ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 164

“ขอรับ บ่าวจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”

พ่อบ้านออกไปปฏิบัติคำสั่ง

ลู่เหวินเจิ้งเดินอยู่ในห้องตำราตามลำพัง ในใจครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรให้จังซื่อตายเงียบเชียบ

……

จวนจงซู่โหว

หลังจากที่ทุกคนในบ้านทานมื้อเย็นเสร็จ ทางหลันอิ๋งก็พาคนอื่นไปดูที่เรือนด้านข้าง

ให้พื้นที่มู่เหยาคุยกับท่านปู่

นายท่านหลานสองมือไพล่หลัง สายตาหันไปมองหญิงสาวข้าง ๆ เป็นระยะ

“อาหน่วน มีเรื่องอะไรไม่สู้พูดกับตาโดยตรง เจ้าขมวดคิ้ว ท่าทางที่เต็มไปด้วยความทุกข์และความแค้นฝันลึก ขาดความร่าเริงที่เด็กสาวคนหนึ่งควรมีจริง ๆ”

หลังได้ยินคำนี้ มู่เหยากะพริบตาแล้วคลายคิ้วออกในทันที

“ท่านตาว่าข้าแบบนี้ได้อย่างไร ข้ารู้สึกว่าข้าก็ร่าเริงดีเจ้าค่ะ”

ระหว่างที่พูดอยู่ มู่เหยาก็ทำหน้าทะเล้นใส่นายท่านหลาน

ทำให้นายท่านหลานขำในชั่วพริบตา “เจ้าน่ะ เป็นเด็กเจ้าเล่ห์ แต่ข้าคิดว่าคนข้างกายของเจ้าคงจะบอกเรื่องข่าวลือในเมืองหลวงคืนนี้กับเจ้าแล้วกระมัง”

มู่เหยาพยักหน้า ในดวงตาไม่มีความประหลาดใจแม้แต่น้อย

เพราะนางอยู่ต่อลำพัง ก็เพื่อคุยเรื่องนี้กับท่านตา

“ด้านนอกต่างกำลังลือว่า ฮูหยินใหญ่ของตระกูลลู่ สูงส่งหยิ่งทะนง ยกย่องตัวเองเป็นสายเลือดของขุนนางฝ่ายบุ๋น ดูถูกตระกูลพ่อค้าในเมืองหลวง...ตอนนี้ได้ยินว่าตระกูลพ่อค้ามากมายต่างคับข้องใจ”

นายท่านหลานพยักหน้า “หากเรื่องนี้เป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วจะเข้าหูของฝ่าบาท ถึงเวลานั้นตระกูลลู่จะเป็นอย่างไร? ก็ต้องอาศัยความสามารถของตัวลู่เหวินเจิ้งเพียงคนเดียวแล้ว”

เอ่ยถึงลู่เหวินเจิ้ง ในดวงตาของนายท่านหลานมีประกายความเย็นชาแวบขึ้นมา

มู่เหยารับรู้ถึง ความรังเกียจในคำพูดของท่านตาตนที่มีต่อตระกูลลู่

ความรังเกียจแบบนี้ เหมือนมีมาก่อนหน้านี้นานมาก ๆ แล้ว

นึกถึงสาเหตุการตายของบิดาและมารดา มู่เหยาก็กำมือแน่นใต้แขนเสื้อ

นางชะงักเท้า สายตาหยุดบนแผ่นหลังของท่านตาตรงหน้า

อาจเพราะรับรู้สึกเด็กสาวด้านหลังชะงักเท้า นายท่านหลานหันกลับมามองด้วยความสงสัย

“อาหน่วน เป็นอะไรไป?”

มู่เหยามองนายท่านหลานอยู่ ชั่วขณะไม่รู้ว่าควรเอ่ยถึงเรื่องในอดีตหรือไม่

นางสูดลมหายใจลึก ๆ “ท่านตา ตอนนี้ข้าถึงวัยปักปิ่นแล้ว เรื่องมากมาย ควรบอกข้าล่วงหน้าใช่หรือไม่ ข้าจะได้เตรียมตัวล่วงหน้า?”

นายท่านหลานอึ้ง จ้องเด็กสาวตรงหน้าเขม็ง

พะงาบปาก แต่ไม่รู้ควรพูดอะไร

ผ่านไปพักใหญ่ นายท่านหลานถอนใจยาวเฮือกใหญ่ “มีบางเรื่องควรบอกกับเจ้าจริง ๆ เพียงแต่เรื่องบางเรื่องควรรอลุงทั้งสองและป้าสะใภ้ของเจ้ากลับมาก่อน ค่อยพูดจะดีกว่าเล็กน้อย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน