ไหปีศาจ นิยาย บท 76

บทที่ 76

ค่าคุ้มครอง

ลั่วอู๋คิดไม่ถึงเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

หนึ่งวินาทีก่อนเขายังคิดอยู่เลยว่าองค์หญิงเจียโรวมีวิจารณญาณในการแยกแยะถูกและผิด ตัดสินใจได้ในประเด็นที่สำคัญ แต่วินาทีต่อมาองค์หญิงเจียโรวก็ได้แสดงด้านที่ดื้อรั้นและมีอารมณ์ฉุนเฉียวง่ายออกมาให้เห็น

แต่มันก็ไม่แปลกเท่าไหร่ องค์หญิงที่มีแต่คนคอยรุมล้อมเอาอกเอาใจเป็นพัน ๆ คนตลอดเวลา ก็ไม่แปลกที่จะมีอารมณ์ฉุนเฉียวง่าย

ลั่วอู๋ถูกมัดและทิ้งไว้บนพื้นพร้อมกับรอยยิ้มเจื่อน ๆ บนใบหน้าของเขา

ไร้หน้าต้องการช่วยเจ้านายออกมา แต่ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บมากเกินไปจนเคลื่อนไหวไม่ได้

“อธิบายมาซะ ว่าทำไมทั้ง ๆ ที่เจ้ารู้ว่าข้าชอบภูตดอกไม้ทำไมเจ้าไม่ให้มันกับข้าล่ะ” องค์หญิงเจียโรวถามขึ้นอย่างเป็นผู้อยู่เหนือกว่า

“ก็เจ้า ไม่มีเงินสำหรับมันนี่นา” ลั่วอู๋พึมพำ

“อะไรกัน!” องค์หญิงเจียโรวจ้องเขม็งอย่างโกรธเคือง “นี่เจ้าจะบอกว่ามิตรภาพขององค์หญิงมันไม่ดีเท่ากับเงินหินวิญญาณเล็ก ๆ น้อยงั้นเหรอ”

ลั่วอู๋แก้ไข “มันไม่ใช่แค่เล็ก ๆ น้อย ๆ มันคือ 8 ล้านหินวิญญาณ”

“ว้าว มันแพงมาก” องค์หญิงเจียโรวเองก็ตกตะลึง จนนางอดคิดในใจไม่ได้ว่า “ได้มาแล้วขายดีกว่า”

นางไม่คาดคิดว่าราคาของภูตดอกไม้นั้นจะสูงมากขนาดนี้

ลั่วอู๋กล่าวว่า “มันมีเหตุผลอยู่ เนื่องจากคนเสนอประมูลภูตน้ำถอนตัวไป คฤหาสน์ชวนเทียนเลยต้องการอะไรมาแทนที่ ซึ่งหากไม่มีภูตดอกไม้แล้ว ข้ากลัวว่ามันจะทำให้ผู้ร่วมประมูลไม่พอใจ”

ลั่วอู๋เล่าเรื่องทั้งหมดให้กับองค์หญิงเจียโรว

“สุดท้ายแล้วเดี๋ยวภูตดอกไม้ก็จะตกเป็นของท่านอยู่ดี มันจึงดีกว่าที่จะนำมันไปประมูลที่คฤหาสน์ชวนเทียน ท่านควรจะนับมันว่าเป็นของขวัญจากข้านะ” ลั่วอู๋กล่าว

องค์หญิงเจียโรวหัวเราะอย่างโกรธเคือง “เจ้าคิดว่าข้าจะดีใจงั้นสิ ข้าต้องขอบใจเจ้าที่นำภูตดอกไม้ไปให้คนอื่นใช้จ่ายเงินเพื่อประมูลงั้นเหรอ”

ลั่วอู๋หัวเราะและหยุดพูด

องค์หญิงเจียโรวยังรู้สึกอายอยู่เล็กน้อย

ข้าคิดว่าเจ้าซื้อภูตดอกไม้ให้ข้า ข้ากำลังลังเลอยู่เลยว่าจะปฏิเสธความเมตตาของเจ้ายังไงดี แต่นี่กลับกลายเป็นว่าข้าเข้าใจผิดไปเอง

เจ้ารู้ว่าข้าชอบภูตดอกไม้ แต่เจ้ากลับไม่พูดอะไรเลยแล้วเอาภูตดอกไม้ไปประมูล นี่มันเป็นการเมินความต้องการองค์หญิงชัด ๆ

องค์หญิงเจียโรวผู้นี้ไม่น่าดึงดูดในสายตาของเจ้างั้นเหรอ

ยิ่งนางคิดถึงมันมากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งรู้สึกละอายใจและโกรธมากขึ้นเท่านั้น นางกล่าวขึ้นว่า “ค้นตัวเขา แล้วเก็บเงินจากการประมูลมาหักครึ่งหนึ่งเป็นค่าคุ้มครอง”

หงเฉาและฉิงเหมยพูดไม่ออก องค์หญิงเจียโรวท่านควรใส่ใจกับภาพพจน์ตัวเองมากกว่านี้

ผู้คุมไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งและรีบไปค้นตัวลั่วอู๋

“ไม่ ไม่ต้องค้นตัวข้า ข้าจะมอบให้เจ้าเอง” ลั่วอู๋ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและพูดอย่างรีบเร่ง

เขากังวลว่าจะถูกยึดไหปีศาจไป

องค์หญิงเจียโรวพูดด้วยความพึงพอใจ “มันก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ แก้มัดเขาซะ”

หลังจากที่ลั่วอู๋เป็นอิสระ เขาก็ให้องค์หญิงไป 3 ล้านหินวิญญาณ

“ทำไมแค่มีแค่ 3 ล้านเองล่ะ”

“นี่ก็เยอะมากแล้วนะ” ลั่วอู๋อธิบาย

เขาเพิ่งจ่ายฉูจงฉวนไป 1.5 ล้านหินวิญญาณและเสียเงินไป มากกว่า 1 ล้านหินวิญญาณกับสมุนไพรวิญญาณ และผลิตภัณฑ์ประมูลต่าง ๆ เหลือเพียง 5 ล้านหินวิญญาณ

อย่างไรก็ตามองค์หญิงเจียโรวก็รู้สึกว่ามันพอแล้วที่จะหยุดและไม่พูดอะไรอีก

“ตกลงก็ได้ รีบพาข้าไปที่ตระกูลฉู ข้าต้องการเห็นภูตดอกไม้เร็ว ๆ ” องค์หญิงเจียโรวเร่งเร้า

ลั่วอู๋ยิ้มเจื่อน ๆ แล้วคิดในใจว่า ยังไง ๆ เขาก็ต้องส่งให้เจ้า เจ้าจะกังวลเรื่องอะไรนักหนา

แต่แน่นอนว่าเขาไม่สามารถพูดออกไปได้ เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่แล้วองครักษ์ที่คุ้มกันองค์หญิงข้างนอกก็เดินเข้ามา

“องค์หญิง ข้างนอกมีชายในชุดดำดูลับ ๆ ล่อ ๆ กำลังมุ่งหน้ามาที่นี่ ” “ขอให้องค์หญิงตัดสินใจด้วยขอรับ” องครักษ์พูดด้วยเสียงต่ำ

“เจ้าไปมีเรื่องกับใครมาเหรอ” องค์หญิงเจียโรวถาม

“ก็ไม่มีนะ”

“เจ้าไม่ต้องกังวลไป มาลองดูกันดีกว่าเกิดอะไรขึ้น”

……

……

ขณะเดียวกันข้างนอกโรงเตี๊ยม

ชายสามคนสวมหน้ากากสีดำซ่อนตัวอยู่มุมมืด