ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 135

ค่ำคืนค่อยๆโรยตัวลง หอชุนเซียงเเขวนโคมไฟตามปกติ

อาจเป็นเพราะข่าวลือในเมืองหลวงช่วงนี้ ทำให้กิจการของหอชุนเซียงคึกคักกว่าเเต่ก่อนมาก เเม่นมหลิวมองดูเเขกที่หลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสายด้วยความปิติยินดี!

“ท่านอ๋องมาเเล้ว”

มีคนกระซิบเตือน เเม่นมหลิวรีบมองไปทางประตู

นั่นคือฉู่อ๋อง!

“ท่านอ๋องมาแล้ว ชิงเหลียนรอท่านอยู่ข้างบนเเล้วเพคะ!”

แม่นมหลิวยิ้มเเย้มเดินเข้ามาหาเยี่ยนสวิน มองดูชายหนุ่มร่างสูงสง่าตรงหน้า ในใจกลับรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย

หากนางอายุน้อยกว่านี้อีกหน่อย บางทีคนที่จะได้รับความโปรดปรานอย่างมากเช่นนี้อาจจะเป็นนางเองก็เป็นได้!

“อืม จัดการเหมือนเดิมก็พอ”

เยี่ยนสวินทิ้งท้ายคำพูดนั้นแล้วก้าวขึ้นบันไดไป

ไม่นานนัก เสียงหัวเราะคิกคักของหญิงสาวก็ดังมาจากข้างบน ได้ยินเเล้วทำให้คนรู้สึกซ่านไปทั้งตัว

แม่นมหลิวฮึดฮัดสองครั้ง ในใจแค้นนังสารเลวนั่น เเต่บนใบหน้ายังคงฉีกยิ้มต้อนรับเเขก

หารู้ไม่ว่า อีกร่างหนึ่งอาศัยจังหวะที่เเม่นมหลิวต้อนรับเเขก เข้าไปในลานเล็กๆของนางเรียบร้อยเเล้ว

เยี่ยนสวินกระโดดข้ามกำแพงเข้ามาอย่างเเผ่วเบา ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงลมหายใจที่หนักอึ้งหลายสาย เห็นได้ชัดว่าเป็นพวกนักเลง

เขาค่อยๆชะลอฝีเท้า เดินเข้าไปในห้องที่ดับเทียนไขเเล้ว

อาศัยจังหวะที่นักเลงสองคนที่อยู่ข้างนอกง่วงซึม ก็งัดหน้าต่างเเล้วลอดตัวเข้าไป

“เเกร็ก”

เสียงนั้นดึงดูดความสนใจของนักเลงที่อยู่หน้าประตูทันที ทั้งสองมองหน้ากันเเล้วเดินตามเสียงไป

เมือเห็นว่าไม่มีรอยเท้าใดๆนอกหน้าต่าง เเละยืนยันว่าหน้าต่างไม่ได้ถูกงัดเเงะ จึงกลับไปที่ประตูด้วยความโล่งใจ

ภายในห้อง เยี่ยนสวินแอบแนบชิดมุมผนังข้างหน้าต่างอย่างระมัดระวัง

รอจนกระทั่งเสียงฝีเท้าค่อยๆห่างออกไป จึงได้ค่อยๆเคลื่อนที่ สอดส่องดูข้าวของเครื่องใช้อย่างละเอียด

เขามองเห็นกล่องไม้ที่วางอยู่บนตู้สูงทันที

ดูจากขนาดเเล้ว ดูเหมือนจะพอดีกับการเก็บจดหมาย!

เยี่ยนสวินใช้ปลายเท้าเตะเบาๆ พุ่งตัวขึ้นไปบนอากาศ คว้ากล่องไม้มาไว้ในมืออย่างง่ายดาย มองไปที่รูกุญเเจของกล่องไม้ เเล้วหยิบกุญเเจที่ทำเลียนแบบมาเมื่อบ่ายนี้ ตอนที่สถานการณ์วุ่นวายออกจากอก

กุญเเจกว่าสิบดอก การลองทีละดอกค่อนข้างเสียเวลา

โชคดีที่การเคลื่อนไหวของเยี่ยนสวินรวดเร็วและเบา เสียงไขกุญเเจไม่ได้ดึงดูดความสนใจของคนข้างนอก

“เปลี่ยนเวรได้เเล้ว”

จู่ๆก็มีเสียงนักเลงดังขึ้นข้างนอก เยี่ยสวินเกือบจะถือกล่องไม้ในมือไม่อยู่

เเต่โชคดีที่กุญเเจดอกสุดท้ายถูกเสียบเเละหมุน ทำให้กล่องไม้เปิดออกอย่างสมบูรณ์

“คลิ๊ก!”