ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 399

จากนั้นเขาก็สลบไปในที่สุด

ภายในห้องส่วนตัวอบอวลไปด้วยกลิ่นคาวเลือด เยี่ยนสวินจึงให้เเม่นมฟังเปลี่ยนห้องให้ใหม่ เพื่อให้ซวีเหย่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่

จากนั้นเขาจึงออกจากหอจุ้ยเซียง กลับไปที่จวนฉู่อ๋อง

มู่เหยากำลังฟังรายงานจากชิงอิ่ง ก็เห็นเยี่ยนสวินเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

นางจึงรีบโบกมือให้ชิงอิ่งออกไปก่อน

“เกิดอะไรขึ้นหรือ”

มู่เหยาเดินเข้าไปหา เมื่อเห็นเลือดที่เปื้อนเเขนเสื้อของเขา สีหน้าของนางก็ตึงเครียดขึ้นโดยไม่รู้ตัวและรีบตรวจสอบว่าเขามีบาดเเผลตรงไหนหรือไม่

“วางใจเถอะ ไม่ใช่เลือดของข้า เป็นของซวีเหย่…”

หลังจากที่ฟังเรื่องที่เกิดขึ้นในหอจุ้ยเซียงจบ มู่เหยาเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน

“จวนองค์หญิงใหญ่ถูกไฟไหม้ ในฐานะชายาของฉู่อ๋อง ข้าก็ควรจะไปเยี่ยมเยียนเป็นธรรมดา มิสู้ให้ข้าไปลองหยั่งเชิงดูหน่อยดีไหม”

หากในร่างกายขององค์หญิงใหญ่มีตัวเเม่ของหนอนพิษอยู่ ซวีเหย่ก็จะไม่สามารถกลับไปรวมกับคณะทูตได้

ยิ่งไปกว่านั้น หนอนเเม่บางตัวยังสามารถปล่อยหนอนพิษได้อีกครั้ง

“ดี”

เรื่องนี้ให้มู่เหยาไปจัดการจะดีกว่าจริงๆ

หลังจากตกลงกันได้ มู่เหยาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าและพาอวี้หลัน มุ่งหน้าไปยังจวนองค์หญิง

ภายในรถม้า บรรยากาศเงียบสงัด

อวี้หลันนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่ว่านเป่าไจเมื่อเช้านี้ สายตาที่มองมู่เหยาจึงมีความรู้สึกผิดแฝงอยู่เล็กน้อย

“ทำไมถึงดูประหม่าขนาดนี้”

มู่เหยาเเสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง เเละยิ้มอย่างอ่อนโยนพร้อมกับมองไปข้างหน้า

เห็นได้ชัดว่าอวี้หลันตกใจจนตัวสั่นไปชั่วขณะ

ปฏิกิริยาเช่นนี้ยิ่งตอกย้ำความสงสัยในใจของมู่เหยา

ไม่ยอมรับ…โอกาสที่ให้ไป กลับเลือกที่จะหาเรื่องใส่ตัวจริงๆ!

“เหตุใดพระชายาจึงพาบ่าวไปด้วย”

อวี้หลันทำสีหน้าหวาดกลัวและหลบสายตา

“ก็เเน่นอนว่าเพื่อให้เจ้าไปเป็นเพื่อนกับองค์หญิงซูหรงอย่างสนิทสนมไงเล่า” มู่เหยาพูดอย่างไม่เร่งรีบ

น้ำเสียงแบบนี้ทำให้หัวใจของอวี้หลันเต้นรัวด้วยความประหม่าอย่างหนัก