ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 424

“อ๋องผู้สำเร็จราชการผู้นั้นไม่รู้ว่ามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ ได้ยินว่าออกมาตามหาองค์รัชทายาทที่หนีออกมา ช่าง...”

เยี่ยนอวิ๋นเฉินบ่นพึมพำ แต่ในใจจริงๆแล้วรู้สึกโกรธมากกว่าที่ถูกกันแยกออกมาคนเดียว!

ทว่าคนที่มาเจราในครั้งนี้ เขาไม่รู้จักแม้แต่คนเดียว หรือว่า...หลายปีที่ผ่านมานี้ คนของแคว้นอวิ๋นถูกเปลี่ยนไปหมดแล้ว?

ไม่ใช่ว่ากันว่า...เยี่ยนสวินก็เป็นหนึ่งในผู้รับรองทูตด้วยหรือ? เหตุใดจึงไม่เห็นแม้แต่เงา?

“ไม่ไปก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยที่แคว้นอวิ๋นก็มีคนจำนวนไม่น้อยเลยที่รู้จักท่าน จะได้ไม่เกิดเรื่องขึ้นทั้งๆที่ยังไม่ได้เข้าแคว้นอวิ๋น” เซี่ยชิงหลวนจะไม่รู้ความคิดของสามีตนเองได้อย่างไร?

ไม่พ้นรู้สึกว่าถูกมองข้าม เลยรู้สึกเสียหน้าก็เท่านั้น

“ก็จริง แต่ต้องลำบากเจ้าแล้ว ต้องคอยทนลำบากติดตามมาด้วยตลอดทาง แล้วเด็กทั้งสองคนเป็นอย่างไรบ้าง”

เซี่ยชิงหลวนช่วยจัดเสื้อผ้าให้เขา “ลูกทั้งสองสบายดีมีแต่ท่านนั่นแหละ อย่าเก็บเรื่องไม่สบายใจเอาไว้ พวกเรามาเพื่อทำตามมารยาทเท่านั้น”

ตอนนี้ก็เดินทางมาถึงนอกเมืองหลวงของแคว้นอวิ๋นแล้ว เซี่ยชิงหลวนจึงรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาเล็กน้อย

มีความรู้สึกว่ากำลังจะจับคนตรงหน้าเอาไว้ไม่ได้

อาจเป็นเพราะเห็นความกังวลในดวงตาของนาง เยี่ยนอวิ๋นเฉินจึงยิ้มบาง ๆไปให้ แล้วจับมือของนาง “วางใจเถิด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะไม่ทอดทิ้งเจ้าและลูก ๆ อย่างแน่นอน”

คำมั่นสัญญาของเขา ทำให้เซี่ยชิงหลวนสงบใจลงได้

นางยิ้มแล้วตอบรับอย่างเข้าใจ

เมื่อเห็นคนอื่นเจรจากันเสร็จแล้วกำลังจะกลับมา นางก็คลายมือออกแล้วกลับขึ้นไปชั้นบน

เยี่ยนอวิ๋นเฉินยังคงรออยู่ที่เดิม และสายตาก็จับจ้องไปที่ซวีเหย่ที่ไม่ได้เจอหน้ากันมานาน ภายในดวงตาเผยความประหลาดใจเล็กน้อย

ดูท่าข่าวลือจะเป็นจริง

อ๋องผู้สำเร็จราชการป่วยหนักจริง ๆ มิเช่นนั้นสีหน้าคงจะไม่ดูแย่ถึงเพียงนี้

“เจ้าคือเยี่ยนอวิ๋นเฉินใช่หรือไม่?”

เสียงเอ่ยถามที่ดังขึ้นมาอย่างกะทันหันของซวีเหย่ทำให้เยี่ยนอวิ๋นเฉินรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

เขาเงยหน้ามองไปทันที พอสบกับสายตาที่เย็นชาของเขาผู้นั้น ในใจก็พลันรู้สึกตื่นตกใจขึ้นมาทันที จึงรีบก้มหน้าลงอย่างนอบน้อม “เรียนท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการ เป็นกระหม่อมเองพ่ะย่ะค่ะ”

ซวีซีมองเสด็จอาของตนเอง แล้วมองไปที่เยี่ยนอวิ๋นเฉิน จากนั้นหาวเงียบ ๆ

“เสด็จอา เยี่ยนอวิ๋นเฉินผู้นี้เป็นบุตรเขยของตระกูลเซี่ยแห่งสำนักราชบัณฑิต ครานี้ติดตามมาด้วยเพียงเพื่อช่วยบันทึกเท่านั้น”

ซวีเหย่ตอบรับเรียบๆว่ารับรู้แล้ว จากนั้นถึงเบี่ยนสายตาไปจากเยี่ยนอวิ๋นเฉิน และพาคนที่ติดตามมาด้านหลังเดินตรงขึ้นไปชั้นสาม