ไหปีศาจ นิยาย บท 118

บทที่ 118

ผีเสื้อปีกมายา

โล่คริสทัลที่ถูกเสริมพลังวิญญาณ

หลังจากใช้มันรักษาบาดแผลของเฒ่าเฉินแล้ว แสงสีเขียวบนโล่คริสทัลก็หรี่ลงไปมาก ให้ความรู้สึกที่เยือกเย็นขึ้นเล็กน้อย แต่อย่างน้อยมันก็ยังไม่หายไป

ลั่วอู๋ลูบมือของเขาบนโล่ราวกับกำลังใช้ความคิด

ตราวิญญาณธาตุไม้บนโล่นั่นดูยังมีที่ว่างเหลืออยู่ การลงตราไปเพียงตราเดียวมันน่าจะยังไม่ถึงขีดจำกัดของโล่ บางทีมันอาจจะสามารถลงตราธาตุได้ถึงสองแบบ

“ถ้าข้าจะเลือกคุณสมบัติของตราธาตุที่สอง ข้าควรจะเลือกอะไร”

ลั่วอู๋ลังเล

หลังจากคิดเรื่องนี้นานสักพักใหญ่ ลั่วอู๋ก็เลือกที่จะลงตราธาตุดิน

หากใช้ตราธาตุดิน เขาก็จะสามารถเสริมความสามารถในการป้องกันของโล่ได้ ซึ่งก็ดูเหมาะสมที่สุดที่จะจับคู่กับการทำงานของโล่

สัตว์วิญญาณที่มีแก่นวิญญาณเป็นพลังธาตุดินงั้นเหรอ ?

ลั่วอู๋ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและดวงตาของเขาก็มองตรงไปที่หนอนอมรณา

ชิ้นเนื้อนั้นเติบโตอย่างช้าๆและในที่สุดก็เติบโตจนโตเต็มที่ เขาต้องยอมรับเลยว่าสัตว์วิญญาณตัวนี้ทั้งแปลกและน่าสะพรึงกลัว

“ไหนดูสิว่าเจ้าเป็นอมตะจริงๆรึเปล่า”

“ลงตรา”

เริ่มการแยกแก่นวิญญาณ

พื้นผิวโล่ทั้งหมดเต็มไปด้วยแสงสีเหลือง บรรยากาศที่หนาและเรียบง่ายปรากฏบนพื้นผิวของโล่ ให้ความรู้สึกเหมือนมันเป็นดั่งเนินเขา

แสงทั้งหมดมาบรรจบกัน

บนโล่มีตราไม้และตราดินที่เกิดจากแก่นวิญญาณ เส้นลึกลับเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน ซึ่งดูเหมือนว่าจะทำให้ตราวิญญาณธาตุทั้งสองทำงานร่วมกันได้

อย่างไรก็ตามแสงสีเขียวนั้นจะอ่อนกว่าเล็กน้อยและแสงสีเหลืองที่เป็นคุณสมบัติของตราธาตุดินนั้นจะส่องสว่างกว่ามาก

ลั่วอู๋สามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงการเปลี่ยนแปลงของโล่และการป้องกันที่เพิ่มขึ้นในระดับที่สูงขึ้นมากของมัน

“เสริมการป้องกันในขณะที่กำลังรักษาบาดแผลเป็นอะไรที่ไม่เลวเลย” ลั่วอู๋พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

ด้วยโล่นี้ลั่วอู๋รู้สึกว่าเขาสามารถป้องกันตัวเองจากสัตว์วิญญาณระดับทองได้ด้วยตัวเอง แน่นอนว่าถ้าฝ่ายตรงข้ามนั้นโง่และรู้เพียงแค่ว่าต้องโจมตีมาที่โล่อย่างเดียว

ลั่วอู๋แตะโล่ “มันคงจะเป็นการดูถูกถ้าจะเรียกมันว่าโล่คริสทัลที่ได้รับการเสริมพลัง มันคงจะดีกว่าถ้าข้าจะตั้งชื่อใหม่ให้มัน”

“ หลังจากนั้นข้าจะเรียกเจ้าว่าโล่ไร้เทียมทาน!”

“ไม่สิ โล่สองชั้น!!”

ลั่วอู๋มองไปที่หนอนอมรณาอีกครั้ง

ความเร็วในการเติบโตของหนอนอมรณาดูเหมือนจะช้ากว่าเดิมมาก มันนอนแผ่อยู่บนพื้นดินโดยไม่กระสับกระส่ายอะไร แก่นพลังวิญญาณดั้งเดิมของมันขาดดุลไปอย่างมาก ถึงอย่างนั้นเท่านี้มันก็ถือว่าฟื้นกลับคืนมาอย่างรวดเร็วได้ด้วยความเร็วอันเหลือเชื่อแล้ว

“ มันดูเหมือนว่าจะเป็นอมตะจริงๆ” ลั่วอู๋พึมพำกับตัวเอง

นี่หมายความว่าหลังจากที่หนอนอมรณาฟื้นสภาพแล้ว เขาจะยังสามารถใช้มันเพื่อลงตราต่อไปได้เรื่อย ๆ รึเปล่า?

ถึงแม้มันจะน่าขยะแขยงมากก็ตามที

แต่มันก็มีมูลค่าสูงมากจริงๆ

ลั่วอู๋จ้องมองไปที่หนอนอมรณาด้วยความสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าทักษะคำสาปอมตะถูกสกัดออกมา

สัตว์วิญญาณตัวอื่น จะสามารถเรียนรู้ทักษะนี้ได้หรือไม่?

หนอนอมรณาจะตายรึเปล่า?

พูดไปก็เสียเวลา ลั่วอู๋เรียกส่วนต่อประสานการสร้างตราทักษะขึ้นมาในทันทีและเลือกหนอนอมรณาออกมาทดลอง

ทักษะที่เลือก: คำสาปอมตะ

ระดับ: SS

ราคา: 1,000 แต้มเซียน

ล้มเหลวในการสร้างตรา

ลั่วอู๋รับรู้ได้ถึงข้อความจากไหปีศาจ เขาประหลาดใจมากเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ทักษะการสร้างตรานั้นล้มเหลว โชคดีที่ความล้มเหลวนั้นคืนแต้มเซียนกลับมาให้ มิฉะนั้นลั่วอู๋คงจะเสียดายแต้มที่เสียไปมาก

“ลองอีกครั้งดีไหมนะ?”

ลั่วอู๋พยายามลองใหม่ติดต่อกันหลายครั้งแต่ทุกครั้งก็ยังล้มเหลว

ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถสร้างตราทักษะนี้ได้

นี่มันเป็นเหตุการณ์แปลก ๆ

ลั่วอู๋จ้องไปที่ทักษะคำสาปอมตะเป็นเวลานานโดยไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ แต่ก็พอเดาได้ว่าบางทีมันอาจเกี่ยวข้องกับคำว่า “คำสาป” ที่อยู่ในชื่อของทักษะ

ใช่ทักษะนี้มันดื้อรั้นและน่ารังเกียจเกินไป

คงจะดีกว่าที่จะสร้างตราจากทักษะอื่น ๆ แทน

ลั่วอู๋ใช้เวลาเลือกอย่างตั้งใจ ไม่ค่อยมีทักษะดี ๆ เท่าไหร่ในหมู่ สัตว์วิญญาณที่เขาได้มาจากส่วนลึกของป่าหวงชา ตอนนี้ที่เขาสนใจที่สุดคงเป็นทักษะพิชิตโค่นล้ม ของแมงป่องหางงู