ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 396

ดวงตาทั้งคู่ของอวี้หลันเเดงก่ำ ด้วยความรู้สึกผิดในใจที่ตัวเองมีความคิดไม่ซื่อเพียงชั่วขณะต่อเจ้านายที่ดีเช่นนี้ นางรีบคุกเข่าลงเพื่อเเสดงความภักดี

“ชีวิตของอวี้หลันเป็นของพระชายา อวี้หลันจะไม่ทำให้พระชายาผิดหวังอย่างเเน่นอน”

มู่เหยายิ้มบางๆ “ไม่ต้องทำอย่างนั้นหรอก มันดึกมากแล้ว เจ้าไปพักผ่อนได้แล้ว”

เมื่อมองตามหลังอวี้หลันที่จากไป แววตาของมู่เหยาพลันหรี่ลงเล็กน้อย

หลังจากที่อวี้หลันออกไปแล้ว หนิงจู๋จึงขมวดคิ้วเเละพูดว่า “พระชายา อวี้หลันผู้นี้เห็นได้ชัดว่าจิตใจอ่อนไหวง่าย ทำไมท่านยังคงเชื่อใจนางเช่นนี้”

เเม้เเต่นางซึ่งเป็นสาวใช้เล็กๆยังมองออก

ยิ่งเป็นมู่เหยาแล้วจะมองไม่ออกหรือ

“ไม่เป็นไร คนแบบนี้เเหล่ะที่ข้าต้องการ”

เพราะคนที่มีจิตใจไม่มั่นคงเช่นนี้เท่านั้น ที่จะหลอกล่อองค์หญิงใหญ่ที่อยู่ข้างกายซูหรงได้

หนิงจู๋เอียงศีรษะด้วยความไม่เข้าใจเล็กน้อย

เเต่พระชายาของนางนั้นฉลาดที่สุดตลอดมา

“ดูเหมือนลมจะมาเเล้ว พระชายา ให้บ่าวพาท่านกลับไปพักผ่อนเถอะ”

มู่เหยาหัวเราะพลางบีบเเก้มเล็กๆของหนิงจู๋ ซึ่งดูจะอวบอิ่มขึ้นเรื่อยๆ

“วันล่าสัตว์วสันต์ เจ้าอยู่ที่บ้านนะ”

“พระชายาจะไม่พาบ่าวไปอีกเเล้ว” หนิงจู๋เบ้ปาก มีอาการงอนเล็กๆในใจก็กลัวว่าในอนาคตมู่เหยาจะไม่ใช้นางอีก

“ข้ามีเรื่องที่สำคัญกว่าจะให้เจ้าช่วยทำ ชิงอู้กับชิงอิ่งไปจะเด่นเกินไป”

คำพูดเพียงประโยคเดียวก็สามารถปลอบใจสาวใช้ตัวน้อยที่กำลังหงุดหงิดให้กลับมาอารมณ์ดีได้

“งั้นบ่าวจะทำให้ดีเเน่นอนเจ้าค่ะ!”

มู่เหยาพยักหน้า

เมื่อคิดถึงเรื่องที่คนตระกูลเซี่ยจะเดินทางมาถึงเมืองหลวงในวันนั้น เเววตาของนางก็ฉายแววเย็นชา

เช้าวันต่อมา

อวี้หลันก็สวมเสื้อผ้าชุดใหม่ พร้อมหมวกคลุมศีรษะออกจากจวนไป

ตอนที่คนรับใช้มาเเจ้งเรื่องนี้ คนที่กำลังรับประทานอาหารเช้าอยู่ก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจแต่อย่างใด

ฮูหยินเฒ่าเซียวเช็ดปาก “คนนี้ช่างอยู่ไม่สุขจริงๆ”

เห็นได้ชัดว่าเเม้ฮูหยินเฒ่าเซียวจะยังไม่เคยเห็นหน้าอวี้หลัน เเต่ก็มองออกถึงความทะเยอทะยานที่ซ่อนอยู่ของนาง เเละรู้สึกดูถูกในใจ

“ท่านเเม่ไม่ต้องเก็บมาใส่ใจ” มู่เหยายื่นน้ำชาใสให้ฮูหยินเฒ่าบ้วนปาก

“เจ้าจัดการได้ก็พอเเล้ว ข้าจะได้วางใจ”

ฮูหยินเฒ่าเซียวรู้ดีว่านางเป็นคนที่มีความคิดของตัวเอง จึงปล่อยให้มู่เหยาจัดการอย่างเต็มที่

เยี่ยนสวินกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง