ไหปีศาจ นิยาย บท 77

บทที่ 77

ของชดใช้

ลั่วอู๋คิดว่าการจ่ายค่าคุ้มครองนั้นช่างคุ้มค่าจริง ๆ

ทั้ง ๆ ที่มันควรจะเป็นปัญหาใหญ่ แต่เขากลับแก้ไขได้โดยที่ไม่ได้ตั้งใจด้วยซ้ำ นอกจากนี้เขายังได้ตอกหน้าหลี่ชวนเฉิง บุตรชายขององค์ชายรัชทายาทแห่งพิงหนาน

ณ ลานหน้าคฤหาสน์แห่งหนึ่งในมณฑลหมิงหนาน

หงเฉาเดินทางมาพร้อมกับองครักษ์ในชุดเกราะเงินสองคน

เนื่องจากมีความวุ่นวายเกิดขึ้นในลานอื่น ๆ

หงเฉานั้นเป็นสาวใช้ขององค์หญิงเจียโรวและทหารในชุดเกราะสีเงินก็เป็นองครักษ์ขององค์หญิง พวกเขามาที่นี่เพื่อแสดงเจตจำนงขององค์หญิงเจียโรว

ไม่มีใครคาดคิดว่าองค์หญิงได้มาถึงมณฑลหมิงหนานแล้ว

คฤหาสน์อีกหลังเองก็ได้เปิดลานบ้านแสดงการเคารพและยินดีต้อนรับ

แม่บ้านนามว่าบี๋อู๋เดินออกมา

“ยินดีต้อนรับท่านหงเฉา ไม่ทราบว่าองค์หญิงเจียโรวอยู่ที่ไหน นายเหนือหัวของเรา กำลังรอคอยการเสด็จมาถึงของนาง” แม่บ้านยิ้ม

หงเฉากล่าว “ไม่ต้องรอหรอก องค์หญิงจะไม่มาที่นี่คฤหาสน์แห่งนี้”

“ทำไมกันล่ะ” แม่บ้านทำความประหลาดใจ

ปกติแล้วองค์หญิงเจียโรวจะเลือกพักอาศัยในอาคารของราชวงศ์ท้องถิ่นเป็นที่พักชั่วคราว

และทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับองค์หญิงเจียโรวเพื่อเยี่ยมชมมณฑลหมิงหนาน ก็คือการเลือกพักอาศัยชั่วคราวที่นี่

หงเฉาพูดอย่างใจเย็น “เหตุผลก็คือ บุตรขององค์ชายรัชทายาทแห่งพิงหนานจะต้องออกมาพบนางด้วยตนเอง”

แม่บ้านวิ่งกลับไปที่บ้านอีกหลัง

เมื่อได้ยินข่าวนี้หลี่ชวนเฉิงก็รีบเดินทางออกจากคฤหาสน์ของเขาในทันที

หลี่ชวนเฉิงงงงวย “หงเฉาน้องเจียโรวมีปัญหาอะไร”

“องค์ชาย องค์หญิงเจียโรวบอกว่าโปรดอย่าเรียกนางอย่างนั้น นางรู้สึกคลื่นไส้เจ้าค่ะ” หงเฉาพูด นางไม่ใช่คนที่อ่อนน้อมถ่อมตน

หลี่ชวนเฉิงตกใจ “ทำไมกัน ข้าทำอะไรผิด”

“ข้าว่าถามพวกคนเหล่านี้ดีกว่าเจ้าค่ะ” หงเฉาสั่งทหารเกราะสีเงินสองคน “นำตัวชายชุดดำทั้งสามคนออกมาสิ”

ทหารเกราะเงินสองคนลากตัวชายในชุดดำทั้งสามออกมาต่อหน้าหลี่ชวนเฉิง

หลี่ชวนเฉิงมองไปที่ชายชุดดำทั้งสามคนอย่างงงงวย

แต่ยิ่งเขามองหน้าทั้งสามคน สีหน้าของเขาก็ยิ่งบิดเบี้ยว ชายสามคนนี้เป็นคนของเขา พวกเขาถูกส่งให้ไปจับตัวลั่วอู๋มา แล้วทำไมกันพวกเขาถึงถูกจับตัวได้โดยหงเฉา

“องค์หญิงทรงพักอยู่ที่โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง ใครจะไปรู้ว่าจะมีชายชุดดำสามคนเข้ามาลอบจู่โจม ไม่เพียงแค่รบกวนองค์หญิงเท่านั้น แต่ยังโอหังกล้าพูดคำสกปรกและนำอาวุธออกมาด้วยเจตนาสังหาร “

“หลังจากที่พวกข้าจับกุมเขามา ทรมานให้สารภาพว่ามาจากไหน กลับกลายเป็นว่าพวกเขาเป็นลูกน้องของท่าน ที่รับคำสั่งของท่านบุกเข้าไปในโรงเตี๊ยม”

“องค์หญิงส่งข้ามาให้ถามท่านว่าจงเกลียดจงชังอะไร หรือมีความแค้นอะไร ท่านถึงได้ส่งคนไปฆ่านาง” หงเฉามองตรงไปที่หลี่ชวนเฉิง

หัวใจของหลี่ชวนเฉิงเกือบจะพังทลายลงในขณะนั้น

ฆ่าองค์หญิงงั้นเหรอ

ล้อกันเล่นใช่ไหม

การฆ่าราชวงศ์เป็นอาชญากรรมร้ายแรง

ต่อให้เขาเป็นบุตรชายขององค์ชายรัชทายาท โทษของเขาก็คือการตายเพื่อชดใช้

เมื่อไหร่กันที่ข้าจะส่งคนไปฆ่าองค์หญิง ข้าแค่ส่งพวกเขาไปจับลั่วอู๋ องค์หญิงนั้นอาศัยอยู่ในโรงเตี๊ยมที่ลั่วอู๋อาศัยอยู่งั้นหรือ

แล้วพวกโง่เหล่านี้บุกเข้าไปผิดห้องโดยบังเอิญ เนื่องจากความเข้าใจผิดพวกโง่เหล่านี้ได้แสดงอาวุธของพวกเขาออกมาและพูดอะไรบางอย่างที่พวกเขาไม่ควรพูดงั้นสิ

สมองของหลี่ชวนเฉิงประกอบไปด้วยบทละครที่ยิ่งใหญ่ในทันที

“เข้าใจผิดแล้ว มันเป็นความเข้าใจผิดทั้งหมด” หลี่ชวนเฉิงอยากจะร้องไห้ออกมาโดยไม่มีน้ำตา ข้าชุบเลี้ยงเจ้าพวกโง่พวกนี้มาได้ยังไง

หงเฉาพยักหน้า “นี่เป็นคำตอบของเจ้าสินะ ถ้าอย่างนั้นข้าขอตัวกลับไปก่อน องค์หญิงยังต้องการให้ข้ากลับไปรับใช้”

หลังจากนั้นหงเฉาก็เตรียมที่จะเดินทางกลับไป