จระเข้กระดูกหิน เป็นสัตว์วิญญาณชนิดหนึ่งที่อาศัยอยู่ทางตะวันออกของอาณาเขตราชวงศ์มังกรเร้นกาย มันเป็นสัตว์วิญญาณที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อนในมณฑลทางใต้และเขตหวงชา
ว่ากันว่าสัตว์วิญญาณชนิดนี้ชอบกินหินทุกชนิดพื้นที่ล่าสัตว์แห่งนี้มีขนาดใหญ่อย่างคาดไม่ถึง แม้ว่าต้าหวงนั้นจะตามกลิ่นหลี่หยินมาสามวันแล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่พบนาง
ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็เริ่มรู้สึกได้ว่าใกล้แล้วสำหรับฉูจงฉวนดูเหมือนว่าเขาจะหายตัวไปโดยสมบูรณ์ ต้าหวงไม่แม้แต่จะได้กลิ่นของเขา ราวกับว่าเขาจงใจปกปิดกลิ่นของตัวเองด้วยเหตุผลบางอย่าง
“ส่งแผ่นหยกนั่นมาให้พวกข้าซะ” ไม่ไกลนักมีเสียงที่ดูภาคภูมิใจดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงสะท้อนหลายครั้งเขามาพร้อมกับพรรคพวกเป็นชายสองคนและผู้หญิงอีกหนึ่ง พวกเขาทุกคนสวมเสื้อผ้าสีฟ้าขาวแบบเดียวกัน แต่รูปแบบลวดลายนั้นแตกต่างกันเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าพวกเขามาจากที่เดียวกัน
“ไม่” เสียงที่ตอบพวกเขาไปนั้นเป็นเสียงอันที่หนักแน่นและชัดเจนว่าเป็นของหลี่หยิน
มุมปากของชายในชุดสีฟ้าขาวขยับขึ้น“มิติวิญญาณของเจ้าไม่ได้สูงเท่าไหร่นัก แต่สัตว์วิญญาณตัวนั้นน่าสนใจมาก” ชายในชุดสีฟ้าขาวยิ้ม “ข้าปล่อยให้เจ้าหนีไปเจ็ดครั้งติดต่อกัน เพราะฉะนั้นดูเหมือนว่าตอนนี้พลังวิญญาณของเจ้านั้น ไม่น่าจะเหลือเพียงพอให้หนีต่อไปได้อีก อย่าดิ้นรนไปเลยน่ามอบแผ่นหยกนั่นมาให้พวกเราซะ”
หลี่หยินส่ายหัวปฏิเสธอีกครั้ง “ไม่”สัตว์วิญญาณเพียงตัวเดียวที่ยังสามารถต่อสู้ได้อยู่ของนางตอนนี้มีเพียงแค่เสี่ยวหลวน
แต่ฝ่ายนั้นเป็นถึงผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูงถึง 4 คน ความแตกต่างในด้านความแข็งแกร่งระหว่างทั้งสองฝ่ายนั้นใหญ่มาก มันเป็นที่แน่นอนแล้วว่าใครจะเป็นฝ่ายชนะ
ถึงอย่างนั้นหลี่หยินก็ยังคงปฏิเสธที่จะมอบแผ่นหยกให้อีกฝ่ายอย่างแน่วแน่
“อย่ามาโทษว่าข้าไม่เตือนเจ้าก่อนล่ะ” ในที่สุดใบหน้าของชายในชุดสีฟ้าขาวก็มืดมนลง เขาไม่มีเวลามาเสียไปกับแผ่นหยกเพียงแค่อันเดียว
หลี่หยินดูประหม่า เสี่ยวหลวนในอ้อมแขนของนางนั้นเริ่มจะเปล่งแสงอันดุร้ายและดูเหมือนว่ามันพร้อมที่จะต่อสู้แล้วเมื่อเห็นสัตว์วิญญาณตัวนี้ปฏิกิริยาแรกของผู้คนก็จะคิดว่ามันคือสัตว์วิญญาณต้นไม้อ่อนแอที่มีน้ำแข็งเกาะธรรมดา ๆ
แต่จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่แค่นั้น“พี่ชาย ที่แขนเสื้อของพี่มีแมลงเกาะอยู่” หญิงสาวจากทีมฮันซานกล่าว
ชายในชุดสีฟ้าขาวรู้สึกหงุดหงิดแล้วขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็ยกแขนเสื้อขึ้นสลัดสิ่งสกปรกออก
