ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 188

เมื่อมองดูข้าวของที่กระจัดกระจายเกลื่อนพื้น ไทเฮาก็พลันร้องไห้ออกมา

นางเดินโซเซไปยังข้างเตียง หยิบกล่องไม้ขึ้นมาแล้วดึงภาพวาดภาพหนึ่งออกมา

บุคคลในภาพนั้น หน้าตาคล้ายกับเยี่ยนสวินอยู่หลายส่วน!

“หากตอนนั้นเจ้าไม่ปฏิเสธข้า ข้าจะมาติดอยู่ในวังปีศาจเช่นนี้ได้อย่างไร!”

“ในเมื่อเจ้าทำให้ข้าอยู่อย่างไม่มีความสุข เช่นนั้นข้าก็จะไม่มีวันปล่อยให้ลูกหลานของเจ้ามีความสุขเช่นกัน!”

เช้าวันรุ่งขึ้น

ของพระราชทานถูกส่งมายังจวนจงซู่โหวอย่างไม่ขาดสาย ส่วนใหญ่ล้วนเป็นผ้าไหมสวยงามและเครื่องประดับของหญิงสาว

ผู้ที่นำของพระราชทานมาส่งไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นแม่นมหลิว คนสนิทของไทเฮา

“แม่นมหลิว เชิญดื่มชาก่อนเถอะ”

มู่เหยากล่าวด้วยรอยยิ้ม พลางยกถ้วยชาด้วยท่วงท่างดงาม

นางยังอาศัยจังหวะนั้นสอดธนบัตรเงินไว้ใต้ถ้วยชาอย่างแนบเนียน

แม่นมหลิวที่ก่อนหน้านี้ยังทำหน้าขึงขัง พอสัมผัสได้ถึงธนบัตรเงินใต้ถ้วย ก็พลันมีรอยยิ้มบางเบาผุดขึ้นบนใบหน้า

“ลำบากจวิ้นจู่แล้ว”

ในฐานะคนเก่าแก่ข้างกายไทเฮา แม้ว่าจะเป็นจวิ้นจู่ยกน้ำชาให้ แม่นมหลิวก็ยังสามารถดื่มได้

“สุขภาพขององค์หญิงซูหรงเป็นอย่างไรบ้าง? จวิ้นจู่มักจะถามอยู่เสมอ แต่ตนเองก็ยังอ่อนแอ เลยไม่สามารถเข้าเฝ้าได้”

แม่นมหลิวรับธนบัตรเงินไปโดยไม่เผยพิรุธใดๆ พลางยิ้มและชี้ไปยังของพระราชทานที่วางอยู่ข้างนอก “ฮูหยินใหญ่หลันไม่ต้องกังวล ของทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่องค์หญิงทรงพระราชทานมาให้จวิ้นจู่โดยเฉพาะ"

“องค์หญิงเมื่อฟื้นขึ้นมาทราบว่าจวิ้นจู่ไม่สนอันตราย ยอมสละตนเพื่อช่วยเหลือก็รู้สึกซาบซึ้งใจนัก แต่ด้วยสุขภาพไม่ดี จึงทำได้เพียงให้บ่าวอย่างข้ามากล่าวคำขอบคุณแทน”

คำพูดนี้สื่อว่าองค์หญิงไม่เป็นอะไร

“มู่เหยาขอบคุณองค์หญิง ขอให้แม่นมฝากความระลึกถึงของข้ากลับไปด้วย”

แม่นมหลิวพยักหน้ารับ “จวิ้นจู่วางใจได้”

เมื่อเห็นว่าด้านนอกตรวจนับของเสร็จแล้ว แม่นมหลิวก็ลุกขึ้นเตรียมตัวกลับ

ก่อนจะออกไป ซูโหรวยังแอบยื่นเงินให้อีกถุง

นางส่งแขกออกไปด้วยความยินดี

พอนางออกไปแล้ว ซูโหรวก็ดึงมู่เหยาเข้าไปในห้อง

“ของพวกนี้ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งในสินเดิมของเจ้า เอาไปไว้ที่จวนฉู่อ๋องก็ถือว่าเป็นสมบัติก้นหีบของเจ้า”

ซูโหรวพูดจบก็โบกมือให้คนยกของเข้าเก็บในคลัง

“ท่านป้า เรื่องของพี่ใหญ่ ท่านได้พูดคุยกับเขาแล้วหรือไม่”

มู่เหยาเอาแต่คิดถึงเรื่องพี่ใหญ่ จึงไม่ได้ใส่ใจของพระราชทานเหล่านี้นัก

“ยังเลย พี่ใหญ่ของเจ้าหายไปไหนก็ไม่รู้ สองสามวันมานี้ยังไม่ได้พบเขาเลย...”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน