นางลุกขึ้นและกล่าวว่า:“พ่อบ้านฉี ที่นี่คงต้องรบกวนท่านชั่วคราว ชิงอี จื่ออี พวกเจ้าสองคนอยู่ที่นี่ รอให้ข้าจัดการเรื่องที่ติดขัดให้เรียบร้อยเสียก่อน แล้วข้าจะบอกความเป็นมาของเด็กคนนี้กับพวกเจ้าด้วยตนเอง ดูแลเขาให้เหมือนกับที่ดูแลคุณหนูน้อย!”
พวกนางมีข้อสงสัยมากมาย แต่พวกนางไม่เคยคิดที่จะถามไป๋ชิงหลิงก่อน
เพราะหากเป็นเรื่องที่ไป๋ชิงหลิงสามารถบอกได้ นางจะบอกพวกนางอย่างแน่นอน
หลังจากที่ไป๋ชิงหลิงอธิบายจบ นางก็เดินออกไปจากห้อง
อิงซาไปจัดการตามที่หรงเยี่ยสั่ง และยังไม่กลับมา ส่วนอิงเหลียนก็เฝ้าอยู่ที่นอกประตู
ไป๋ชิงหลิงเดินไปหาอิงเหลียนและกล่าวว่า:“เหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อคืน คนธรรมดาสามารถหนีออกมาได้หรือไม่?”
อิงเหลียนโค้งคำนับและตอบด้วยความเคารพ:“คนธรรมดาไม่มีทางรอด และไม่สามารถหนีออกมาได้อย่างแน่นอนขอรับ”
“เช่นนั้นก็ดี เจ้ากลับไปที่หมู่บ้านจางซู่ และนำศพของชายผู้นั้นกลับมา!”
“ขอรับ!” อิงเหลียนหันหลังเดินออกไปจากเรือนชิงซินอย่างรวดเร็ว
วันรุ่งขึ้น
มีเรื่องอื้อฉาวใหญ่โตในเมืองหลวง
อ๋องต้วนบุกเข้าไปในเรือนวิปลาสกลางดึก องค์หญิงผิงหยางกับคุณหนูห้าบุตรสาวของภรรยาเอกจวนอู๋กั๋วกงกำลังหลับสนิท
หญิงสาวทั้งสองคนนี้ ตอนอายุสิบเอ็ดไข้ขึ้นสมองและทำร้ายผู้คนในจวนอ๋องไปทั่ว
อ๋องฮุ่ยจนปัญญา จึงต้องส่งองค์หญิงผิงหยางไปรักษาที่เรือนวิปลาส จึงสามารถควบคุมอาการของโรคไว้ได้
และคุณหนูห้าของจวนกั๋วกง เมื่อสามปีก่อนนางตกลงมาจากหลังม้า สูญเสียความทรงจำและวิกลจริต ฮูหยินอาวุโสของจวนกั๋วกงจึงละทิ้งนาง และเอานางมาปล่อยตามยถากรรมที่เรือนวิปลาส
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้อ๋องต้วนกำลังนอนกับหลานสาวของตนเอง จวนอู๋กั๋วกงไม่มีทางปล่อยเรื่องดี ๆ เช่นนี้ไปอย่างแน่นอน ไม่ว่าอย่างไรก็จะต้องแต่งตั้งคุณหนูห้าเป็นพระชายารอง มิเช่นนั้นเรื่องนี้คงยากที่จะตกลงกันได้
ไม่ง่ายเลยที่ไป๋จินจะสามารถดับไฟที่ลุกไหม้ในจวนอ๋องต้วนลงได้ และค้นหาอ๋องต้วนกับไป๋ชิงหลิงจนทั่ว เมื่อได้ยินว่าอ๋องต้วนหลับนอนกับหญิงสาวสูงศักดิ์ทั้งสอง
แม้ว่าจะเป็นคนวิกลจริต แต่ตระกูลของพวกนางทั้งสองก็เป็นบุคคลสำคัญของเมือง
ไป๋จินเป็นลมหมดสติไปในทันที
