ไหปีศาจ นิยาย บท 215

บทที่ 215
ข้าขอคุยกับเจ้าเป็นการส่วนตัวสักหน่อยไม่ว่าเขาจะมีแผนอะไรแอบแฝงอยู่รึเปล่า
แต่ตอนนี้รับเขาเข้ามาในกลุ่มก่อนน่าจะดีกว่า
ด้วยการเข้าร่วมของเหวินเสี่ยว ประสิทธิภาพการต่อสู้ของพวกเขาได้รับการพัฒนาขึ้นอย่างมาก ลั่วอู๋รู้สึกดีจริงๆที่เขามีผู้ช่วยเพิ่มมาอีกคน

ในระหว่างการเดินทางค้นหา “เหยื่อ” พวกเขาก็ได้พบกับสัตว์วิญญาณระดับทอง เสือหางแมงป่องดำ หกตัว

เสือหางแมงป่องดำนั้นมีร่างกายใหญ่โต มันสูงประมาณห้าหรือหกฟุตทั่วร่างมีสีดำมืด เสียงคำรามดังก้องเหมือนกำลังเขย่าทั้งแผ่นดิน หางของมันเป็นหางแมงป่องพิษที่มีกลิ่นเหม็นมาก
เสือหางแมงป่องดำตัวนี้เป็นสัตว์วิญญาณระดับสูงสุดของที่นี่ ภายใต้สถานการณ์ปกติแล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องไปต่อสู้กับมัน แค่หาจังหวะเรียกใช้ประโยชน์จากมันก็เพียงพอแล้ว

การจะไปถึงมิติวิญญาณในระดับทองช่วงแรกนั้นจะมีช่องว่างความแตกต่างของพลัง ระหว่างมิติวิญญาณเล็ก ๆ อยู่ ซึ่งเสือหางแมงป่องดำตัวนี้สามารถฆ่าผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูงที่เพิ่งเข้าสู่มิติวิญญาณระดับทองได้อย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตามด้วยความช่วยเหลือของเหวินเสี่ยว พวกเขาก็สามารถหยุดยั้งและขัดขวางการโจมตีของเสือหางแมงป่องดำไปได้

แสงศักดิ์สิทธิ์
ภูตปีกแสงใช้ทักษะแสงศักดิ์สิทธิ์ เปิดพื้นที่แสงสว่างขึ้นมาราวกับสร้างสนามเล็ก ๆ ซึ่งทักษะแสงศักดิ์สิทธิ์จะกระจัดกระจายพลังงานบริสุทธิ์ให้หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของพันธมิตร“มันเป็นทักษะสำหรับรักษาในวงกว้างหรอกเหรอเนี่ย ?” ลั่วอู๋อุทาน
ทักษะดังกล่าวนั้นหาได้ยาก
แม้ว่าการบาดเจ็บทั่วไปจะสามารถรักษาได้ด้วยทักษะอื่น ๆ แต่ถ้าหากมันเป็นบาดแผลสาหัสแล้วละก็ ทักษะอื่น ๆ คงจะยาก ต้องเป็นทักษะระดับนี้เท่านั้นถึงจะรักษาได้ทันท่วงที

โชคดีจริง ๆ ที่พวกเขามีคนที่มีพลังในการสนับสนุนและรักษามาเข้าร่วมกลุ่ม

นอกจากนี้ด้วยความสามารถในการควบคุมพื้นที่อันทรงพลังของผีเสื้อปีกมายาเพลิงอมตะและภูตทะเลทราย ทำให้ต้าหวงและภูตไฟสามารถเอาชนะเสือหางแมงป่องดำได้สำเร็จโดยไม่ต้องคำนึงถึงความเสียหาย

ร่างกายครึ่งหนึ่งของเสือหางแมงป่องดำถูกกลืนกินไป ส่วนอีกด้านถูกเผาไหม้เป็นตอตะโกและทั้งตัวชุ่มไปด้วยเลือด แม้แต่หางแมงป่องขนาดใหญ่ก็ยังถูกหักลง ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าสังเวชมาก

“ไหลลงไปซะ”
แสงพลังวิญญาณหลากสีตกใส่ร่างของเสือหางแมงป่องดำ ลั่วอู๋ได้เก็บมันเข้าไปในมิติไห

มิติไหนั้นเต็มไปด้วยพลังวิญญาณ บาดแผลของเสือหางแมงป่องดำน่าจะหายไปเองได้ในไม่ช้า มันคงจะน่าเสียดายมากถ้าหากปล่อยให้มันตายไปเปล่า ๆ นี่เป็นวิธีในการช่วยมันเอาไว้

แม้ว่ามิติวิญญาณของมันจะสูงเกินไปและลั่วอู๋ในปัจจุบันก็ยังไม่สามารถที่จะควบคุมมันได้ก็ตาม
แต่เขาก็สามารถเก็บมันไว้จัดการภายหลังได้

“ขอบคุณพวกเจ้ามาก ถึงจริง ๆ แล้วพวกเราควรจะหนีมันไปก็เถอะ แต่ข้าชอบเก็บสัตว์วิญญาณแปลก ๆ พวกนี้” ลั่วอู๋พูดด้วยความลำบากใจ

และเสือหางแมงป่องดำนั้นแข็งแกร่งจริง ๆ อีกทั้งยังฉลาดมากอีกด้วย

แต่ไม่มีใครในกลุ่มคัดค้านเขา

“อย่าคิดมากน่า ตอนนี้พวกเรามาคิดกันดีกว่าว่าจะไปหาแผ่นหยกกันได้ที่ไหน ข้าว่าคนที่เข้าร่วมการทดสอบในพื้นที่ล่าสัตว์น่าจะลดลงไปมากแล้ว” ใบหน้าฉูจงฉวนดูสง่างาม

