แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 379

ปลายเดือนเจ็ด อากาศเย็นยะเยือก

ขบวนยาวราวกับมังกรค่อยๆ เคลื่อนออกจากเมือง

บรรยากาศในฤดูใบไม้ร่วงสดใส ท้องฟ้าสูงและมีเมฆบางๆ

เหยาชิงหลีซึ่งอยู่ในเมืองหลวงมาเกือบสองปีแล้ว มองไปที่ภาพตรงหน้า พลางอารมณ์ดีขึ้นมา

ซั่งกวนเยียนนั่งมาด้วยกันกับนาง ถักเชือกพลางพูดคุยกัน

“ชิงหลี ออกมาขี่ม้า” มู่เหลียนโยวบังคับม้ามาใกล้รถนาง

“ไม่” เหยาชิงหลีตอบเบาๆ ก่อนจะปิดม่าน

“คิกคิก” ซั่งกวนเยียนหัวเราะ ยกนิ้วชี้เหยาชิงหลี “ซื่อจื่อของเจ้าเรียกน่ะ ทำไมไม่ไปล่ะ”

เหยาชิงหลีตกใจ ใบหน้าแดง “ของข้าอะไรกัน เขาไม่ใช่ของข้าเสียหน่อย เจ้าไปฟังคำพูดเหลวไหลมาจากไหน

“ทั้งเมืองเขารู้กันหมดแล้ว” ซั่งกวนเยียนแลบลิ้น นางถักเชือกพลางมุ่ยปาก “ใครบ้างจะไม่รู้ว่าจิ่งอ๋องซื่อจื่อกับแม่นางเหยาเป็นคู่กัน”

เหยาชิงหลีเกือบจะเอาหัวโขกกำแพงรถ

“พรืด” ด้านนอกมีเสียงหัวเราะดังขึ้น เป็นเสียงของมู่เหลียนโยว

เหยาชิงหลีงุนงงเกือบจะพลาดท่า ไอ้เลวนี่…

“ด้านในคงเป็นแม่นางซั่งกวนใช่หรือไม่” จู่ๆ เสียงเย็นชาก็ดังขึ้น

ซั่งกวนเยียนตกใจ ก่อนจะเห็นว่าม่านอีกด้านถูกเลิกขึ้น เจิ้งมั่วอี๋มองเข้ามา

“เพคะ” ซั่งกวนเยียนขมวดคิ้ว “รัชทายาทฉู่มีเรื่องอันใดหรือ?”

“นี่คือขบวนกองทัพของแคว้นฉู่ เชิญแม่นางซั่งกวนกลับไปที่ขบวนของแคว้นอันด้วย” ใบหน้าของเจิ้งมั่วอี๋ดำทะมึน

สตรีแคว้นอันช่างพูดจาเหลวไหลเสียจริง ถึงได้พูดว่าเหยาชิงหลีกับมู่เหลียนโยวเป็นคู่กัน