แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 372

“ของต่างหน้า?” เหยาชิงหลีรับกล่องนั้นมา

มันเป็นกล่องไม้ลูกแพร์สีแดง ใส่กุญแจดอกเล็ก

“ใช่แล้ว!” ท่านยายเฉียวพยักหน้า “มันเป็นของติดตัวอย่างเดียวของแม่เจ้า อ้อ มันเป็นของที่ข้าเก็บไว้ เราพบมันในตัวนาง แต่ค้นหามานานก็ไม่พบแหล่งที่มา"

“ต่อมาแม่ของเจ้าออกเรือน นางไม่อยากทิ้งยาย ทิ้งของนี้ไว้ให้ยายแทนความคิดถึง มีของชิ้นนี้รู้สึกเหมือนนางอยู่บ้าน จึงไม่ได้นำติดตัวไปตระกูลเหยา แม่นมหง หยิบกุญแจมาสิ”

“เจ้าค่ะ” แม่นมหงเดินออกไป

“ฮ่า มันคืออะไรนะ” เหยาชิงหลีสีหน้าคาดหวัง “สร้อยคอ? ปิ่นปักผม? จี้หยก?”

“ไม่ใช่ทั้งนั้น” ท่านยายเฉียวยิ้มพลางส่ายหัว “มันต้องซับซ้อนกว่านี้ มันคืออะไร... ไม่ได้ตั้งใจให้เจ้าเดา แต่...ยายก็ไม่รู้มันคืออะไร ฮ่าๆ!”

คงไม่ใช่ไข่มุกเรืองแสง? เหยาชิงหลียิ่งตั้งตารอคอย

“คุณหนู” แม่นมหงยื่นกุญแจให้เหยาชิงหลี

เหยาชิงหลีค่อยๆ เปิดกุญแจอย่างระมัดระวัง พอเปิดออก หลังจากนั้น...

“โอ้โฮ!” เหยาชิงหลีตกใจจนลุกพรวด ตาแทบหลุดจากเบ้า “โร โรเล็กซ์?”

เหยาชิงหลีฝันก็ยังคิดไม่ถึง ในสมัยโบราณ นางจะได้รับนาฬิกาโรเล็กซ์ทองคำเรือนใหญ่เป็นของขวัญ!

“โร โรอะไร” การเคลื่อนไหวของเหยาชิงหลีทำให้ท่านยายเฉียวที่เป็นอัมพาตตกใจจนแทบจะลุกพรวดขึ้นมา

“มันเป็นนาฬิกาโรเล็กซ์สีทองเรือนใหญ่ได้ยังไง! นาฬิกาข้อมือ! เหลือเชื่อ!” เหยาชิงหลีตื่นเต้นมากจนแทบเป็นบ้า จับตัวท่านยายเฉียว “ท่านยาย หรือว่าแม่ข้าก็ใส่เหมือนกัน"

“ใส่อะไร ใส่กางเกงหรือ” แม่นมหงเบิกตากว้าง “คุณหนู ใจเย็นก่อน”

“ใจเย็นๆ! ได้ ใจเย็นๆ!” เหยาชิงหลีหายใจเข้าลึกๆ จ้องมองนาฬิกาไม่กะพริบ “ไม่ถูกสิ ถ้านางข้ามเวลาด้วย ทำไมนางถูกฆ่าตายง่ายๆ อ่อนหัดไปหรือเปล่า ยิ่งกว่านั้น ถ้านางข้ามเวลา มันเป็นไปไม่ได้ที่ตอนเด็กข้าจะจำอะไรไม่ได้เลย”

หรือว่านาฬิกาเรือนนี้ถูกประดิษฐ์ขึ้นโดยคนในโลกนี้ ไม่น่าใช่ เพราะมันคือโรเล็กซ์จริงๆ!