ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 136

นางลุกขึ้นและกล่าวว่า：“พ่อบ้านฉี ที่นี่คงต้องรบกวนท่านชั่วคราว ชิงอี จื่ออี พวกเจ้าสองคนอยู่ที่นี่ รอให้ข้าจัดการเรื่องที่ติดขัดให้เรียบร้อยเสียก่อน แล้วข้าจะบอกความเป็นมาของเด็กคนนี้กับพวกเจ้าด้วยตนเอง ดูแลเขาให้เหมือนกับที่ดูแลคุณหนูน้อย！”

พวกนางมีข้อสงสัยมากมาย แต่พวกนางไม่เคยคิดที่จะถามไป๋ชิงหลิงก่อน

เพราะหากเป็นเรื่องที่ไป๋ชิงหลิงสามารถบอกได้ นางจะบอกพวกนางอย่างแน่นอน

หลังจากที่ไป๋ชิงหลิงอธิบายจบ นางก็เดินออกไปจากห้อง

อิงซาไปจัดการตามที่หรงเยี่ยสั่ง และยังไม่กลับมา ส่วนอิงเหลียนก็เฝ้าอยู่ที่นอกประตู

ไป๋ชิงหลิงเดินไปหาอิงเหลียนและกล่าวว่า：“เหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อคืน คนธรรมดาสามารถหนีออกมาได้หรือไม่？”

อิงเหลียนโค้งคำนับและตอบด้วยความเคารพ：“คนธรรมดาไม่มีทางรอด และไม่สามารถหนีออกมาได้อย่างแน่นอนขอรับ”

“เช่นนั้นก็ดี เจ้ากลับไปที่หมู่บ้านจางซู่ และนำศพของชายผู้นั้นกลับมา！”

“ขอรับ！” อิงเหลียนหันหลังเดินออกไปจากเรือนชิงซินอย่างรวดเร็ว

วันรุ่งขึ้น

มีเรื่องอื้อฉาวใหญ่โตในเมืองหลวง

อ๋องต้วนบุกเข้าไปในเรือนวิปลาสกลางดึก องค์หญิงผิงหยางกับคุณหนูห้าบุตรสาวของภรรยาเอกจวนอู๋กั๋วกงกำลังหลับสนิท

หญิงสาวทั้งสองคนนี้ ตอนอายุสิบเอ็ดไข้ขึ้นสมองและทำร้ายผู้คนในจวนอ๋องไปทั่ว

อ๋องฮุ่ยจนปัญญา จึงต้องส่งองค์หญิงผิงหยางไปรักษาที่เรือนวิปลาส จึงสามารถควบคุมอาการของโรคไว้ได้

และคุณหนูห้าของจวนกั๋วกง เมื่อสามปีก่อนนางตกลงมาจากหลังม้า สูญเสียความทรงจำและวิกลจริต ฮูหยินอาวุโสของจวนกั๋วกงจึงละทิ้งนาง และเอานางมาปล่อยตามยถากรรมที่เรือนวิปลาส

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้อ๋องต้วนกำลังนอนกับหลานสาวของตนเอง จวนอู๋กั๋วกงไม่มีทางปล่อยเรื่องดี ๆ เช่นนี้ไปอย่างแน่นอน ไม่ว่าอย่างไรก็จะต้องแต่งตั้งคุณหนูห้าเป็นพระชายารอง มิเช่นนั้นเรื่องนี้คงยากที่จะตกลงกันได้

ไม่ง่ายเลยที่ไป๋จินจะสามารถดับไฟที่ลุกไหม้ในจวนอ๋องต้วนลงได้ และค้นหาอ๋องต้วนกับไป๋ชิงหลิงจนทั่ว เมื่อได้ยินว่าอ๋องต้วนหลับนอนกับหญิงสาวสูงศักดิ์ทั้งสอง

แม้ว่าจะเป็นคนวิกลจริต แต่ตระกูลของพวกนางทั้งสองก็เป็นบุคคลสำคัญของเมือง

ไป๋จินเป็นลมหมดสติไปในทันที

เมื่อไป๋จิ่นฟื้นขึ้นมา ฝ่าบาทก็ทรงมีราชโองการให้อภิเษกสมรสแล้ว

อ๋องต้วนจะต้องไปสู่ขอองค์หญิงผิงหยางกับคุณหนูห้าของจวนอู๋กั๋วกงเป็นพระชายารองภายในสามวัน

เมื่อมีพระราชโองการแต่งตั้ง ไม่เพียงแต่ไป๋จินจะเป็นลมอีกรอบ แม้แต่พระสนมเอกหรงก็เป็นลมไปในทันทีเช่นกัน

อ๋องต้วนต้องแต่งงานกับคนวิกลจริตถึงสองคน สำหรับพระสนมเอกหรงแล้ว……ช่างเป็นความอัปยศสิ้นดี