ใช่ เขาพูดถูกดูเหมือนว่าจะมีผู้เข้าร่วมการทดสอบในพื้นที่ล่าสัตว์จะลดลงไปมากแล้ว

เห็นได้ชัดว่ากลุ่มพันธมิตรชั่วคราวได้ฆ่าสังหารคนไปมากมาย

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เขาเกรงว่ามันคงจะยากที่จะผ่านการทดสอบรอบที่สอง เว้นแต่พวกเขาจะริเริ่มค้นหากลุ่มพันธมิตรชั่วคราวให้เจอแล้วชิงแผ่นหยกมาจากพวกเขา

อย่างไรก็ตามแผนนี้นั้นอันตรายมาก อีกด้านหนึ่งคือกลุ่มพันธมิตรของคนหลายคน ทั้งจำนวนและกำลังรบของอีกฝ่ายนั้นมีมากกว่าฝ่ายของเขามาก
ทันใดนั้นเหวินเสี่ยวก็พูดขึ้นมา “ ถ้าเจ้าคิดจะเล่นงานกลุ่มพันธมิตรล่าสังหาร ข้าคิดว่าข้ามีวิธีอยู่ แต่ข้าไม่รู้ว่ามันได้ผลรึเปล่านะ”
“เจ้ามีแผนอะไร” ลั่วอู๋ถามอย่างรวดเร็ว
“ข้าพอจะรู้ว่าวิธีลับที่พวกเขาใช้สื่อสารและระบุตัวตนคือวิธีอะไร ถ้าพวกเราสามารถใช้จุดนี้ในการวางกับดักได้ละก็ … ”ลั่วอู๋และฉูจงฉวนตาสว่างเป็นประกาย
หากพวกเขารู้ความลับตรงจุดนี้ พวกเขาสามารถซุ่มโจมตีอีกฝ่ายทีละคนได้อย่างสบาย ๆ โดยไม่จำเป็นจะต้อง สู้กับกลุ่มพันธมิตรล่าสังหารทั้งกลุ่มเพียงแค่ชิงแผ่นหยกมาจากพวกเขาให้ได้มากที่สุดก็พอ
“บอกข้าทีว่าวิธีลับของพวกมันคืออะไร” ฉูจงฉวนรู้สึกตื่นเต้น

ทว่าใบหน้าของลั่วอู๋กลับมีร่องรอยของความสงสัย ทำไมเขาถึงรู้วิธีลับในการสื่อสารและระบุตัวตนของฝ่ายพันธมิตรได้กัน? เขาเคยเป็นสมาชิกของพันธมิตรล่าสังหารมาก่อน แล้วจึงแยกตัวออกไปงั้นเหรอ?

เมื่อนึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ที่เขาบอกว่าเขามีแผ่นหยกอยู่กับตัวมากมาย ลั่วอู๋ก็คิดว่ามันพอจะเป็นไปได้
อย่างไรก็ตามศัตรูของศัตรูก็คือมิตร

ลั่วอู๋และพรรคพวกตื่นเต้น
“พวกมันฆ่าคนบริสุทธิ์ไปเยอะ ตอนนี้พวกเรากำลังจะทำหน้าที่ลงโทษพวกมันแทนสวรรค์” ลั่วอู๋ที่คิดจะวางกับดักไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

ช่างโชคดี
ที่การซุ่มโจมตีในครั้งแรกประสบความสำเร็จ
อีกฝ่ายเป็นกลุ่มที่มีคนรวมกันห้าคน พวกเขามีกลิ่นเลือดแรงติดตัว หลังจากยืนยันคลื่นความถี่พลังวิญญาณแล้ว พวกเขาก็มาเพื่อเชิญลั่วอู๋ให้เข้าร่วมด้วย

ลั่วอู๋แทบจะอาเจียนเป็นเลือด
พวกเขาฆ่าคนไป 37 คน แต่ไม่มีแผ่นหยกติดตัวเลยงั้นเหรอ?
อย่างไรก็ตามก็ถือได้ว่าห้าคนนี้มีความซื่อสัตย์“ว่ายังไง เจ้าจะไปด้วยกันไหม ?” ชายคนนั้นถามอีกครั้ง
ลั่วอู๋กัดฟัน “แน่นอน ข้าจะส่งพวกเจ้าไปลงนรกด้วยกันทั้งหมดนั่นแหละ”

มันเป็นแผนที่พวกเขาคำนวณเอาไว้แล้ว
เป็นเรื่องธรรมชาติที่จะต้องเตรียมการเอาไว้ก่อน
นอกจากนี้พวกเขายังมีเหวินเสี่ยว ซึ่งมีความเชี่ยวชาญในการรักษา ช่วยสนับสนุนหากเกิดความผิดพลาดในการซุ่มโจมตี ทำให้ง่ายต่อการแก้ไขปัญหาหากมีอะไรผิดไปจากแผนกลุ่มของคนทั้งห้าถูกทำลายลง
แต่น่าเสียดายที่ทั้งห้าคนนี้มีเพียง แผ่นหยก5 แผ่นของพวกเขาเอง ลั่วอู๋ไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าแผ่นหยกที่พวกเขาได้มาจากการฆ่าคนหายไปไหนแล้ว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไหปีศาจ