ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 417
เมื่อได้สติขึ้นมาน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
“ลูกสาวของข้า ลูกสาวของข้าช่างมีชะตาที่อาภัพถึงเพียงนี้เลย”
เมื่อนึกถึงคำพูดของหมอเทวดาเลี่ยวเมื่อครู่ ฮูหยินเฒ่าซูก็ยิ่งรู้สึกเสียใจที่ยอมให้ลูกสาวเข้าวังไปเป็นกุ้ยเฟย!
ตอนนี้ลูกสาวถูกทำร้ายจนต้องอยู่ในสภาพเช่นนี้! แต่สิ่งที่นางกลัวมากที่สุดในใจก็คือกำยานหอมนี้เป็นของที่ฝ่าบาทพระราชทานให้มา!
“สกุลซูของพวกเราทำสิ่งใดไม่ดีพอหรือ? เหตุใดฝ่าบาทจึงต้องทำกับสกุลซูเช่นนี้?”
ท่าทางที่เจ็บปวดของฮูหยินเฒ่าซูทำให้มู่เหยาที่เห็นรู้สึกเสียใจเช่นกัน
“ฮูหยิน บางทีอาจเป็นเพราะฐานะของตระกูลท่านเป็นแม่ทัพ...”
แม้ว่ามู่เหยาจะพูดออกมาอย่างอ้อมๆ แต่ฮูหยินเฒ่าซูก็ยังเข้าใจความหมายในคำพูดของนาง แววตาเผยให้เห็นถึงความเศร้าโศกที่ถูกใช้งานจนหมดประโยชน์แล้ว
“เรื่องในวันนี้ขอให้พระชายากับหมอเทวดาช่วยเก็บเป็นความลับให้สกุลซูด้วย”
มู่เหยาและหมอเทวดาเลี่ยวพยักหน้าพร้อมกัน
“คืนนี้ฮูหยินเฒ่าซูไม่ได้มาที่จวนฉู่อ๋อง”
เมื่อได้ยินมู่เหยาพูดเช่นนี้แล้ว ฮูหยินเฒ่าซูก็เอาคำตอบที่หาได้กลับไปได้อย่างสบายใจ
“พระชายา ถ้าเช่นนั้นข้าขอตัวกลับไปพักผ่อนก่อน”
หมอเทวดาเลี่ยวประสานมือแล้วหันหลังจากไป
มู่เหยาให้คนดับเทียนในโถงด้านหน้า และไปที่ห้องครัวเล็กเพื่อไปหยิบขนมและชามา คืนนี้นางตั้งใจจะอยู่จัดการงานกับเยี่ยนสวิน
ในช่วงเวลาเดียวกันมีรถม้าคันหนึ่งจอดอยู่ที่โรงเตี๊ยมหน้าประตูเข้าเมืองหลวง เพื่อรอให้ประตูเมืองในวันพรุ่งนี้เปิดจะได้เข้าไปในเมือง
หลันชิวเหิงมองใบหน้าที่ซีดเผือดเล็กน้อยของชิวหรง “เมื่อกลับไปถึงจวนหลัน พ่อบุญธรรมจะไปขอให้หมอเทวดาเลี่ยวมาช่วยดูอาการให้”
พอได้ยินชื่อหมอเทวดาเลี่ยว แววตาของชิวหรงก็เผยความตื่นตระหนกออกมา “พ่อบุญธรรมไม่จำเป็นต้องลำบากถึงขนาดนั้น อีกอย่างพ่อบุญธรรมไม่ได้บอกเอาไว้หรือว่า หมอเทวดาเลี่ยวอาศัยอยู่ที่จวนฉู่อ๋องมานานแล้ว พวกเราอย่าไปรบกวนครอบครัวของฉู่อ๋องเลย”
หลันชิวเหิงจึงเอ่ยออกไปตามสัญชาตญาณว่า “จวนฉู่อ๋องมีอาหน่วนอยู่ที่นั่น นางจะต้อง...”
แต่ยังไม่ทันได้พูดจบ เขาก็มองไปที่ใบหน้าที่เหมือนกับลูกสาวที่ตายจากไปของเขาไม่มีผิดเพี้ยนใบนี้
เขาพลันชะงักคำพูดเอาไว้และเริ่มลังเลว่าควรจะให้คนทั้งสองได้พบกันหรือไม่ หากได้พบกันจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือไม่?
“พ่อบุญธรรม”
นิ้วของชิวหรงดึงแขนเสื้อของหลันชิวเหิงเบา ๆ “พ่อบุญธรรมไม่ต้องเป็นกังวลไป ถึงแม้ข้าจะหน้าตาเหมือนกับลูกสาวของท่านทุกอย่าง แต่ข้าก็คือข้า ข้าเชื่อว่าพระชายาฉู่เป็นคนมีเหตุผล จะต้องไม่จำผิดคนเป็นแน่”
เมื่อมองหญิงสาวตรงหน้าเข้าใจเหตุผล หลันชิวเหิงก็ยิ้มแล้วพยักหน้า
“ใช่แล้ว อาหน่วนเป็นคนอ่อนโยน คงจะไม่ทำให้เจ้าลำบากใจเพียงเพราะมีใบหน้าที่เหมือนกันหรอก”
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง
ทำไมฉันเสียเงินซื้ออ่านในเว็บไซต์ แล้วพอรีโหลดอ่านใหม่ ตอนที่ 59 ไม่ได้อีก มันขึ้นว่าขัดข้อง ขอโทษนะ เงินก็จ่ายจะขัดข้องอะไร หัดปรับปรุงระบบด้วย คนอ่านเสียอารมณ์...
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสได้มั้ยคะ...