แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 415

พอเยี่ยเทียนปั๋วออกไป คนในห้องโถงก็ทยอยแยกย้ายกันไป

ลั่วซินเม่ยกลับไปที่ห้อง นั่งลงที่โต๊ะสีหน้าได้ใจ ถอนหายใจโล่งอก "ท่านแม่ร้ายจริงๆ เปิดใช้งานถังหยกนิล ยังหากุญแจไม่เจอด้วยซ้ำ!"

นางยิ้มเบิกบานมองฮูหยินหม่าน คิดว่าฮูหยินหม่านจะอารมณ์ดีเหมือนกัน นึกไม่ถึงฮูหยินหม่านนั่งที่โต๊ะเหม่อลอย ราวกับว่าปัญญาทึบ

“ท่านแม่ เป็นอะไรไปเจ้าคะ” ลั่วซินเม่ยเห็นนางเป็นแบบนี้ก็กังวล “หรือว่ากุญแจ...”

“เส้นเลือดวิญญาณ!” ฮูหยินหม่านขยับริมฝีปาก เอ่ยขึ้นแผ่วเบา

“ท่านแม่พูดอะไรเจ้าคะ” ลั่วซินเม่ยได้ยินไม่ชัดเจน

“เหอะๆ ... เส้นเลือดวิญญาณ!” จู่ๆ ฮูหยินหม่านก็หัวเราะออกมาเหมือนเสียสติไปแล้ว “ทำไมถึงมีเรื่องไร้สาระแบบนี้ได้… ไม่ เป็นไปไม่ได้! นางตายไปแล้ว! ไม่... "

นางพูด พลันเบิกตาหวาดกลัว จริงด้วย ตอนนั้นนางเปิดค่ายกลอีกครั้งเพราะกังวล! นางไม่พบศพของลั่วเย่ว์ที่นั่น!

ตอนนั้นนางตื่นตระหนก! ลั่วเย่ว์อยู่ที่ไหน หนีไป? นางหนีค่ายกลใหญ่ได้อย่างไร!

หรือว่าตอนที่นางเปิดค่ายกลตรวจสอบ ลั่วเย่ว์ก็หนีไป!

เป็นไม่เห็นคน ตายไม่เห็นศพ!

แต่นางจะทำอะไรได้อีก! ธนูยิงไปแล้วไม่หวนกลับ!

นางได้แต่เตรียมอีกศพหนึ่ง ผลักลงไปที่เชิงเขา สวมรอยเป็นลั่วเย่ว์

หลายปีมานี้ นางอกสั่นขวัญแขวนตลอด เกรงว่าลั่วเย่ว์จะหนีออกจากค่ายกลไปได้ ย้อนกลับมาสักวันหนึ่ง

แต่นางรอแล้วรอเล่ามาหลายปี ลั่วเย่ว์ก็ไม่กลับมา! นางวางใจแล้ว!

ลั่วเย่ว์ไม่มีทางกลับมาแล้ว! เพราะลั่วเย่ว์ตายไปนานแล้ว! นางหนีจากค่ายกลไม่ได้ ถูกค่ายกลหั่นเป็นผุยผง! นั่นเป็นสาเหตุที่หาศพไม่เจอ!

ในที่สุดนางก็โล่งใจเต็มที่!

คาดไม่ถึงหลังจากนอนหลับสนิทได้ไม่กี่ปี เหลือเชื่อจะได้พบกับเส้นเลือดวิญญาณในคนอื่นที่ไม่ใช่ตระกูลเยี่ยและตระกูลลั่ว!

โลกนี้จะมีเรื่องไร้สาระแบบนี้ได้อย่างไร!

เหยาชิงหลีคนนี้...นางคือ...

ไม่ นางไม่เชื่อ!

“ท่านแม่ เป็นอะไรไป” ลั่วซินเม่ยตกใจเมื่อเห็นฮูหยินหม่านงุนงง “เป็นเพราะกุญแจหรือเปล่า”