ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 321

เมื่อก้าวเข้าสู่ลานตระกูลเฉิน มู่เหยาจึงค่อยเปิดหมวกคลุมออก นางเหลือบมองคนในตระกูลที่ถูกล่ามโซ่ตรวนอยู่ด้านข้าง ในแววตาไม่มีความรู้สึกใด ๆ แม้แต่น้อย

ทว่าเฉินหว่านอิน บุตรสาวคนเล็กของตระกูลเฉินที่ไม่ลงรอยกับมู่เหยา กลับลุกพรวดขึ้น

“มู่เหยา นังสารเลว! เจ้าอาศัยตำแหน่งล้างแค้นเรื่องส่วนตัว! นังแพศยา!”

มู่เหยายกมือเป็นสัญญาณให้ชิงอิ่งหยุด แล้วจึงหันสายตาไปยังร่างที่ถูกผู้คุมกดให้คุกเข่าลงอีกครั้ง

“เจ้า...”

เฉินหว่านอินเชิดหน้าขึ้นอย่างดื้อรั้น สายตาที่มองมู่เหยาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

ทว่าวินาทีต่อมา นางกลับได้ยินถ้อยคำที่ไม่คุ้นหูจากสตรี “เจ้าเป็นใคร?”

เฉินหว่านอินถึงกับชะงักงัน เมื่อสบเข้ากับสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของมู่เหยา ในใจก็เริ่มมีบางสิ่งพังทลายลง

“เจ้าจำข้าไม่ได้หรือ?”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงสั่นเครือของนาง มู่เหยาก็พยักหน้าอย่างลังเล “ชื่อคุ้น ๆ อยู่บ้าง แต่ข้าไม่รู้จักเจ้าจริง ๆ”

“เช่นนั้นแล้ว ที่เจ้ากล่าวหาว่าข้าอาศัยตำแหน่งล้างแค้น คงจำคนผิดกระมัง?”

เฉินหว่านอินทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง นางมองมู่เหยาแล้วหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “ที่แท้ ที่แท้เจ้าไม่เคยเห็นข้าอยู่ในสายตาเลยสักนิด!”

“ช่างน่าขันสิ้นดี ที่ข้าเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจมาเนิ่นนานถึงเพียงนี้”

มู่เหยาไม่ได้สนใจท่าทีคลุ้มคลั่งของเฉินหว่านอินอีก นางเพียงส่งสายตาให้ชิงอิ่ง แล้วเดินผ่านร่างของนางไปโดยตรง

เมื่อมองแผ่นหลังที่กำลังจากไปของมู่เหยา แววตาของเฉินหว่านอินก็เต็มไปด้วยความขมขื่น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นว่า บุรุษสูงศักดิ์ผู้นั้นก้าวเข้ามาเข็นรถเข็นให้มู่เหยาด้วยตนเอง ในใจของนางก็ยิ่งบิดเบี้ยว

“ที่แท้ ข้าไม่แม้แต่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเจ้าด้วยซ้ำ ฮ่า ๆ ข้าช่างน่าขันนัก อุตส่าห์พยายามมาตั้งนาน ไม่คิดเลยว่านางจะไม่เคยได้ยินชื่อข้าด้วยซ้ำ”

เฉินหว่านอินหลับตาลง เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง นางก็พุ่งเข้าใส่ดาบใหญ่ในมือขององครักษ์เกราะดำทันที

“อ๊าาา!”

เมื่อเห็นโลหิต เสียงกรีดร้องก็ดังระงมขึ้นทั่วทั้งลาน

เฉินฮูหยินทนรับความสะเทือนใจไม่ไหว ตาเหลือกขึ้นแล้วหมดสติไปทันที

มู่เหยาทำท่าจะหันกลับไปมองตามสัญชาตญาณ แต่ก็ถูกเยี่ยนสวินกดศีรษะไว้

“อย่ามอง”

เยี่ยนสวินเอ่ยพลางส่งสายตาให้องครักษ์เกราะดำ

องครักษ์เกราะดำจึงรีบให้คนนำตัวเฉินหว่านอินออกไป เพื่อตามหมอประจำจวนมารักษา

เมื่อครู่ที่นางพุ่งเข้ามา องครักษ์เกราะดำผู้นั้นหลบทัน จึงไม่ถูกจุดสำคัญ เพียงแต่ดูน่ากลัวเพราะเลือดที่ไหลออกมาเท่านั้น

“เฉินอันอยู่ในห้องอุ่นหรือ?”