ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 208

“ทำไมข่าวที่เจียงหนานส่งมา ถึงบอกว่าทางร้านสุ่ยอวิ้นมีสินค้าชุดหนึ่งถูกระงับ ไม่ได้ส่งออกไป?”

“หวังทงมู่ ข้าจำได้ว่าเจ้าสนิทกับผู้ดูแลกรมขนส่งทางน้ำ สินค้าชุดนี้เป็นเพราะมีปัญหาถึงถูกระงับจริงหรือ?”

หวังทงมู่หัวใจหล่นวูบ คิดในใจว่า: ทำไมเรื่องนี้ถึงถูกปล่อยออกมาได้?

ตามหลักแล้ว ไม่ควรส่งถึงหูของคนตระกูลหลันเร็วขนาดนี้!

“เถ้าแก่หวัง อยากรอให้สินค้าเสียหาย ตอนผู้ซื้อเรียกค่าชดเชย คิดจะผลักภาระมาที่ตระกูลหลันเราหรือ”

หลันชิวเหิงมีท่าทางเหมือนคนมุทะลุ เวลาพูดเสียงจะดังเล็กน้อย ทำให้ทุกคนเกิดความกลัวขึ้น

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงอย่างหวังทงมู่ ภายนอกดูไม่เป็นไร แต่ภายในหวาดกลัว!

สะดุ้งเฮือกจนหน้าแดงด้วยความโกรธ ตะกุกตะกักพูดไม่ออกอยู่นี่ไง

เห็นสถานการณ์ไม่ถูกต้อง หวังฉี่ฝืนยิ้มคลี่คลายบรรยากาศ “ญาติผู้น้องของข้าเคยร่วมมือกับตระกูลหลันหลายครั้งแล้ว คิดว่าเรื่องนิสัยความประพฤติพวกท่านจะต้องรู้ดี”

“ไม่แน่ว่า ญาติผู้น้องของข้าคนนี้ก็ถูกคนหลอกเหมือนกันเล่า?”

ประโยคนี้ทำให้หวังทงมู่ที่อยู่ข้างหลังเขาหัวแล่นขึ้น “ชะ...ใช่แล้ว ข้าคงถูกหลอกแน่ ๆ!”

“ข้าอยู่ระหว่างการเดินทางจะได้รับข่าวของเจียงหนานได้อย่างไร บางทีข้าส่งสินค้าแล้วเพิ่งมีปัญหาล่ะ! พวกเจ้าจะใส่ร้ายข้าปากเปล่าไม่ได้!”

เห็นเขายังพูดจาอย่างมั่นใจตรงนี้

หลานเอ้าเซวียนเปิดจดหมายที่พับอยู่อีกฉบับหนึ่ง ต่อหน้าทุกคนในโถง

ในนั้นเป็นเนื้อหาชี้แจ้งปัดความรับผิดชอบ ของหัวหน้าผู้ดูแลที่รับผิดชอบกรมขนส่งทางน้ำในตอนนี้

ทุกคำทุกประโยค กำลังบอกว่า...หวังทงมู่เป็นคนให้เขาทำเรื่องนี้

ยังให้เงินไม่น้อย เพื่อให้ตระกูลหลันเสียความน่าเชื่อถือ ทำลายชื่อเสียงของตระกูลหลันที่อยู่เจียงหนานในหลายปีที่ผ่านมาจากเรื่องนี้ทีละนิด

ทำให้ตระกูลหลัน แม้ว่าจะไปเมืองหลวงก็เปิดร้านอีกไม่ได้!

“ทั้งหมดนี้เป็นการพาดพิง!”

“ขะ...ข้าไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้ออกมาอย่างแน่นอน! จะต้องเป็นพวกเจ้าส่งคนออกมาใช้วิธีการบางอย่าง บีบให้ผู้ดูแลพูดแบบนี้ใช่หรือไม่!”

หวังทงมู่ตะโกนลั่นด้วยความโกรธ สีหน้าแดงขึ้นเรื่อย ๆ

เพียงแต่ไม่รู้ว่าถูกยั่วโมโห หรือว่าอายกันแน่!

“ใช่หรือไม่ ข้าให้น้องรองข้าพาคน ออกเดินทางไปตรวจสอบที่เจียงหนานเมื่อครู่นี้...หากเถ้าแก่หวังยังอยากรักษาหน้าเอาไว้บ้าง ทางที่ดีก็เดินทางกลับไปตอนนี้ บางทีอาจจะทัน!”

หลานเอ้าเซวียนเอ่ยขึ้นเสียงเข้ม

หวังทงมู่แสดงสีหน้า ราวกับถูกฟ้าผ่าในทันที

ไม่รอหวังฉี่พูดอะไรอีก ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเร่งรีบดังจากข้างหลัง

เมื่อหันไปมองก็เห็นหวังทงมู่ที่ฝืนทำเป็นสุขุม ตอนนี้วิ่งออกจากห้องโถงไปถึงหน้าประตูตั้งนานแล้ว

หวังฉี่โกรธจนแทบจะหลับตาล้มไป!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน