแรงท่ามกลางแสงแดด

"อืมๆ!" เสียวเป่าพยักหน้าตื่นเต้น "ท่านแม่...เอ่อ..." พูดพลางบีบนิ้วก้อยสีขาวเขินอาย

"มีอะไรหรือจ๊ะ"