ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 446

แม้จะเก็บอารมณ์ได้ไว แต่ก็ยังไม่พ้นสายตาของมู่เหยา

นางยิ้มกว้าง “ในเมื่อเยี่ยนฮูหยินก็อยู่ด้วย เช่นนั้นก็ขึ้นไปชั้นบนพร้อมกันเถิด จะได้เชิญเยี่ยนฮูหยินร่วมรับประทานอาหารด้วยกัน”

เยี่ยนอวิ๋นเฉินคิดจะปฏิเสธโดยสัญชาตญาณ

แต่ไม่ทันคิด เซี่ยหงเฟยก็กลับตอบไวกว่า “ขอบพระคุณพระชายาฉู่ที่เชิญ เช่นนั้นพวกเราก็ขอรับน้ำใจไว้”

ในดวงตาของเยี่ยนอวิ๋นเฉินแฝงความไม่พอใจเล็กน้อย

แต่ก็ไม่ได้เอ่ยสิ่งใดอีก

เพียงดึงเซี่ยชิงหลวนไว้หลังเด็กทั้งสอง พลางเตือนเสียงเบา “เดี๋ยวเข้าไปข้างใน เจ้าควรรู้นะว่าอะไรควรพูดอะไรไม่ควรพูด”

สีหน้าของเซี่ยชิงหลวนมืดหม่น เห็นชัดว่านางโกรธที่เยี่ยนอวิ๋นเฉินจงใจปิดบัง

“ข้ารู้ดีกว่าเจ้าเสียอีก คราวหน้าถ้ายังไม่บอกอีกละก็ ดูเถิดว่าข้าจะฟ้องท่านพ่ออย่างไร!”

นางพูดจบด้วยความขุ่นเคือง แล้วรีบเดินตามผู้จัดการร้านไป

โดยไม่ทันเห็นว่า หลังจากที่นางพูดจบ แววตาเยี่ยนอวิ๋นเฉินก็วูบไหวด้วยความเหี้ยมโหดชั่วขณะ!

ทุกคนเดินตามผู้จัดการร้านขึ้นไปยังชั้นสามของหอจู๋เซียง

บนชั้นสามมีเพียงห้องส่วนตัวสองห้อง

แม้การตกแต่งจะเรียบหรู แต่เห็นได้ชัดว่าเครื่องเรือนภายในล้วนเป็นของชั้นดี

รู้ได้ไม่ยาก แม้มีเงินก็ไม่อาจเข้ามาในที่แห่งนี้ได้ง่าย

“เชิญนั่งเถิด”

ฮูหยินเฒ่าเซียวชี้ตำแหน่งข้างๆ อย่างลวกๆ พลางหัวเราะหยอกมู่เถาเถาที่กำลังเคี้ยวขาเป็ดอยู่

“ช่างจิตรกร ขอรบกวนเจ้าด้วยนะ”

มู่เหยาพยักหน้าให้จิตรกรเบาๆ

จิตรกรก้าวเข้ามาข้างหน้า ผายมือเชิญให้เยี่ยนอวิ๋นเฉินนั่งลง

เมื่อเห็นว่าเป็นการวาดภาพจริงๆ สีหน้าของเซี่ยชิงหลวนก็ดีขึ้นไม่น้อย

“ผู้จัดการร้าน นำอาหารมาเพิ่มอีกชุดหนึ่งเถิด”

มู่เหยาเอ่ยด้วยน้ำเสียงใส่ใจ ไม่นานอาหารชุดเดียวกันก็ถูกยกไปวางบนโต๊ะของเซี่ยชิงหลวนและคนอื่นๆ

เพียงมองก็ทำให้เกิดความอยากอาหารขึ้นมาทันที

“ขอบพระคุณฮูหยินเฒ่าเซียว” เซี่ยชิงหลวนกล่าวขอบคุณพร้อมรอยยิ้ม แต่สายตากลับจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของฮูหยินเฒ่าเซียว

เมื่อเห็นว่านางงามไม่แพ้มู่เหยาจนดูเหมือนพี่น้องแท้ๆ ความริษยาในใจแทบจะกลืนกินนางทั้งตัว!