ไหปีศาจ นิยาย บท 127

บทที่ 127 เข้าไปใกล้

“นั่นมัน … ” หยู่เฮาตกตะลึง

กลุ่มแสงขนาดเล็ก กำลังลอยขึ้นสู่อากาศเหมือนกับฟองสบู่

ภูตทะเลทรายปกป้องมันไว้ข้างหลังของมัน โดยไม่ขยับเขยื้อน

ลั่วอู๋ใช้ไหปีศาจเพื่อตรวจสอบข้อมูลของกลุ่มแสงขนาดเล็กและเขาก็พูดขึ้น “ทะเลทรายได้ถือกำเนิดมาเป็นเวลานานกว่าร้อยปี ก่อนที่ภูตทะเลทรายจะถือกำเนิดขึ้น ใครจะคิดว่าเรานั้นจะโชคดีมากพอที่จะเป็นสักขีพยานของกระบวนการถือกำเนิดของภูตทะเลทรายกัน”

เผ่าพันธุ์: ภูตทะเลทราย (ไม่ปรากฏ)

ระดับ: ทอง

มิติ: ระดับทองแดง มิติ 1

ทักษะ: สู่ธาตุ (ระดับ S)

พื้นเพ: สิ่งมีชีวิตที่เกิดในทะเลทราย มีความสามารถในการควบคุมทั้งผืนทรายและดิน

หยู่เฮาพึมพำ “นั่นมันภูตทะเลทรายที่เพิ่งเกิดงั้นหรือ?”

“ใช่แล้วล่ะ เพราะว่ามันเห็นว่าพวกเราเข้ามา มันจึงเลือกที่จะไม่ไปหนีไหน แต่จะอยู่เพื่อปกป้องสิ่งนั้นไว้” ลั่วอู๋พูดอย่างช้า ๆ

เพื่อปกป้องภูตทะเลทรายที่เพิ่งเกิดไว้ ภูตทะเลทรายตัวนี้จึงเลือกที่จะอยู่กับที่ไม่ไปไหน

มิฉะนั้น ด้วยความสามารถของมัน มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะถูกจับ

“หืม …”

ภูตทะเลทรายนั่งลงช้า ๆ

ดูเหมือนว่ามันกำลังเหนื่อย ผืนทรายเสียดสีกัน ที่ฟังดูคลุมเครือ ราวกับว่ามีใครบางคนกำลังระบายอารมณ์อยู่

“เช่นเดียวกับ … ”

ฝูงชนประหลาดใจ

มันกำลังพูด

“มันกำลังทำเสียง โดยการถูทรายเพื่อเลียนแบบภาษามนุษย์” ลั่วอู๋อธิบาย

สัตว์วิญญาณระดับทองนั้น มีภูมิปัญญาระดับสูงอยู่แล้ว

คำพูดของมนุษย์โดยทั่วไปแล้ว มันสามารถเข้าใจได้

อันที่จริง มีสัตว์วิญญาณบางตัวที่สามารถส่งเสียงด้วยวิธีพิเศษบางอย่าง เพื่อพูดคุยกับมนุษย์ โดยไม่จำเป็นต้องทำพันธสัญญากัน

เขาไม่คิดว่าภูตทะเลทรายตัวนี้จะทำได้

ลั่วอู๋ถอนหายใจ “ดูเหมือนว่า มันต้องการเพื่อน”

มันรู้สึกเบื่อ

ตั้งแต่เกิดมันก็อยู่เพียงตัวคนเดียว

เพราะว่าในทะเลทรายจะมีภูตทะเลทรายถือกำเนิดขึ้นในทุก ๆ ร้อยปี

แต่มนุษย์กับเข้ามาอาศัยอยู่ในทะเลทรายอันกว้างใหญ่แห่งนี้ แม้ว่าสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่จะทรงพลังที่สุด มันก็ไม่สามารถออกไปในทะเลทรายแห่งนี้ได้ เพราะมันได้รับการปกป้องจากทะเลทราย

แต่ความเหงาไม่ได้ทำลายพลังภายนอก

มันค่อย ๆ ไต่ขึ้นตามร่างกาย เจาะผ่านรูขุมขนเข้าไปยังเส้นเลือดและไขกระดูก เพื่อกัดกร่อนทุกสิ่ง

มันต้องการหาสหาย

รสชาติของความเหงานั้นยากลำบาก

มันบินขึ้นไปทั่วท้องฟ้าท่ามกลางผืนทราย เพื่อตามหามัน

10 ปี, 20 ปี, 30 ปี

เวลาผ่านไป

มันก็ไม่พบ

มันพยายามเป็นมิตรกับสัตว์วิญญาณสายพันธุ์อื่นตลอดทาง แต่ก็ล้มเหลวโดยไม่มีข้อยกเว้น ราวกับว่าเผ่าพันธุ์ที่แตกต่างกันไม่สามารถเป็นมิตรกันได้

มันเหนื่อยมาก ในที่สุดมันจึงกลับไปยังจุดเริ่มต้น นั่นคือที่ที่มันเกิดมา ในขณะนั้นมันรู้สึกประหลาดใจ หลังพบว่ามีชีวิตขนาดเล็ก กำลังถือกำเนิดขึ้นมา

ดังนั้น มันจึงกลายเป็นผู้พิทักษ์ที่แห่งนี้

ปกป้องชีวิตขนาดเล็กนี้เอาไว้

ขณะนั้น กลุ่มของแสงดูเหมือนจะเริ่มฟักตัว แสงสีเหลืองอร่าม ทำให้ผู้คนรู้สึกอบอุ่นและสบายอย่างหาที่เปรียบมิได้

ภูตทะเลทรายมองไปยังแสง และก็แสดงความสุขออกมา

ฝูงชนมองไปที่มัน

ฉูจงฉวนนั้นตื่นเต้นมาก เขาภาวนาอยู่ในใจตลอดเวลาว่า ได้โปรดเถอะ ช่วยออกมาเป็นสัตว์วิญญาณรูปร่างมนุษย์ที

ในที่สุด แสงก็แตกออกเหมือนกับเปลือกไข่ที่กำลังฟักตัว