ไหปีศาจ นิยาย บท 222

สรุปบท บทที่ 222 ข้อตกลงเพื่อความเป็นอิสระ: ไหปีศาจ

สรุปเนื้อหา บทที่ 222 ข้อตกลงเพื่อความเป็นอิสระ – ไหปีศาจ โดย Internet

บท บทที่ 222 ข้อตกลงเพื่อความเป็นอิสระ ของ ไหปีศาจ ในหมวดนิยายทะลุมิติ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

บทที่ 222
ข้อตกลงเพื่อความเป็นอิสระ“หยุดเดี๋ยวนี้ หยุด!”
ลั่วอู๋กำลังตกอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบากในการหยุดพวกมันทั้งสองฝ่าย

นกโง่นั้นโกรธมาก เพราะพี่น้องของมันได้ตายไปกว่าหลายร้อยตัว

เส้นขนหลากสีด้านหลังคอของมันกลายเป็นเปลวเพลิงสีแดง และพลังวิญญาณทั่วร่างกายของมันก็ร้อนระอุพร้อมที่จะเผาผลาญทุกสิ่ง แม้แต่ลวดลายสีฟ้าบนตัวของมันก็กลายเป็นสีแดง

เขาไม่คิดว่าเจ้านกโง่จะมีความสามารถมากขนาดนี้
ในทางกลับกัน ไป่ฉีกลับไม่ได้สนใจเลย เมื่อถูกนกหน้าโง่คุกคาม
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกเจ้าถึงต้องสู้กันด้วย?” ลั่วอู๋กำลังโมโหและพูดถามออกมาว่า “ว่าไงล่ะ เจ้านกโง่ ?”

ไม่ว่าจะเป็นแร้งทราย ฝูงเหยี่ยวหยกขาว หรือว่ากองทัพของเหล่าผีทหาร พวกมันล้วนเป็นสมบัติของลั่วอู๋ ถ้าเกิดความขัดแย้งภายในจนทำให้เกิดความสูญเสีย นั่นเป็นสิ่งที่ลั่วอู๋ไม่สามารถยอมรับได้

เจ้านกโง่กระพือปีกสีขาวของมัน มันส่งเสียงร้องอันแหลมสูงออกมา ในเวลาเดียวกัน เหล่าพี่น้องที่อยู่ด้านหลังของมันก็ส่งเสียงร้องตอบรับ ราวกับว่าเป็นการสรรเสริญราชาของพวกมัน

แต่ก็น่าเสียดาย เพราะว่ามันกำลังโมโหอยู่ การเคลื่อนไหวของร่างกายของมันจึงสับสนไปหมด ทำให้ลั่วอู๋รู้สึกสับสนไปหมด

“พอได้แล้ว ข้าไม่เข้าใจเจ้าเลย เจ้าหยุดอยู่ตรงนี้ก่อนนะ” ลั่วอู๋หันไปถามไป่ฉีผีทหารระดับนายพลแทน “เจ้าเล่ามาสิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
เจ้านกโง่ต้องการจะทำร้ายลั่วอู๋
อย่างไรก็ตาม มันคิดว่าหากจู่โจมลั่วอู๋ในตอนนี้ละก็ ลั่วอู๋คงจะต้องร่วมมือกับผีทหารระดับนายพลเพื่อล้มมันอย่างแน่นอน มันทำได้เพียงระงับความโกรธ และแสดงความไม่พอใจเป็นครั้งคราว

ไป่ฉีผีทหารระดับนายพลมีนั้นมีจิตสำนึก ว่าตัวเองเป็นเพียงผู้อยู่อาศัย แม้ว่ามันจะไม่ได้ยอมจำนนต่อลั่วอู๋ว่าเขาเป็นเจ้าของพื้นที่และแทบจะไม่มีความสุภาพเอาเสียเลยก็ตาม

“ข้ากำลังฝึกฝนลูกน้องของข้าอยู่ ทันใดนั้น ก็มีนกตัวใหญ่บินเข้ามาพร้อมกับฝูงนกของมัน แล้วอ้างว่ามันคือราชาของโลกใบนี้… ” ไป่ฉีพูด

ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจ “เดี๋ยวนะ! เจ้าเข้าใจมันงั้นหรือ?”
“ในฐานะที่ร่างนี้เป็นวิญญาณ ข้าสามารถสื่อสารกับสัตว์วิญญาณด้วยพลังวิญญาณได้ เจ้ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

“ไม่ ไม่มีปัญหาอะไร” ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจ เขาเองก็ต้องการสื่อสารกับสัตว์วิญญาณด้วยเช่นกัน แต่เขาไม่มีวิธีการเช่นนั้นเลย