เมื่อไป๋จิ่นฟื้นขึ้นมา ฝ่าบาทก็ทรงมีราชโองการให้อภิเษกสมรสแล้ว
อ๋องต้วนจะต้องไปสู่ขอองค์หญิงผิงหยางกับคุณหนูห้าของจวนอู๋กั๋วกงเป็นพระชายารองภายในสามวัน
เมื่อมีพระราชโองการแต่งตั้ง ไม่เพียงแต่ไป๋จินจะเป็นลมอีกรอบ แม้แต่พระสนมเอกหรงก็เป็นลมไปในทันทีเช่นกัน
อ๋องต้วนต้องแต่งงานกับคนวิกลจริตถึงสองคน สำหรับพระสนมเอกหรงแล้ว……ช่างเป็นความอัปยศสิ้นดี
สิ่งแรกที่พระสนมเอกหรงทำหลังจากที่ฟื้นขึ้นมา คือเรียกไป๋จิ่นเข้าไปในวัง และระบายความโกรธทั้งหมดไปที่ไป๋จิ่น
เมื่อถึงเวลาพลบค่ำ ไป๋จินก็ออกมาจากตำหนักลี่อี๋
บนใบหน้าทั้งสองข้างของนางเต็มไปด้วยรอยฝ่ามือ ฝ่ามือทั้งสองของนางแดงก่ำจากการถูกเฆี่ยนตี และรู้สึกปวดหัวเข่าทั้งสองข้างจากการคุกเข่าเป็นเวลานาน
แม่นมอันช่วยประคองนางขึ้นไปบนรถม้า ทันทีที่ไป๋จิ่นนั่งลง นางก็ตบหน้าแม่นมอัน
แต่ที่ฝ่ามือของนางเพิ่งจะถูกเฆี่ยนตีมา นางจึงกุมมือไว้ด้วยความเจ็บปวดในทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
จากขทที่ 907ข้ามมาบทที่ 987 เลยเหรอคะหายไป 80บท...แอดขาตามกลับมาให้หน่อยค่าาาาา😅😢😘...
จักรพรรดิตายแล้วค่อยมีกำลังใจอ่านหน่อยอย่างน้อยๆก็ไม่ต้องหัวเสียกับตาแก่งี่เง่าคนนี้อีก......
เรื่องนี้ทำพี่น้ำตาท่วมบ้าน...สามีบอกว่าถ้ามันโศกมันเศร้านักก็เลิกอ่านเหอะ...ไม่ได้สิตามมาขนาดนี้แล้วเอาให้สุดแล้วหยุดที่กระดาษทิชชู่...
อยากรู้ว่าพระเอกและนางเอกจะรู้ความจริงตอนไหนว่าเป็นครบครัวเดียวกันและจิ่นหลินคือลูกอีกคน ช่วยสปอยหน่อยค่ะ...
นางเอกเรื่องนี้เก่ง..แต่อ่อนแอและงี่เง่า..หลายครั้งที่อ่านไปถอนหายใจไป...
อัพต่อนะคะ..กำลังสนุกเลยค่ะ...
บทที่614-623เนื้อหาไม่ครบมีแค่5-6บรรทัดอ่านไม่รู้เรื่องเดาทางไมาถูกเลย...
บทที่594-602สั้นมากค่ะ...
ตอน 460 โอ้โหวว หนักหน่วงมาก ตั้งแต่แมวตาย หลังจากนั้นคนที่นางเอกรักตายเป็นใบไม้ร่วงเลย แต่คนล่าสุดเนี่ย ได้ไงวะ รับไม่ได้อย่างแรง😭 ชีวิตนางเอกบัดซบมาก คนธรรมดาที่ไหนจะทนได้วะเนี่ย เป็นคนปกติป่านนี้เป็นบ้าตายไปแล้ว ว่าแต่อีจักรพรรดิจะเลิกประสาทแดกได้ตอนไหน🤬🤬...
อยากผ่าสมองอ๋องเฉินออกมาดูว่าข้างในมันมีมันสมองอยู่จริงๆรึเปล่า...อะไรจะมึนและง่าวได้ขนาดนี้...