แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 417

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อเหยาชิงหลีตื่นนอน นางเข้าห้วงมิติทันที แต่ก็ยังเปิดไม่ได้! เข้าไปไม่ได้!

เหยาชิงหลีล้างหน้าเสร็จแล้ว กำลังเตรียมจะกินอาหารเช้า ก็เห็นลุงจ้าววิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา

“แม่นางเหยา แม่นางเหยา!”

ฉินอิงสยงและซั่งกวนเยียนตกใจจนลุกพรวดขึ้น

“เอ๊ะ ทำไมลุงจ้าวมาแต่เช้า” เหยาชิงหลีหยิบตะเกียบขึ้นมาแล้ว

“แม่นางเหยารีบไปดูท่านประมุขกับข้าเถิด!” ลุงจ้าวร้อนใจจนยืนแทบไม่ติด “เมื่อวานนี้หลังจากเปิดถังหยกนิล เขาก็กลับไปขังตัวเองในห้อง ไม่ยอมกินอะไรทั้งนั้น เมื่อเช้านี้ก็เริ่มกินตะกละตะกลามอีกแล้ว!”

เหยาชิงหลีขมวดคิ้วนิดหนึ่ง พูดอย่างเย็นชา "ข้าบอกแล้วว่าจะไม่สนใจเขาอีก! อีกอย่างเขามีลูกมีหลาน มีคนห่วงใยแล้ว! ท่านควรรีบไปหาฮูหยินหม่านกับลั่วซินเม่ยดีกว่า!"

“ต่อให้ไปหาพวกนางก็ต้องใช้เวลานาน เมื่อพูดถึงเรื่องรักษาท่านประมุข แม่นางเหยาเก่งที่สุด รีบเถิด!”

เหยาชิงหลีนึกถึงห้วงมิติของนางก็พยักหน้า "ก็ได้ ข้าอยากจะถามอะไรหน่อยพอดี"

เมื่อมาถึงภูเขาโฮ่วหนาน ก็เห็นราชาหย่งซานยกม้านั่งมานั่งที่หน้าประตู สุนัขสีเหลืองตัวใหญ่นอนหมอบข้างเขา

ตรงหน้ามีกองไฟเล็กๆ ด้านบนแขวนกระต่ายตัวหนึ่ง ถูกย่างจนน้ำมันเยิ้ม

ราชาหย่งซานมองกระต่ายตัวนั้นตาเป็นประกาย โรยผงยี่หร่าลงไป กลิ่นหอมของเนื้อย่างส่งกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่วภูเขาโฮ่วหนานทันที ทำให้น้ำลายสอ

เหยาชิงหลีได้กลิ่นก็แทบจะน้ำลายไหล หอมมาก! เชอะ เหยาชิงหลีสะบัดหัวแรงๆ น้ำลายไหลทำไม! นางไม่ได้มาที่นี่เพื่อกินเนื้อกับเขา!

เหยาชิงหลีคิดแล้วก็ปราดเข้าไปคว้ากระต่ายย่างขึ้นมา

แต่เพราะมันร้อนเกินไป เหยาชิงหลีร้อง "อูย" กระต่ายย่างก็ตกลงพื้น

“โฮ่ง...” ทันทีที่สุนัขสีเหลืองตัวใหญ่เห็น ก็กระโจนขึ้นอย่างตื่นเต้น คาบกระต่ายย่างในปากกระดิกหางวิ่งหนีไป

ราชาหย่งซานมองเหม่อเมื่อกระต่ายย่างถูกสุนัขแย่งไปเช่นนี้ อึ้งไปอยู่นานก่อนที่เขาจะได้สติ ล้มลงกับพื้นดังโครม ในที่สุดก็ควบคุมตัวเองไม่ได้

“กระต่ายย่างของข้า! กระต่ายย่าง! ตอนนี้แม้แต่สุนัขยังรังแกข้า! ยังมีเจ้า นังหนู! เจ้าตั้งใจมาแกล้งข้าใช่ไหม”

“ถ้าลุงจ้าวไม่เรียกข้า นึกว่าข้าอยากจะมาหรือ” เหยาชิงหลีตะคอกอย่างเย็นชา

“ท่านประมุข บ่าวหวังดีกับท่าน!”

"เฮ่อ..." ราชาหย่งซานส่ายหัวแล้วลุกขึ้น หยิบจอบข้างแปลงยา เริ่มขุดดินเงียบๆ

"อืม มีความก้าวหน้า ไม่กินตะกละตะกลาม ยังออกกำลังกายให้ร่างกายแข็งแรง" เหยาชิงหลีพอใจมาก

“ท่านประมุข ต่อให้ออกกำลังกาย ก็ยังต้องกินให้อิ่ม!” ลุงจ้าวกล่าว