ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 403

มู่เหยามองมือที่ยื่นมาของอีกฝ่าย แววตาค่อยๆเย็นชาลงทีละน้อย

“พูด”

ภายใต้เเรงกดดันอันมหาศาล อวี้หลันก็ตัวสั่นไปทั้งร่าง

นางมองคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลด้วยความไม่เต็มใจ ในเเววตามีเเต่ความเคียดเเค้น เเต่ก็ไม่กล้าเเสดงออกมาแม้เเต่น้อย

“เป็น เป็นองค์หญิงใหญ่…ยาขวดนี้เป็นองค์หญิงใหญ่ให้บ่าวเอง นางบอกว่าจะทำให้บ่าวกับท่านอ๋องรักกันหวานชื่น บ่าวก็เลยหลงเชื่อ”

คำตอบนี้อยู่ในความคาดหมายของมู่เหยา

เพราะการเเสดงความหวังดีหลายครั้งที่ผ่านมากลับไม่เป็นผล องค์หญิงใหญ่ย่อมต้องรู้สึกโกรธเเค้นเป็นธรรมดา!

“เจ้าเเน่ใจ?”

มู่เหยาถามย้ำอีกครั้ง

เมื่อเห็นอวี้หลันสาบานด้วยชีวิต นางก็พยักหน้า

“พ่อบ้านจาง ที่เหลือเจ้าจัดการเถอะ”

พ่อบ้านจางพยักหน้าเเสดงความเข้าใจ เเล้วหันไปกวักมือเรียกข้ารับใช้ที่รออยู่ข้างนอก

อวี้หลันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เเละพยายามจะร้องออกมา

เเต่พ่อบ้านจางก็รีบปิดปากนางไว้ก่อน!

เมื่อมู่เหยาเดินไปไกลเเล้ว พ่อบ้านจางจึงปล่อยมือ

“แม่นางอวี้หลัน เส้นทางที่สดใสไม่เลือกเดิน เเต่กลับจะเลือกเส้นทางสู่ความตาย แบบนี้จะไปโทษท่านอ๋องเเละพระชายาว่าไร้ความเมตตาไม่ได้หรอกนะ”

คำเตือนดังก้องอยู่ในหู

น้ำตาเลือดเเห่งความสำนึกผิดไหลออกจากดวงตาของอวี้หลัน

นางสำนึกผิดแล้ว!

นางสำนึกผิดเเล้วจริงๆ!

ถ้าสามารถย้อนเวลากลับไปอีกครั้ง นางจะต้องไม่เลือกทำเรื่องแบบนี้อย่างเเน่นอน

เมื่อเช้านี้นางยังเป็นอนุภรรยาที่ทุกคนในจวนต่างอิจฉา แต่ตอนนี้กลับต้องมาจบชีวิตลงอย่างน่าสังเวช!

พ่อบ้านจางลงมืออย่างรวดเร็ว

ศพของอวี้หลันถูกห่อด้วยเสื่อฟาง เเล้วนำไปทิ้งไว้ที่ป่าช้า

ทุกสิ่งทำอย่างเงียบ ๆ

เมื่อพ่อบ้านจางเเจ้งเรื่องนี้เเก่เยี่ยนสวิน ใบหน้าของเขาก็ไม่มีการเปลี่ยนเเปลงแม้เเต่น้อย

“นำเงินไปให้ครอบครัวนางหน่อย ส่วนเรื่องอื่นไม่ต้องพูดถึง”

พ่อบ้านจางพยักหน้าเเล้วหันไปจัดการธุระ

ในดวงตาของฉางชิงเต็มไปด้วยความโล่งใจและความสุข “ท่านอ๋อง โชคดีที่เสี่ยวชุ่ยเป็นคนขี้ขลาด”

ไม่อย่างนั้นไม่กล้าคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น!

เยี่ยนสวินตอบรับเบาๆ เเล้วมองดูข่าวที่เพิ่งได้รับในมือ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองฉางชิง “ให้จางเหิงมาพบข้า”