ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 449

ซูโหรวไม่คิดเลยว่ามู่เหยาจะเข้าใจความคิดของนางได้ถึงเพียงนั้น

แต่ชิวหรงกับมู่เหยาก็มีความสัมพันธ์อยู่ อีกทั้งที่นั่นยังเป็นจวนฉู่อ๋อง

ซูโหรวได้สติขึ้นมา คิดว่าความคิดเมื่อครู่นั้นช่างบุ่มบ่ามเกินไป

“ช่างเถิด หากทำไปเกรงว่าจะทำให้เจ้าลำบาก”

มู่เหยามองเห็นความลังเลในดวงตาของป้าสะใภ้ “แต่ว่าตอนนี้ ป้าสะใภ้ก็ไม่มีทางเลือกอื่นไม่ใช่หรือเจ้าคะ”

ซูโหรวอ้าปากแต่พูดไม่ออกอยู่นาน

“เอาเถิด อาหน่วน พวกเราไม่ควรทำให้เจ้าต้องลำบากอีกต่อไป”

“อีกอย่าง เรื่องนี้ยังไม่ได้ผ่านความเห็นชอบจากฮูหยินเฒ่า หากนางรู้เข้าแล้วเกิดขุ่นข้องในใจ เจ้าจะทำเช่นไร?”

หลันซีที่อยู่ข้างซูโหรว เคยเห็นเหตุการณ์แม่ผัวลูกสะใภ้ไม่ลงรอยกันมามาก

นางจึงกลัวว่าน้องสาวจะต้องเจอกับเรื่องเช่นนั้นบ้าง

“ถ้าเช่นนั้น…ส่งนางไปอยู่เรือนข้างๆ ดีหรือไม่?”

“ให้ท่านลุงรองย้ายไปอยู่ข้าง ๆ ด้วยก็ดี จะได้ไม่ห่างกันนัก”

ตอนนี้จวนจงซู่โหวมีเพียงมู่หลันชงอาศัยอยู่คนเดียว ปล่อยว่างไว้ก็เปล่าประโยชน์ ให้ทั้งสองคนไปอยู่จะดีกว่า

อีกทั้งหากเกิดเรื่องใดขึ้น จะได้ไม่ต้องวิ่งทางไกลให้ไม่ทันการณ์

“วิธีนี้ใช้ได้เลย!”

ซูโหรวตบมือขึ้นพลางพูด นางโมโหจนลืมเรื่องง่ายๆ ไปเสียสนิท

พูดจบก็รีบลุกขึ้นออกจากห้องอุ่นทันที

หลันซีมองแผ่นหลังของมารดาที่เดินจากไป ส่ายหัวอย่างจนใจ “ถึงตอนนี้ ท่านแม่ก็ยังใจร้อนเช่นเดิม”

“แบบนี้ก็ดีแล้ว อย่างน้อยก็ยังมีแรงฮึดอยู่”

“พี่รอง ข้ามาหาคราวนี้มีเรื่องสำคัญจะพูดกับพี่…”

มู่เหยากระซิบข้างหู บอกเหตุผลการมาครั้งนี้อย่างละเอียด ก่อนจะออกจากจวนหลันไป

มู่เหยาเพิ่งออกไปได้ไม่นาน หลันซีก็ให้คนรีบไปเชิญหมอเทวดาเลี่ยวมา

เมื่อหมอเทวดาเลี่ยวได้ฟังสิ่งที่นางพูดก็ถึงกับตะลึง “อะไรนะ? พระชายาฉู่ตรัสเช่นนั้นจริงหรือ?”

“อาหน่วนจะหลอกข้าได้อย่างไร เช่นนั้นเจ้ามีทางให้ข้าเข้าไปได้หรือไม่?”

“นั่นมันวังหลวงเชียวนะ! อีกอย่างสภาพร่างกายของซูกุ้ยเฟยในตอนนี้ เกรงว่าต่อให้เจ้าเข้าไป นางก็คงตั้งครรภ์ไม่ได้อยู่ดี”

หมอเทวดาเลี่ยวถึงกับพูดไม่ออก