ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 193

“เจ้าค่ะ”

ชิงเหลียนพยักหน้าก่อนจะมองตามฉางชิงจากไป

นางมองดูท้องฟ้าครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบป้ายผู้ดูแลหอชุนเซียงที่ชายชุดดำวางไว้บนโต๊ะขึ้นมา แล้วเดินไปยังชั้นสอง

“จากนี้ไป ข้าจะเป็นผู้ดูแลหอชุนเซียง กฎระเบียบเดิมของแม่นมหลิวให้ยกเลิกไปได้เลย พวกเจ้าแต่ละคนสามารถใช้ความสามารถของตนเองได้เต็มที่ แต่ห้ามทำให้พี่น้องได้รับบาดเจ็บหรือพิการ ส่วนเงินที่ต้องจ่ายทุดวัน เปลี่ยนเป็นแบ่งครึ่ง ไม่ใช่เจ็ดและสามส่วนเหมือนเมื่อก่อน”

“เจ้าค่ะ พวกเราเคารพและจะปฏิบัติตามคำสั่งของแม่นมชิงเหลียน”

แม้ว่าบางคนจะยังรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้าง แต่เมื่อได้ยินว่าไม่ต้องแบ่งเงินเป็นเจ็ดและสามส่วน ต่างก็เบาใจลง

หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ชิงเหลียนก็นึกถึงน้องสาวที่อยู่ในจวนจงซู่โหว

จึงสวมหมวกคลุมหน้าแล้วออกไป

หลังจากเข้าออกตรอกซอยหลายรอบจนมั่นใจว่าไม่มีใครตามมาแล้ว นางจึงเดินเข้าไปทางประตูหลังของจวน

“จวิ้นจู่อยู่หรือไม่”

ชิงอิ๋งพยักหน้า “คุณหนูเถาเถากำลังทานอาหารอยู่ แม่นางทานหรือยัง”

ชิงเหลียนพยักหน้า ก่อนจะหยุดอยู่ที่หน้าห้องโถง

“ข้าจะรอจวิ้นจู่อยู๋ที่นี่”

เมื่อเห็นดังนั้นชิงอิ๋งก็ไม่ได้บอกให้นางไปที่ห้องอาหาร

แต่หันกลับไปรายงานให้มู่เหยา

เมื่อรู้ว่าชิงเหลียนมาแล้ว มู่เหยาก็หันไปมองมู่เถาเถาที่กินอิ่มเรียบร้อยแล้ว “เอาขนมติดไปด้วย ไปพบพี่สาวของเจ้า แต่เจ้าพบหน้าพี่สาวได้เพียงหนึ่งชั่วยามเท่านั้น พี่สาวเจ้าไม่อาจอยู่ในจวนโหวได้นาน”

มู่เถาเถาพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง หนิงจู๋ช่วยเอาขนมใส่จานให้ ก่อนนางจะจูงมือหนิงจู๋ไปที่ห้องโถง

มู่เหยาไม่ได้ตามไปด้วย ถือว่าปล่อยให้สองพี่น้องได้มีเวลาอยู่ด้วยกันตามลำพัง

“จวิ้นจู่ ท่านอ๋องให้บ่าวนำสิ่งนี้มามอบให้เจ้าค่ะ”

มู่เหยารับกระดาษแผ่นเล็กมา พลางค่อยๆ คลี่ออกดูอย่างตั้งใจ

เมื่อดูเสร็จก็เผาทิ้ง

“ข่าวเรื่องท่านอ๋องออกจากเมืองหลวง ห้ามให้คนอื่นล่วงรู้”

ชิงอิ๋งพยักหน้า สื่อว่าเข้าใจและจะระมัดระวัง

มู่เหยาอ่านหนังสืออยู่ครู่หนึ่ง เห็นเด็กน้อยเดินกลับมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ มือยังถือห่อผ้าเล็กๆ อยู่ นางจึงวางหนังสือลง เดินเข้าไปใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นเช็ดรอยน้ำตาบนใบหน้าของเด็กน้อย

“ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้เจอหน้าพี่สาวเจ้าเสียหน่อย ทำไมถึงได้ร้องไห้ทุกครั้งเช่นนี้”

มู่เถาเถาเอ่ยด้วยความน้อยใจ "พี่สาวบอกว่าข้าคิดแต่เรื่องกินกับเล่น แถมยังอ้วนขึ้นอีก บอกว่าข้าควรตั้งใจเรียนหนังสือจากจวิ้นจู่เจ้าค่ะ”

ได้ยินดังนั้นมู่เหยาก็อดหัวเราะไม่ได้ ก่อนจะบีบแก้มนุ่มๆ ของเถาเถาที่เริ่มอ้วน

“แล้วเจ้าตอบพี่สาวเจ้าไปว่าอย่างไร?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน