ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 41

ลุงหวังตกใจเล็กน้อย รีบมองออกไปนอกประตูโดยไม่รู้ตัว แล้วลดเสียงลง “ท่านอามู่เสียชีวิตด้วยโรคภัยไข้เจ็บ เนื่องจากตอนนั้นคุณหนูยังเด็ก คนภายนอกจึงบอกว่าเป็นลางไม่ดี ของหลายอย่างจึงถูกมอบให้ชุ่ยจู๋ที่ติดตามท่านอามู่ในตอนนั้นเป็นคนจัดการ”

“ส่วนเรื่องของเหล่านั้นถูกเก็บไว้ที่ไหน…บางทีอาจถูกชุ่ยจู๋เอาไปด้วย”

ชุ่ยจู๋…

มู่เหยาลองนึกย้อนถึงคนผู้นี้ นางเป็นสาวใช้ที่ซื่อสัตย์และสุจริต ซึ่งมักจะอยู่ข้างกายท่านอาผู้ใจดีเสมอ

ในตอนที่ท่านอาเสียชีวิต ชุ่ยจู๋เดิมทีตั้งใจจะติดตามเจ้านายไปด้วย

ต่อมาไม่รู้ว่าเพราะอะไร นางก็เปลี่ยนใจ เเล้วขอชุดไว้ทุกข์จากลุงหวังเเล้วจากตระกูลมู่ไป

“เจ้ารู้ไหมว่าชุ่ยจู๋อยู่ที่ใด”

ลุงหวังพยักหน้า

มู่เหยามองดูท้องฟ้าที่ค่อยๆมืดลง เเล้วกำชับสองสามคำก่อนจะออกจากห้องเก็บของ

ยามค่ำคืนมาเยือน ร่างเงาสองร่างจากไปอย่างเงียบเชียบจากประตูหลังของจวนมู่ พวกเขาเดินอย่างรวดเร็ว และเมื่อถึงหัวมุมก็เห็นรถม้าจอดอยู่ตรงนั้น

ทั้งสองขึ้นรถม้า มู่เหยาจึงถอดหมวกคลุมออก “ลุงหวัง ชุ่ยจู๋ไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงหรือ”

คนที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งคือลุงหวัง “คุณหนู ชุ่ยจู๋ไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง เพียงเเต่ทางฝั่งของนางดูเหมือนจะมีคนคอยจับตาอยู่”

“จับตาสาวใช้คนหนึ่ง?” ดวงตาของมู่เหยาเคร่งขรึมลง ท่านอาเสียชีวิตไปห้าปีแล้ว

หากชุ่ยจู๋มีคนจับตาดูอยู่จริงๆ นั่นก็หมายความว่ามีคนอยู่ข้างกายนางมาตลอดห้าปีนี้?

คนเหล่านั้นคือใคร?

“บ่าวก็ไม่เเน่ใจเหมือนกัน เพียงเเต่ทุกครั้งที่ไปเยี่ยมเเม่นางชุ่ยจู๋ มักจะรู้สึกถึงสายตาที่มองมาเเบบเลือนลางอยู่เสมอ อีกทั้งพ่อค้าเเม่ค้าที่หน้าประตูก็จะเปลี่ยนหน้าใหม่ทุกช่วงเวลา”

“บ่าวเคยไปที่บ้านแม่นางชุ่ยจู๋อาศัยอยู่ ตามเหตุผลเเล้ว ฝั่งตรงข้ามบ้านของเเม่นางชุ่ยจู๋เป็นทำเลร้านค้าที่ดีมาก ไม่ควรจะมีการเปลี่ยนเเปลงพ่อค้าแม่ค้าได้ง่ายๆเลย”

ลุงหวังเมื่อยังเยาว์วัยก็เคยติดตามจงซู่กงเดินทาง ทำให้เขายังมีความระเเวดระวังเรื่องเหล่านี้อยู่บ้าง

มิฉะนั้นจะมาเป็นผู้ดูแลจวนได้อย่างไร

“งั้นก็มีปัญหาเเล้ว ดูเหมือนว่าชุ่ยจู๋มีบางอย่างที่คนอื่นหวาดกลัว”

ญาติของตระกูลมู่อยู่กระจัดกระจายไปทั่วทุกหนเเห่ง ไม่สามารถรวมตัวกันได้ตั้งนานเเล้ว

หลายปีที่ผ่านมาก็มีเพียงบิดาของนางที่ได้รับพระเมตตา ตอนนี้ก็ได้รับตำแหน่งจงซู่กง ถือว่าเริ่มมีฐานะดีขึ้นบ้างเเล้ว

เเต่ตระกูลมู่…เป็นตระกูลที่บริสุทธิ์ยิ่งกว่าสายน้ำใส จะไม่มีอะไรซ่อนเร้นอยู่เบื้องหลังอย่างเเน่นอน

ถ้าอย่างนั้นคนกลุ่มนี้ที่จ้องมองชุ่ยจู๋อยู่ พวกเขาเฝ้าดูอะไรกันเเน่…ความจริงเบื้องหลังการเสียชีวิตของพ่อแม่ในตอนนั้นหรือ

ความคิดนี้เพิ่งจะผุดขึ้นมา มู่เหยาก็รู้สึกหนาวเย็นไปทั่วร่าง

“คุณหนู?”

เสียงความห่วงใยของลุงหวังลอยมา ดึงมู่เหยาลอยมาจากภวังค์ความคิด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน