แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 380

เมืองเทียนอีเป็นสถานที่ในการแลกเปลี่ยนสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในสี่แคว้น

เช้านี้ทั้งเมืองต่างครึกครื้นกว่าปกติ ผู้คนเดินขวักไขว่ไปมา

เมื่อใกล้ถึงประตูเมืองก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น “นายน้อยกับท่านหญิงกลับมาแล้ว”

“เอ๊ะ กลับมาแล้วหรือ?”

“ใช่ น่าจะกลับมาแล้ว”

ผู้คนบนถนนต่างชะเง้อคอมอง

ไม่นานก็เห็นขบวนม้าเข้ามาในประตูเมือง

ทุกคนรีบหลีกทางให้ทันที

เหยาชิงหลีนั่งอยู่ในรถม้า เลิกม่านขึ้น ก่อนจะถอนหายใจ เดินทางมากเกือบครึ่งเดือนในที่สุดก็ถึงสักที

เธออดกลั้นมาตลอดการเดินทาง มู่เหลียนโยวก็เอาแต่เกี้ยวเธอ หากไม่มีซั่งกวนเยียนอยู่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

ซั่งกวนเยียนขยับเข้ามา “เมืองเทียนอียังครึกครื้นเหมือนเคยเลย!”

“กลิ่นยาแรงมาก” เหยาชิงหลีย่นจมูก สายตาสอดส่องไปทั่วก็เห็นแต่ร้านขายยา

ขบวนเดินผ่านถนนใหญ่ก่อนจะมาเข้าไปในจวนหลังใหญ่

เหยาชิงหลีลงจากรถ เงยหน้ามองกำแพงสูงใหญ่ กระเบื้องสีเขียว ตกแต่งวิจิตรตระการตา

“นี่คือหุบเขาเทียนอีหรือ?” เหยาชิงหลีขมวดคิ้ว ก็แค่จวนธรรมดา ไม่มีอะไรแปลก

“แน่นอนว่าไม่ใช่!” ซั่งกวนเยียนเอ่ย “นี่คือเมืองเทียนอี ที่พำนักของประมุขเมืองเทียนอี หย่งซานอ๋อง”

“อ๋อ ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ แล้วหุบเขาเทียนอีอยู่ที่…”

“หุบเขาที่อยู่ห่างจากเมืองไปประมาณสิบลี้”

“ทุกท่าน” เสียงของผู้อาวุโสจูดังขึ้นไม่ไกล “เนื่องจากเกิดพายุฝน เส้นทางสู่หุบเขาเทียนอีเต็มไปด้วยดินโคลนและก้อนหิน ต้องรออีกหลายวันกว่าจะเดินทางได้ ช่วงนี้ทุกท่านก็พักผ่อนกันอย่างเต็มที่”