แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 418

เหยาชิงหลีเม้มริมฝีปากยิ้ม เดินไปกระซิบกระซาบกับลุงจ้าว

ลุงจ้าวพยักหน้า รีบวิ่งออกไปจากภูเขาโฮ่วหนาน ไม่นานก็แบกกล่องที่เต็มไปด้วยอาหารกลับมา

“ฮึ่ม! ข้าอาหารโอชะอะไรบ้างที่ข้าไม่เคยกิน เจ้าจะทำอะไรได้!”

แน่นอนว่าในภูเขาโฮ่วหนานมีห้องครัว ในเมื่อเป็นหมอเทวดา เขาจะไม่ต้มยาได้อย่างไร

ราชาหย่งซานนั่งลงข้างแปลงสมุนไพร เริ่มคัดแยกสมุนไพร

เขาไม่รู้ว่าทำงานนานแค่ไหน แต่เขาหิวมากจนแขนขาอ่อนแรง บัดนี้กลิ่นหอมของอาหารโชยมาทำให้เขาเลียลิ้น พอไปดูก็เห็นว่าเหยาชิงหลีเตรียมอาหารสี่อย่างและน้ำแกงหนึ่งอย่างแล้ว

เมื่อมองดูอาหารเหล่านี้ ราชาหย่งซานก็ตกตะลึงครู่หนึ่ง น้ำแกงหน่อไม้แฮมยูนนาน ไก่ ผักกาดต้ม และปลานึ่ง อาหารที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือหมูตงพอ!

“หา หมูตงพอ!” เขาตื่นเต้นมากจนน้ำลายแทบไหลย้อย ถลึงตามองเหยาชิงหลี “บอกว่าไม่ให้ข้ากินไม่ใช่หรือ”

“ข้าทำ ท่านกินได้” เหยาชิงหลีแย้มยิ้ม

“ค่อยยังชั่วหน่อย” ราชาหย่งซานพอใจ แต่ไม่ค่อยพอใจอาหารอื่นๆ เขาใช้ตะเกียบชี้ไก่ “ไก่ตัวนี้ขาวพอกับต้มเลย ไม่มีรสชาติเลย จะให้กินยังไง”

“ท่านต้องกินมันกับน้ำจิ้มขิงต้นหอม” เหยาชิงหลีรู้สึกขำขัน เพราะเดินทางข้ามเวลามานาน นางเพิ่งสังเกตว่าที่นี่ไม่มีไก่ต้มสับ!

“ฮึ ข้าจะกินก่อน ถ้าไม่อร่อย ต่อให้เจ้าปรุงหมูตงพอให้ข้ากิน ข้าก็จะไม่ปล่อยเจ้าไป”

เหยาชิงหลีคิดในใจ เจ้าจะไม่ปล่อยข้าไปได้อย่างไร รู้จักกันตั้งนานดู เหมือนว่าเขาจะเป็นฝ่ายแพ้ตลอด

ราชาหย่งซานหยิบเนื้อน่องไก่ขึ้นมาจิ้มน้ำจิ้มขิงต้นหอมใส่เข้าปาก ก็ต้องประหลาดใจที่มันนุ่มมาก! นุ่มลื่น! รสสัมผัสดีเยี่ยม!

อร่อยกว่าไก่ที่เขาเคยกิน!

เขาไม่เคยชอบกินไก่ รังเกียจว่าเนื้อไก่หยาบไม่อร่อย ไก่คำนี้เปิดโลกใหม่ให้เขา

เขากินอีกสองชิ้นอย่างมีความสุข ถึงค่อยกินหมูตงพอ

เนื้อหนึ่งคำเข้าปาก ก็รู้สึกพึงพอใจ แต่จากนั้นก็ส่ายหัว หัวเราะ "สาวน้อย เนื้อไก่ทำได้ดีมาก แต่หมูตงพอขาดไปนิดหน่อย!"

“แล้วท่านพอใจหรือยัง”