“มีอีกรึเปล่า?” ชายในชุดสีฟ้าขาวถามแต่คราวนี้มันแปลกไปหน่อยที่เขาไม่รู้สึกถึงแมลงใด ๆ คืบคลานอยู่บนตัวเขาเลยจนต้องให้คนอื่นเตือน บางทีเขาอาจให้ความสนใจกับอีกฝ่ายมากเกินไป
ชายในชุดสีฟ้าขาวมองไปที่หลี่หยินดวงตาของเขาดูเย็นชา “เจ้าเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ แต่นี่เป็นพื้นที่ล่าสัตว์และเป็นการทดสอบ ถ้าเจ้าไม่ยอมมอบแผ่นหยกให้ข้าดี ๆ ละก็ ข้าก็จะไม่ออมมืออีกต่อไป”
ร่างวิญญาณไม้น้ำแข็งปล่อยลมเย็นอันเบาบางออกมาสัตว์วิญญาณของราชาขนนกแห่งพระราชวังหยู่หวังนั้นเป็นที่รู้จักกันดี
หนานกงหยิงเอ๋อพูดออกมาเบา ๆ “เจ้ามีความรู้รอบตัวดีใช้ได้เลยนี่นา”
ทันทีที่ได้ยินคำพูดชายในชุดสีฟ้าขาวและพรรคพวกก็แสดงสีหน้าอันโกรธเคืองออกมา
“เจ้าก็แค่เป็นคนที่มาจากพระราชวังหยู่หวัง คิดว่าพวกเราทีมฮันซานจะเกรงกลัวเจ้างั้นเหรอ? เจ้ามันก็แค่ตัวคนเดียว” ชายในชุดสีฟ้าขาวพูด
ความแข็งแกร่งระหว่างฝ่ายของพระราชวังหยู่หวังและทีมฮันซานนั้นไม่ใหญ่มาก
อย่างไรก็ตามพวกเขาทั้งสี่คนเพิ่งได้รับการยกมิติวิญญาณเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูงและยังไม่มีเวลาไปหาสัตว์วิญญาณคู่พันธสัญญาตัวที่สาม เพราะสัตว์วิญญาณระดับทองนั้นไม่ใช่อะไรที่หากันได้ง่าย ๆ
นี่จึงเป็นข้อได้เปรียบของฝ่ายพระราชวังหยู่หวังนางมีนกกระเรียนที่ได้รับมาจากราชาขนนก ทำให้ความแข็งแกร่งของนางพุ่งสูงขึ้น
“ข้าคนเดียวก็พอแล้ว” หนานกงหยิงเอ๋อพูดเบา ๆ จากนั้นมองไปที่หลี่หยิน “เจ้าต้องการให้ข้าช่วยไหม?”
หลี่หยินลังเลครู่หนึ่งแล้วจึงพยักหน้า“มันไม่ใช่ธุระของเจ้า” หนานกงหยิงเอ๋อตะคอกและจ้องกลับไปที่หลี่หยิน “ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง แค่ยอมออกห่างจากลั่วอู๋แล้วข้าช่วยเจ้าให้ผ่านการทดสอบในรอบที่สองนี้เอง”
ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของนาง นางถือเป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่ผู้เข้าร่วมการทดสอบ แน่นอนว่านี่เป็นเพราะว่าในบรรดาผู้เข้าร่วมการทดสอบยังมีคนที่ไม่มีสัตว์วิญญาณคู่พันธสัญญาตัวที่สามอยู่หลายคน
“ไม่เจ้าค่ะ” หลี่หยินยังคงปฏิเสธอีกครั้งหลี่หยินไม่ตอบ แต่นางกลับตั้งท่าเตรียมพร้อมต่อสู้กับผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูงทั้งสี่คน ด้วยสัตว์วิญญาณระดับเงินเพียงหนึ่งตัวของนาง
นี่มันบ้ามากพลังวิญญาณในเส้นวงจรวิญญาณวิ่งไปมาอย่างไม่เป็นระเบียบ ซึ่งทำให้พวกเขาตกอยู่ในสถานะผิดปกติ
นี่มันเกิดขึ้นได้อย่างไร ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่พวกเขาถูกโจมตี?
นี่มันเป็นผลของพิษอย่างนั้นเหรอ ? แต่มันก็ไม่มีวี่แววว่าจะเป็นพิษเลยนี่นา ?
“ใครมันบังอาจกล้ามาแตะต้องสาวใช้ของข้า!” ลั่วอู๋เดินออกมาอย่างช้า ๆ ใบหน้าของเขาดูเย็นชาและโกรธเกรี้ยว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไหปีศาจ