ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 452

ตอนนี้ทั้งสองต่างเปิดศึกกันอย่างไม่เหลือเยื่อใย เซี่ยชิงหลวนก็ไม่คิดจะปิดบังความในใจอีกต่อไป

พูดทุกอย่างออกมาอย่างไม่ซ่อนเร้น

เมื่อได้ยินความคิดของนาง เยี่ยนอวิ๋นเฉินก็โกรธจนแทบสื้นสติ

ทันทีที่ประตูถูกผลักเปิดออก เขาก็พุ่งเข้าคว้าคอของเซี่ยชิงหลวนแน่นด้วยความโมโห

เซี่ยชิงหลวนเบิกตากว้าง มองชายตรงหน้าด้วยแววตาไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะลงมือกับนางจริงๆ

“ท่านพ่อ! ท่านพ่อ!”

เซี่ยหงเฟยถึงกับตะลึงเมื่อเห็นภาพตรงหน้า พอได้สติก็เห็นสีหน้าของมารดาที่เริ่มซีดขาวลงทุกที

เขารีบเข้าไปดึงแขนเสื้อของเยี่ยนอวิ๋นเฉินไว้

“ท่านพ่อ! ปล่อยเถอะ! ท่านจะฆ่าแม่อยู่แล้วนะ!”

ภายใต้แรงดึงนั้น เยี่ยนอวิ๋นเฉินก็ได้สติกลับคืนมา

เมื่อเห็นใบหน้าซีดเผือดของเซี่ยชิงหลวน เขาก็หน้าถอดสี รีบปล่อยมือทันที

ร่างของหญิงสาวทรุดฮวบลงกับพื้น สูดอากาศเข้าปอดอย่างยากลำบาก

ในดวงตาของนางไม่เหลือความบ้าคลั่งเหมือนก่อนหน้านี้ มีเพียงความหวาดกลัวและตื่นตระหนกต่อเยี่ยนอวิ๋นเฉินเท่านั้น

นางคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าชายที่อยู่เคียงข้างนางมาหลายปี

จะทำรุนแรงกับนางได้ถึงเพียงนี้ได้!

“เจ้าทบทวนเอาเองเถอะ ส่วนเรื่องจวนฉู่อ๋อง เจ้าไม่ต้องมาวุ่นวาย”

พูดจบ เยี่ยนอวิ๋นเฉินถือถุงหอมเดินจากไปด้วยสีหน้าเย็นชา

สองแม่ลูกรอให้เขาจากไปจึงเอ่ยปากออกมา

“ลูกเอ๋ย พ่อของเจ้าช่างไร้หัวจิตหัวใจเสียจริง กล้าที่จะลงมือกับแม่แบบนี้ เมื่อกลับแคว้นอัน แม่จะบอกให้ท่านตาของลูกลงโทษเขา”

แววตาเซี่ยหงเฟยเปลี่ยนไป แต่เขาก็ไม่ได้ตอบเซี่ยชิงหลวน

ทันใดนั้นเอง เซี่ยชิงหลวนก็รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา

“หงเฟย?” เซี่ยชิงหลวนเอ่ยเรียกเสียงลังเล

แววตาของเซี่ยหงเฟยสั่นไหว ความรู้สึกผิดที่แอบซ่อนอยู่ในดวงตาก็ไม่อาจรอดพ้นจากสายตาของนางได้

หัวใจของนางพลันสะท้านขึ้นมา

ความคิดที่เป็นไปไม่ได้ผุดขึ้นมาทันที

เซี่ยชิงหลวนมือสั่นพลางคว้าแขนเสื้อเขาไว้แน่น “หงเฟย เจ้าเองก็ด้วยหรือ?”

“ท่านแม่...อย่างไรเสียจวนฉู่อ๋องก็คือจวนอ๋อง อีกทั้งตระกูลเซียวก็มีฐานะสูงไม่น้อย บางทีอาจจะช่วยท่านพ่อได้”