ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 165

ถึงแม้ว่านางจะติดตามข้างกายหลานเอ้าเซวียน ทำธุรกิจอยู่ข้างนอกมาหลายปี เจออุปสรรคปัญหามากมาย ตอนนี้ก็ตกใจอย่างห้ามไม่ได้

“น้องรอง!”

ซูโหรวตะโกนตามสัญชาตญาณ

“ข้าไม่เป็นไร...พี่สะใภ้ ท่านปกป้องพี่ใหญ่ให้ดี ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกท่านเป็นอะไรแน่นอน”

หลานชิวเหิงยืนอยู่นอกรถม้า กระบี่อ่อนในมือแทงเข้าพื้นผิวแรง ๆ

มือที่ถือกระบี่กำลังสั่นเท้า เห็นชัดว่าอ่อนแรงจนค้ำจุนไม่ไหวแล้ว

“พรวด!”

หลานชิวเหิงกระอักเลือดออกมา ร่างกายที่เดิมก็ยืนไม่มั่นคงอยู่แล้ว ถึงขนาดคุกเข่าครึ่งตัวลงกับพื้น

สายตาเขาจ้องคนชุดดำที่เดินเข้าใกล้จากด้านข้างเขม็ง ฝืนเช็ดมุมปาก

“ถึงแม้ข้าต้องตาย พวกเจ้าก็ต้องตายอยู่ที่นี่เหมือนกัน!”

“ย๊าก!!!”

หลานชิวเหิงตะโกนเสียงดัง กระบี่อ่อนในมือเปลี่ยนเป็นท่าไม้ตายที่เฉียบคมอีกครั้ง พุ่งไปที่คนเหล่านั้น!

“ไม่เจียมตัว”

หนึ่งในคนชุดดำหัวเราะเยาะ ลูกดอกในมือเล็งไปที่หัวเข่าของหลานชิวเหิง

ความเร็วลูกดอกเร็วมาก หากแทงเข้าหัวเข่าของหลานชิวเหิงจริง เกรงว่าชาตินี้เขาคงใช้วรยุทธ์ไม่ได้อีกแล้ว!

“อึก!”

หลานชิวเหิงทำได้แต่เอียงตัวหลบ ผลที่ตามจากเรื่องนี้ทำให้บนตัวของเขามีบาดแผลเพิ่มมากขึ้น

ซูโหรวที่อยู่ในรถม้าได้ยินเสียง จัดแจงสามีที่ยังหมดสติอยู่เรียบร้อย ก็เปิดม่านรถเดินออกไป

นางมองหลานชิวเหิงอย่างปวดใจ มองหัวหน้าชายชุดดำอย่างรุนแรงยิ่งกว่า

“พวกเจ้ารับคำสั่งของใครมากันแน่? ตระกูลหลันข้าก็แค่คนค้าขายเล็ก ๆ ทำไมต้องไล่ล่าพวกเราตลอดทางจากเจียงหนานถึงที่นี่!”

คนชุดดำสีหน้าเย็นชา สายตาหยุดบนตัวของซูโหรว “พวกเจ้าตระกูลหลันควรรู้ตัวเองดี”

“มีความลับที่ไม่ควรเก็บไว้ ก็สมควรตาย”

ซูโหรวหน้าซีดเผือด เห็นว่าอีกฝ่ายใช้กระบี่ยาวแทงไปทางหลานชิวเหิง นึกถึงคำกำชับที่สามีบอกกับตัวเอง

จึงพุ่งเข้าไปอย่างไม่ลังเลใจสักนิด!

“พี่สะใภ้ใหญ่!”

หลานชิวเหิงเบิกตากว้าง มองร่างที่ปกป้องตัวเองอยู่ข้างหน้า คิดจะผลักคนออกไปตามสัญชาตญาณ

ทันใดนั้น กระบี่ยาวเล่มที่ควรแทงเข้าตัวของซูโหรว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน