ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 464

นางแค่นเสียงอย่างเย็นชา “ชิงอู้”

คนที่ถูกเรียกก็รีบรุดขึ้นไปข้างหน้า พร้อมฉุดกระชากร่างของชิวหรงออกมาจากด้านหลังของหลันชิวเหิงทันที

จากนั้นก็ยกมือขึ้นแล้วสะบัดฝ่ามือฟาดลงที่ใบหน้าของนางเต็มแรง

“เจ้า! เจ้าทำอะไรน่ะ!”

สายตาที่เย็นชาของมู่เหยาจ้องมองหลันชิวเหิงผู้ซึ่งพยายามจะพุ่งเข้ามาแต่ถูกฉางชิงขวางไว้ “ในเมื่อท่านลุงรองไม่ได้สอนกฎเกณฑ์แก่บุตรบุญธรรมคนนี้ ข้าผู้เป็นชายาก็จะไม่ถือเป็นเรื่องยุ่งยากพานางกลับไปที่จวนฉู่อ๋องก็แล้วกัน”

ทันทีที่คำพูดนั้นเอ่ยออกมา

ถึงกับทำให้ชิวหรงไม่สนใจจะร้องโอดครวญอีกต่อไป นางรีบส่ายหน้าอย่างตื่นกลัว “ไม่นะ! ข้าจะไม่ไปจวนฉู่อ๋อง ข้าไม่ไป!”

“นำตัวกลับไป”

มู่เหยาทิ้งประโยคสั้นๆ นั้น แล้วหันกายเดินนำออกไปทันที

“ไม่ได้! เจ้าจะทำอะไรกันแน่! เจ้าทำเยว่อิงตายไปแล้ว ยังจะทำร้ายชิวหรงอีกหรือ!”

หลันชิวเหิงตะโกนเรียกตามหลังมู่เหยาอย่างไม่สนใจว่าจะมีคนอื่นอยู่รอบข้าง

แต่น่าเสียดาย

เขาไม่อาจดิ้นรนหลุดพ้นจากการพันธนาการของฉางชิงไปได้เลย

เมื่อเห็นผู้คนจำนวนไม่น้อยเริ่มหันมามอง

ฉางชิงเงื้อมือใช้สันมือสับไปที่คอจนเขาสลบไปตามคำสั่งด้วยสายตาของมู่เหยา

จังหวะนั้นเองหมอเทวดาเลี่ยวก็ถือโอกาสเร่งฝีเท้าเดินตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว"

“พาไปที่จวนของข้า”

ฉางชิงพยักหน้าแบกหลันชิวเหิงที่สลบอยู่ตามหลังหมอเทวดาเลี่ยวออกไป

ส่วนชิวหรงที่ถูกดึงขึ้นไปบนรถม้า ทำได้เพียงมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าตาปริบๆ

เมื่อหางตาของนางเหลือบไปเห็นคนคนหนึ่ง นางก็พยายามโบกมืออย่างสุดชีวิตเพื่อเรียกร้องความสนใจจากคนผู้นั้น

ทว่าในวินาทีถัดมา ตัวของนางก็ถูกยัดเข้าไปในรถม้าทันใด

กว่าที่องค์รัชทายาทจะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและมองตามไป ก็เห็นเพียงรถม้าของจวนฉู่อ๋องที่กำลังแล่นไกลออกไป

“เมื่อครู่... เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”

เฉินเสวี่ยแววตาเป็นประกายวูบหนึ่ง แล้วส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ท่านคงจะได้ยินผิดไปกระมัง ก็งานชุมนุมบทกวีนั้นช่างจอแจนัก”

องค์รัชทายาทเบนสายตากลับมา ก่อนจะนำคนขึ้นรถม้าและออกเดินทางไป

ขณะที่รถม้าของเขาสวนกับรถม้าของจวนฉู่อ๋อง มู่เหยาก็ยื่นมือออกไปปิดม่านรถที่เปิดขึ้นลงด้วยใบหน้าไร้อารมณ์

บดบังสายตาของชิวหรงไว้โดยสมบูรณ์

นางยิ้มและมองไปยังสตรีที่ถูกชิงอู้ปิดปากไว้แน่นในรถม้าซึ่งยังคงดิ้นรนอย่างไม่ลดละ

“เมื่อครู่นั้นคือรถม้าของจวนรัชทายาท เจ้าอยากให้องค์รัชทายาทช่วยเจ้าอย่างนั้นหรือ”