ทักษะสื่อสารวิญญาณนั้นเป็นทักษะระดับ A แต่ทักษะประเภทนี้หาได้ยากมาก

ยิ่งไปกว่านั้น ถึงแม้ว่าเขาจะมีทักษะสื่อสารวิญญาณ แต่เขาก็จำเป็นต้องพัฒนาไปถึงผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูง และฝึกฝนการผสานพลังวิญญาณระหว่างผู้ใช้พลังวิญญาณและสัตว์วิญญาณ ลั่วอู๋ถึงจะสามารถใช้งานทักษะนี้ได้

ไป่ฉีพูดต่อว่า “มันได้อ้างว่ามันคือราชาของโลกใบนี้ สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต้องยอมจำนนต่อมัน ดังนั้น มันจึงต้องการให้ข้าภักดีต่อมัน”

ทันใดนั้นลั่วอู๋ก็นึกขึ้นมาได้ว่า ไป่ฉีนั้นก็เหมือนกับสัตว์วิญญาณชนิดหนึ่ง
จากนั้นลั่วอู๋ก็มองไปที่เจ้านกหน้าโง่ด้วยอารมณ์ที่ไม่ดี “เจ้าเรียกตัวเองว่าเป็นราชาของโลกนี้อย่างงั้นหรือ? แล้วเจ้าเอาข้าไปไว้ที่ไหนกันล่ะ? เจ้าสมควรที่จะต้องถูกบดขยี้เสียแล้ว”

เจ้านกหน้าโง่โกรธมาก มันจึงกระพือปีกของมัน ส่งเสียงร้องอันแหลมสูง ส่งสัญญาณให้กับเหล่าพี่น้องที่อยู่ด้านหลังของมัน

มันดูเหมือนว่าต้องการแสดงออกบางอย่าง เหล่าพี่น้องของมันได้ล้มตายและบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก ซึ่งทั้งหมดนั้นเป็นฝีมือของทหารที่น่าเกลียดน่าชังตนนั้น

ฝูงแร้งทรายและเหยี่ยวหยกขาวส่งเสียงร้องอันคร่ำครวญออกมาชั่วระยะเวลาหนึ่ง สร้างความเดือดร้อนให้กับผู้คนรอบข้างอย่างมาก

ลั่วอู๋ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับมันดี “หยุดสร้างความเดือดร้อนได้แล้ว ใครกันแน่ที่เป็นฝ่ายเริ่มยั่วยุคนอื่นก่อน”
เจ้านกโง่กลอกตาของมันราวกับว่ามันเป็นมนุษย์
ตอนนั้นเจ้าไม่ได้อยู่ที่นี่ เจ้ามีปัญหาอะไรกับฐานะราชาข้ากัน? เจ้าทำให้ข้าเสียหน้ามากเกินไปแล้วเจ้าจะเอาแบบนี้ใช่ไหม?

เจ้าช่วยสัตว์วิญญาณต่างเผ่านั่นมาข่มเหงข้า!
ในอนาคต ข้าจะไม่ช่วยอะไรเจ้าอีกต่อไปแล้ว
“เจ้าเป็นนกที่น่าสนใจมาก เจ้านั้นมีสติปัญญาสูง แม้จะอยู่เพียงแค่ในระดับเงินเท่านั้น ร่างกายเจ้านั้นดูสูงส่งและบริสุทธิ์ เจ้าไม่คิดว่าเจ้าเป็นลูกหลานของนกศักดิ์สิทธิ์ชนิดหนึ่งหรอกหรือ?” ไป่ฉีถาม

ทั่วร่างของเจ้านกโง่ส่องแสงสีแดง มันแสดงถึงความอาฆาตผ่านทางสายตา ราวกับว่าความโกรธของมันใกล้จะปะทุแล้ว
ลั่วอู๋ไม่รีบร้อนที่จะพูดออกมา “ข้าจะจับแร้งทรายและเหยี่ยวหยกขาวมาเพิ่มให้ภายหลัง และเจ้าสามารถสอนพวกมันได้ด้วยตัวของเจ้าเอง”

เจ้านกโง่ยังคงกระพือปีกของมันต่อไป
แต่ลั่วอู๋นั้นไม่สามารถเข้าใจมันได้
ไป่ฉีผีทหารระดับนายพลกล่าว “มันบอกว่ามันต้องการน้องชายที่ทรงพลังมากกว่านี้ อย่างน้อยต้องอยู่ในมิติวิญญาณระดับเงิน”

จากนั้น เจ้านกโง่ก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
ไป่ฉีผีทหารระดับนายพลกล่าวว่า “ข้าเองก็ต้องการเช่นกัน คนของข้าเองก็บาดเจ็บล้มตายไปมาก ดังนั้น ข้าจำเป็นต้องเสริมกองทัพอย่างเร่งด่วน”

