ไหปีศาจ นิยาย บท 96

บทที่ 96

ชายผู้ทรงปัญญา

การประลองได้สิ้นสุดลง

ลูหยางพิงซึ่งนั่งอยู่บนยอดศาลาขมวดคิ้วแน่น มีร่องรอยของความสงสัยในสายตาของเขา แต่ในที่สุดมันก็กลายเป็นความโกรธ

“ น่าเสียดาย มันช่างน่าเสียดายจริงๆ เจ้านั้นอ้างตัวว่าเป็นผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณอันดับหนึ่งในเขตหวงชา แต่กลับแก้ปัญหาเรื่องเด็กหนุ่มคนเดียวไม่ได้ด้วยซ้ำ”

……

ณ สนามประลอง

เสียงแห่งความประหลาดใจดังขึ้นเรื่อย ๆ

ไม่มีใครเชื่อว่าแมงป่องพิษยักษ์สามารถเอาชนะอินทรีมังกรเพลิงได้

“มีใครเห็นไหมว่าแมงป่องพิษยักษ์เพิ่งทำอะไรลงไป” มีสีหน้าว่างเปล่าบนใบหน้าของผู้ชม

“ดูเหมือนว่ามันแยกตัวออกเพื่อหลีกเลี่ยงไฟ”

“ ใครจะไปคิดเล่าว่าแมงป่องพิษยักษ์จะมีความเร็วที่น่ากลัวได้ถึงขนาดนั้น?”

“การสั่นสะเทือนสร้างความถี่สูงเป็นภาพลวงตา เจ้าคิดว่าอย่างไร มันเหมือนกับทักษะพิธีศพกางเขนคลั่งเลยใช่ไหม?”

“ ล้อเล่นน่า แมงป่องพิษยักษ์มันจะไปมีทักษะนั้นได้ยังไงกัน?”

“ แล้วถ้าไม่ใช่มันจะเป็นอะไรได้ เจ้าอธิบายสิ”

“เอ่อ …”

ไม่มีใครสามารถอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นได้

แต่พวกเขาทั้งหมดต่างก็เห็นว่าพิษของแมงป่องได้เข้าไปในร่างของอินทรีมังกรเพลิงแล้ว ดังนั้นโอกาสในการจะพลิกผลได้สูญสิ้นไปแล้วโดนสมบูรณ์

ในการต่อสู้ครั้งนี้ ฝั่งของลั่วอู๋เป็นฝ่ายชนะอย่างไม่ต้องสงสัย

มันไม่ได้มีเคล็ดลับอะไรเป็นพิเศษ

แค่เปิดใจและอยู่นอกเหนือการคำนวณของอีกฝ่าย

ผมของอาจารย์หงยุ่งเหยิงและดวงตาของเขาหมองคล้ำเล็กน้อย เขาเอาแต่พูดว่า “เป็นไปไม่ได้ การดำดิน การแข็งตัว และใช้ทักษะพิธีศพกางเขนคลั่งในการโจมตีครั้งสุดท้าย มันเป็นไปได้ยังไงกัน? แมงป่องพิษยักษ์จะไปทักษะมากมายขนาดนี้ได้อย่างไร?”

ในฐานะผู้ปรับแต่งอาวุโสเขาสามารถจดจำทักษะที่แมงป่องพิษใช้ได้ทั้งหมด

จิตใจของเขาได้รับผลกระทบอย่างมาก

“มันจบแล้ว” ลั่วอู๋เดินมาหาเขา

อาจารย์หงก็ลุกขึ้นยืนพร้อมจ้องไปที่ลั่วอู๋ เขาถามต่อไปว่า “มันเกิดขึ้นได้ยังไง เจ้าทำได้ยังไง มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้”

“ท่านแพ้แล้ว” ลั่วอู๋ไม่ตอบเขาแค่พูดตอกย้ำความเป็นจริง

ใบหน้าของอาจารย์หงสิ้นหวังและมือของเขาก็ร่วงลงอย่างไร้เรี่ยวแรง “ใช่ ข้าแพ้แล้ว”

ขณะนี้ผู้ชมต่างก็ตั้งสติกลับมาจากความตกใจและคิดถึงความหมายที่แท้จริงเบื้องหลังการต่อสู้ระหว่างทั้งคู่

หัวหน้าผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณของทีมหวงชาแพ้

นี่หมายความว่าลั่วอู๋ได้กลายเป็นผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณอันดับ 1 ในพื้นที่ป่าหวงชา

นอกจากนี้มันยังแสดงให้เห็นว่าศาลาไป่หยู่จะก้าวกระโดดขึ้นไปอีกระดับอย่างสมบูรณ์ ในการปรับแต่งสัตว์วิญญาณ หอคอยหวงชาได้พ่ายแพ้ให้กับศาลาไป่หยู่

“จ่ายสิ่งที่เจ้าเดิมพันซะ” แม้ว่าอาจารย์หงจะดูน่าสมเพชเล็กน้อย แต่ลั่วอู๋ก็ยังไม่ลืมสิ่งที่เขาสมควรได้รับ

มือของอาจารย์หงสั่นเทา นัยน์ตาของเขาดูเจ็บปวด แต่เขาก็ยังเอาคัมภีร์ลับอันเก่าแก่ของเขาออกมาแต่โดยดี

ลั่วอู๋ได้รับเอาวิชาลับของอาจารย์หงไป

“ทีนี้ข้าก็สามารถฝึกฝนผู้ปรับแต่งของศาลาไป่หยู่ได้แล้ว” ลั่วอู๋มีความสุข

ในอนาคตการปรับแต่งสัตว์วิญญาณของศาลาไป่หยู่ จะไม่ต้องพึ่งพาเขาเพียงคนเดียว

เขาจะมีเวลาในการฝึกซ้อมและทดลองมากขึ้น

จังหวะนั้นลูหยางพิงก็ลอยลงมาจากศาลาพร้อมกับรอยยิ้มเล็กน้อยที่สีหน้าของเขา “ช่างเป็นอะไรที่น่าตื่นตาจริง ๆ สำหรับเด็กวัยรุ่นอย่างเจ้า เจ้าของร้านลั่ว เจ้ามีอายุน้อยเพียงเท่านี้ แต่ความสามารถในการปรับแต่งของเจ้านั้นยอดเยี่ยมมาก”

“ท่าน ลูหยางพิงชมข้ามากไปแล้ว ถ้าไม่มีอะไรล่ะก็ ข้าขอตัวไปก่อน” ลั่วอู๋กล่าวอย่างถ่อมตัว

ความโกรธของลูหยางพิงฉายผ่านดวงตาของเขา

ลูหยางพิงพูดเบา ๆ “เจ้าจะรีบร้อนไปไหน? ตั้งแต่เจ้ามาที่เมืองไมมู่ เจ้าควรได้ทำความรู้จักกับเจ้าของพื้นที่บ้าง”

“ไม่เป็นไร ข้ายังต้องกลับไปดูแลธุรกิจของศาลาไป่หยู่ ข้าปล่อยธุรกิจขนาดเล็กของข้าไว้แบบนี้ไม่ได้ ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย” ลั่วอู๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“หลิวหู, รับเอาแมงป่องพิษยักษ์ของท่านไป พวกเราจะกลับกันแล้ว”