ดวงตาของฮูหยินเฒ่าเซียวสั่นไหว นางก็นึกออกว่าคนพวกนั้นหมายถึงผู้ใด
จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
“ดีๆๆ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าก็ต้องทำให้คนพวกนี้ได้รับบทเรียนอย่างสาสม!”
“คนอื่นจะได้ไม่เข้าใจผิดคิดว่าจวนฉู่อ๋องของเราไม่มีอำนาจเหมือนเมื่อก่อนแล้ว"
เยี่ยนสวินยิ้มรับ
สองแม่ลูกมองหน้ากันและยิ้มให้กันอย่างรู้ใจ ในที่สุดก็จะได้ตัดสินชะตาชีวิตของคนเหล่านั้นแล้ว
ช่วงใกล้ค่ำ เยี่ยนสวินปลี่ยนเป็นชุดดำ แล้วมุ่งหน้าไปที่จวนโหว
ทว่าเขาไม่ได้ไปหามู่เหยาทันที แต่ไปหามู่หลันชงก่อน
ในห้องหนังสือ ดูเหมือนมู่หลันชงจะรออยู่นานแล้ว
หลังจากที่ทั้งสองพูดคุยอยู่พักใหญ่ เยี่ยนสวินจึงออกจากเรือนไปหามู่เหยา
ชิงอิ่งรู้สึกได้ในทันที จึงมองไปยังร่างที่ปรากฏตัวอยู่กลางลานอย่างระแวดระวัง ก่อนจะคลายใจเมื่อเห็นว่าเป็นเยี่ยนสวิน
“ท่านอ๋อง จวิ้นจู่ยังไม่ฟื้นเลย แต่ได้ดื่มยาและทาสีผึ้งไปแล้ว”
เยี่ยนสวินพยักหน้า เขาอุ่นร่างกายในห้องโถง ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องด้านใน
เมื่อมองดูเด็กสาวที่นอนอยู่บนเตียง และรอยแผลที่โผล่ออกมาจากแขนของนาง
ในดวงตาของเขา นอกจากความจนปัญญา ก็คือความเจ็บปวดใจ “เจ้าทำกับตัวเองถึงขนาดนี้ได้อย่างไร”
เห็นสภาพของนาง
เยี่ยนสวินพลันนึกถึงตัวเองในอดีต เขาก็เคยใช้กลยุทธ์ทุกข์กายแบบนี้มาก่อนเหมือนกัน
“จะว่าไปแล้ว พวกเราเกิดมาคู่กันจริงๆ”
เยี่ยนสวินมองนางอยู่ระยะหนึ่ง แล้วจึงออกจากจวนโหว
หลังจากที่เยี่ยนสวินจากไปแล้ว องครักษ์เงาที่ซุ่มคอยสังเกตการณ์อยู่ในที่ลับก็มุ่งหน้าตรงไปยังทิศทางของวังหลวงเช่นกัน
ไม่นาน เข้าไปในห้องทรงพระอักษร
“ฝ่าบาท ฉู่อ๋องไปที่จวนโหวเพื่อแวะไปหามู่จวิ้นจู่เท่านั้น แต่มู่จวิ้นจู่บาดเจ็บสาหัส จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ฟื้นเลยพ่ะย่ะค่ะ”
ฮ่องเต้กำลังพิจารณาแจกันดอกไม้ใบใหม่ที่เขาเพิ่งได้มา จึงตอบกลับอย่างเฉยเมย “ไปตรวจสอบดูว่ามู่หลันชงติดต่อกับฉู่อ๋องหรือไม่”
องครักษ์เงารับคำสั่ง แล้วก็หายตัวไป จากนั้นฮ่องเต้จึงวางแจกันลายครามสีขาวไว้บนโต๊ะข้างๆ
“วันนี้เจ้าเห็นมู่หลันชงคนนั้นแล้ว รู้สึกอย่างไรบ้าง”
หลี่กงกงพินิจครู่หนึ่งแล้วจึงตอบว่า “กระหม่อมเห็นว่าเขาดูโดดเด่นลักษณะดีใช้ได้เลยทีเดียวพ่ะย่ะค่ะ”
ฮ่องเต้เลิกคิ้วขึ้น “ไม่ค่อยเห็นเจ้าชมใครแบบนี้เลย แต่ถ้ามู่หลันชงได้อันดับที่ดีในการสอบ ก็นับว่าเป็นตัวเลือกที่ดี”
เมื่อคำพูดนี้ออกมา หลี่กงกงก็เข้าใจความหมายของฮ่องเต้
“ฝ่าบาทต้องการจะมอบตำแหน่งสำคัญให้คุณชายตระกูลมู่ท่านนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ”
เมื่อคำพูดจบลง สายตาคมกริบก็ตวัดมองมา หลี่กงกงหดคอลงด้วยความหวาดกลัว

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง
ทำไมฉันเสียเงินซื้ออ่านในเว็บไซต์ แล้วพอรีโหลดอ่านใหม่ ตอนที่ 59 ไม่ได้อีก มันขึ้นว่าขัดข้อง ขอโทษนะ เงินก็จ่ายจะขัดข้องอะไร หัดปรับปรุงระบบด้วย คนอ่านเสียอารมณ์...
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสได้มั้ยคะ...