ส่วนไป่ฉีนั้น ต้องการเพียงแค่เพิ่มความแข็งแกร่งของเขาในอนาคต เพื่อเอาชนะเจ้านกโง่ หลังจากได้รับการช่วยเหลือจากลั่วอู๋
เจ้านกโง่จ้องไปที่ไป่ฉี เห็นได้ชัดว่ามันค่อนข้างโมโหกับพฤติกรรมของไป่ฉี แต่ไป่ฉีนั้นไม่เกรงกลัว และควักหอกปราบมังกรออกมา
ไป่ฉีคือผีทหารระดับนายพล อยู่ในระดับทอง มิติที่ 9
เจ้านกโง่อยู่เพียงระดับเงิน มิติที่ 7 เขาไม่คาดคิดเลยว่ามันกล้าดียังไงเข้าไปท้าทายอีกฝ่าย

“หยุดการต่อสู้ซะ! ถ้าใครกล้าทำอีกจะไม่มีสิทธิ์ได้สมาชิกเพิ่มอีกแน่” ลั่วอู๋ตะโกน

ผีนายพลและเจ้านกโง่หยุดลงในทันที
จากนั้นเจ้านกโง่ได้กระพือปีกและบินจากไป
ไป่ฉีพูดอย่างสบายใจว่า “เจ้านกประหลาดตัวนั้นน่าสนใจมาก ทำไมเจ้าไม่จับมันเอาไว้ล่ะ? มันคงไม่ดีแน่ หากเจ้ายังปล่อยให้มันยังบินอยู่อย่างอิสระเช่นนี้”

“เจ้านกโง่ตัวนี้ช่วยข้าไว้หลายเรื่อง ข้าเลยปล่อยให้มันเป็นอิสระ โดยถือซะว่าเป็นรางวัล” ลั่วอู๋กล่าว

แน่นอนว่า จริง ๆ เขานั้นไม่สามารถทำพันธสัญญากับเจ้านกโง่ตัวนี้ได้เลย แม้ว่าเขาจะใช้กระบวนการทำงานของไหปีศาจก็ตาม แต่เขาก็ยังไม่สามารถทำได้อยู่ดี

ไป่ฉีแสดงความประหลาดใจผ่านดวงตาอันเยือกเย็นของเขา
“ข้าสามารถทำได้เช่นเดียวกันใช่ไหม?” ไป่ฉีพูดอย่างกะทันหัน

เห็นได้ชัดว่า นิสัยอันแสนเย่อหยิ่งของเขานั้นจะไม่ยอมจำนนต่อสิ่งใด น่าเสียดายที่เขารู้สถานการณ์ของตัวเองดี ต่อให้เขาแข็งแกร่งพอที่จะสามารถทำลายโลกนี้ได้ เขาก็จะต้องถูกปราบลงอย่างแน่นอน

ลั่วอู๋ยินดีอย่างยิ่ง “แน่นอน ตราบใดที่เจ้าเต็มใจที่จะช่วยข้าบ้างเป็นครั้งคราว เจ้าก็สามารถเป็นอิสระได้เช่นกัน”

“ข้าตกลง” ไป่ฉีพูดออกมา พร้อมกับแสดงความขอบคุณผ่านทางสายตาของเขา และในไม่ช้าเข้าก็ฟื้นฟูสภาพร่างกายดังเดิม

“แล้วตอนนี้ เจ้ายินดีที่จะทำงานให้ข้าไหม?” ลั่วอู๋ถาม
“ไม่” ไป่ฉีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและส่ายหัว “เจ้ายังอ่อนแอเกินไป”
ลั่วอู๋รู้สึกผิดหวัง
ไป่ฉีนั้นเป็นผีทหารระดับนายพลที่โหดเหี้ยมและหยิ่งยโส ถ้าเขายังไม่เชื่อมั่นในความแข็งแกร่งของผู้อื่น เขาก็ไม่เต็มใจที่ทำงานให้กับใคร

“แต่ถ้าเจ้ากำลังตกอยู่ในอันตราย ข้าสามารถช่วยเจ้าได้” ไป่ฉีกล่าว

“ไม่มีปัญหา” ลั่วอู๋พูดด้วยความประหลาดใจ
เดิมทีลั่วอู๋ไม่สามารถปล่อยให้เขาปรากฏตัวเพื่อไปต่อสู้ตามปกติได้ ไป่ฉีและผีทหารของเขานั้น แข็งแกร่งเกินไปที่สำคัญที่สุดนั้น ไป่ฉีนั้นยังไม่ถือเป็นสัตว์วิญญาณของลั่วอู๋
การกระทำทั้งหมดของเขานั้นแทบจะไม่ได้ใช้พลังวิญญาณของลั่วอู๋เลยแม้แต่น้อย