ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 398

เขาขยิบตาให้ซวีเหย่

เมื่อรับรู้ความหมายที่อยู่ในเเววตาของอีกฝ่ายเเล้ว เยี่ยนสวินก็ยิ้ม “เด็กคนนี้ได้ติดตามเจ้า ก็ถือว่าได้ผ่านความทุกข์ระทมมาเเล้ว”

ซวีเหย่รับว่าอื่อไปคำหนึ่ง

ความเจ็บปวดในช่องท้องทำให้เหงื่อเย็นซึมออกมาที่เเผ่นหลัง

ซวีเหย่สูดหายใจลึกๆ “ขอยืมที่นี่พักสักคืน”

เมื่อเห็นสีหน้าเขาผิดปกติ

เยี่ยนสวินก็ลุกขึ้นทันที “ข้าจะให้หมอเทวดาเลี่ยวมา”

เยี่ยนสวินรีบให้แม่นมฟังส่งข่าวออกไป

เเละถือโอกาสให้คนพาอวิ๋นเยี่ยนไปรอที่ห้องข้างๆก่อน จะได้ไม่ต้องเจอภาพที่น่ากลัวเเละเต็มไปด้วยเลือดในภายหลัง

ซวีเหย่ล้มลงไปกองกับพื้นทั้งตัว สั่นเทาไม่หยุด

เมื่อได้รับข่าว หมอเทวดาเลี่ยวก็มาถึงหอจุ้ยเซียงทันที

เมื่อเห็นซวีเหย่กลิ้งไปมาอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวด หัวใจของเขาก็สั่นไหว “นี่…มันไม่น่าใช่ ทำไมมีปฏิกิริยาเช่นนี้เกิดขึ้น หรือยาถอนพิษที่กินเข้าไปมันผิดพลาด?”

ยาถอนพิษถูกเยี่ยนสวินพกติดตัวไว้ตลอด คนรอบข้างก็ไว้ใจได้ ดังนั้นไม่มีทางที่จะผิดพลาดอย่างเเน่นอน

“ไม่ใช่ปัญหาที่ยาถอนพิษ…”

ซวีเหย่ที่นอนอยู่บนพื้นพยายามพูดออกมา เสียงเเหบเเห้งจนฟังไม่ได้ศัพท์

ทั้งตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อ ราวกับเพิ่งถูกลากขึ้นมาจากน้ำ

“ข้าจะตรวจชีพจรดูก่อน”

หมอเทวดาเลี่ยวไม่เคยเจอสถานการณ์เเบบนี้มาก่อน ดังนั้นจึงไม่กล้ารับประกันว่าจะสามารถกำจัดหนอนพิษได้หมดหรือไม่

ทำได้เเค่ค่อยๆลองคลำหาทางไปทีละน้อย

หลังจากจับชีพจร หมอเทวดาเลี้ยวก็กัดฟันพูด “ในยาถอนพิษถูกผสมบางอย่างไว้ องค์หญิงใหญ่ตั้งใจจะให้คนตายอย่างเห็นได้ชัด”

หมอเทวดาเลี่ยวสบถด่าในใจ เเล้วรีบค้นเข็มยาวออกมาจากกล่องยา จับมือของซวีเหย่ไว้เเน่น เเล้วใช้เข็มเเทงที่ปลายนิ้ว

เลือดพุ่งออกมาทันที เเต่เป็นสีดำ!

“พรวด!”

ซวีเหย่กระอักเลืดออกมาเต็มปาก เเละเอื้อมมือไปกุมหน้าอกโดยไม่รู้ตัว

“คันมาก คันมาก…”

เมื่อเห็นเหตุการณ์ เยี่ยนสวินก็ก้าวเข้าไปกระชากเสื้อของซวีเหย่ออกทันที

เขาเห็นสิ่งเเปลกปลอมกำลังขยับไปมาอยู่ใต้ผิวหนัง ที่หน้าอกของซวีเหย่ดูคล้ายหนอน เเต่ก็ไม่ใช่หนอน

“ท่านอ๋อง ต้องกรีดออกมาเท่านั้น!”