สิ่งแรกที่พระสนมเอกหรงทำหลังจากที่ฟื้นขึ้นมา คือเรียกไป๋จิ่นเข้าไปในวัง และระบายความโกรธทั้งหมดไปที่ไป๋จิ่น

เมื่อถึงเวลาพลบค่ำ ไป๋จินก็ออกมาจากตำหนักลี่อี๋

บนใบหน้าทั้งสองข้างของนางเต็มไปด้วยรอยฝ่ามือ ฝ่ามือทั้งสองของนางแดงก่ำจากการถูกเฆี่ยนตี และรู้สึกปวดหัวเข่าทั้งสองข้างจากการคุกเข่าเป็นเวลานาน

แม่นมอันช่วยประคองนางขึ้นไปบนรถม้า ทันทีที่ไป๋จิ่นนั่งลง นางก็ตบหน้าแม่นมอัน

แต่ที่ฝ่ามือของนางเพิ่งจะถูกเฆี่ยนตีมา นางจึงกุมมือไว้ด้วยความเจ็บปวดในทันที

แม่นมอันคุกเข่าลงกับพื้นและกล่าวอย่างเป็นกังวลว่า：“พระชายา บ่าวเองเจ้าค่ะ มือของพระชายาได้รับบาดเจ็บ จึงไม่สมควรลงโทษอีก เป็นบ่าวที่ไม่ได้เรื่อง ทำให้ท่านอ๋องกับพระชายาต้องเดือดร้อน”

แม่นมอันตบหน้าตนเองอย่างแรง

แต่ก็ไม่สามารถทำให้ความโกรธของไป๋จิ่นลดลงได้ นางถีบไปที่ร่างของแม่นมอันและด่าว่า：“เมื่อคืนข้าบอกกับเจ้าว่าอย่างไร ข้าบอกให้เจ้าเฝ้าท่านอ๋องไว้ให้ดี แต่ท่านอ๋องกับหญิงผู้นั้นกลับหายตัวไปพร้อมกัน เจ้ามันไร้ประโยชน์ ตอนนี้ท่านอ๋องถูกคุมขังอยู่ที่ตำหนักลี่อี๋ และพระสนมเอกหรงไม่อนุญาตให้เขาพบกับข้า ทั้งหมดนี้เป็นเพราะคนโง่เขลาเช่นเจ้า”

แม่นมอันถูกถีบจนล้มลงไปกับพื้นและไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง：“พระชายา ท่านอย่าทรงโกรธเลยเจ้าค่ะ เมื่อคืนจวนถูกไฟไหม้ หลังจากที่ท่านอ๋องกับหญิงผู้นั้นหายตัวไป บ่าวก็ส่งคนไปที่หมู่บ้านจางซู่ในทันที ——”

“ไปทำอะไรที่นั่น เกี่ยวข้องอะไรกับท่านอ๋อง จวนอ๋องต้วนมีพระชายารองวิกลจริตถึงสองคน แล้วต่อไปข้าจะอยู่อย่างไร”

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา นางพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อป้องกันไม่ให้หรงฉี่มีพระชายารอง

แต่ความพยายามทั้งหมดของนางกลายเป็นเถ้าถ่านภายในชั่วข้ามคืน

เมื่อคิดเช่นนี้ ไป๋จิ่นก็โกรธจัดและถีบไปที่ร่างของแม่นมอันอีกครั้ง

แม้นมอันปล่อยให้นางระบายความโกรธ

หลังจากที่ไป๋จิ่นถีบจนแล้ว แม่นมอันก็เงยหน้าขึ้นและกล่าวว่า：“เมื่อคืนพระชายาทรงบอกกับหญิงผู้นั้นว่าลูกของนาง เป็นลูกที่เกิดจากนักพนันในหมู่บ้านจางซู่ บ่าวเดาว่าหญิงผู้นั้นจะต้องไปตามเด็กคนนั้นอย่างแน่นอน บ่าวจึงให้ลูกชายไปที่หมู่บ้านจางซู่ด้วยตนเอง หญิงผู้นั้นพบเด็กคนนั้นแล้วจริง ๆ และข้างกายนางยังมีชายอีกหนึ่งหญิงอีกหนึ่งที่ช่วยนางชิงตัวเด็กไป หลังจากชิงตัวเด็กไปแล้ว นางก็จุดไฟเผานักพนันผู้นั้น”

ไป๋จิ่นกำลังจะยกเท้าขึ้นถีบนางอีกครั้ง และหยุดชะงักในทันที

“ไป๋ชิงหลิงชิงตัวลูกชายของนักพนัน และจุดไฟเผาชายผู้นั้น？”

“เจ้าค่ะ จริงแท้แน่นอน อากั้นฉวยโอกาสตอนที่พวกเขาจากไป รีบวิ่งเข้าไปช่วยพ่อของเด็กออกมาจากกองไฟ และตอนนี้ก็รักษาอาการบาดเจ็บอยู่ที่บ้านของบ่าว” แม่นมอันกล่าว

ไป๋จินหัวเราะและกล่าวว่า：“ดี แม่นมอัน เรื่องนี้เจ้าทำได้ดี ดูแลพ่อของเด็กให้ดี จริงสิ เมื่อครู่เจ้าบอกว่าข้างกายของไป๋ชิงหลิงยังมีชายอีกหนึ่งหญิงอีกหนึ่ง？”

“เจ้าค่ะ อากั้นรู้จักจำได้ว่าเป็นทหารองครักษ์เหยี่ยวดำ แต่ชายอีกคนไม่ได้สวมชุดทหารองครักษ์เหยี่ยวดำ แต่ดูจากรูปลักษณ์ภายนอกของชายผู้นั้นแล้ว เขาน่าจะเป็นท่านอ๋องหรง”

“อ๋องหรง！！” ไป๋จินกำหมัดแน่นและกัดฟันอย่างดุดัน：“ดูเหมือนว่าไป๋ชิงหลิงจะสมคบคิดกับอ๋องหรง”

อ๋องหรงทำให้นางต้องทนทุกข์ทรมานในศาลต้าหลี่ตั้งหลายวัน เช่นนั้นนางจะมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้กับชายหญิงชั่วคู่นี้

ไป๋จิ่นยื่นมือออกไป และแม่นมอันก็คลานเข่าเข้ามา

ไป๋จินก้มหน้าลงและกระซิบที่หูของนาง หลังจากพูดจบ แม่นมอันก็พยักหน้า：“พระชายา ทรงพระปรีชา บ่าวจะไปจัดการเองเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ”

รถม้าจอดที่ทางเข้าตรอก แล้วปล่อยให้แม่นมอันไป

แม่นมอันตรงไปที่หมู่บ้านจางซู่ แต่นางไม่รู้มีดวงตาคู่หนึ่งจ้องมองตามหลังนางไป

ในตอนกลางคืน อิงเหลียนกลับมาที่เรือนชิงซินและรายงานเบาะแสที่พบ

“เมื่อคืนข้าน้อยกลับไปตรวจสอบที่หมู่บ้านจางซู่เพื่อตรวจสอบเมื่อคืนนี้ แต่ไม่พบศพของชายผู้นั้น หลังจากที่ค้นหาจนทั่วหมู่บ้านจางซู่ทั้งวันแล้ว ก็ยังไม่พบ แต่ระหว่างทางกลับ ข้าน้อยเห็นคนรับใช้ในจวนอ๋องต้วนเดินไปทางหมู่บ้านจางซู่”

“แต่หญิงผู้นั้นปลอมตัว นางปลอมตัวให้เหมือนหญิงสาวในหมู่บ้าน นางไปพบหญิงสาวที่เห็นแก่เงินคนหนึ่ง และให้หญิงผู้นั้นช่วยกระจายข่าว อีกทั้งยังแจกจ่ายเงินให้กับชาวบ้านในหมู่บ้านจางซู่ด้วยขอรับ”

“แจกจ่ายเงิน！” ไป๋ชิงหลิงหรี่ตาลง

นางเงยหน้าขึ้นมองกิ่งดอกไม้ในสวน และเอื้อมมือออกไปเด็ดใบไม้：“รู้หรือไม่ว่าหญิงผู้นั้นให้กระจายข่าวใด？”

“ภรรยาของเฉียนจิ่วในหมู่บ้านจางซู่หนีไปกับคนอื่น！”

ไป๋ชิงหลิงหัวเราะเบา ๆ ：“ดูเหมือนว่าเรื่องนี้ อีกฝ่ายคิดจะยิ่งปืนนัดเดียวได้นกสองตัว พระชายาต้วนจะให้เฉียนจิ่วผู้นี้กล่าวหาว่าข้ากับท่านอ๋องหรงวางเพลิงฆ่าคน ข้าถูกต้องโทษประหารชีวิต และท่านอ๋องหรงก็จะถูกประณามว่าเป็นคนชั่วช้าไร้ศีลธรรม จากนั้นท่านอ๋องก็จะต้องตกที่นั่งลำบาก และท้ายที่สุด……ท่านอ๋องอาจจะถูกเนรเทศออกไปเมืองเฉาจิง”

อิงเหลียนขมวดคิ้ว：“หญิงชั่วร้าย”

“พระชายาต้วนติดสินบนชาวบ้านในหมู่บ้านจางซู่ทั้งหมดแล้ว เมื่อเจ้าหน้าที่ไต่ถามแต่ละถามครัวเรือน คำให้การของพวกเขาก็จะเหมือนกัน นางคงจะคิดว่าข้าไม่มีทางที่จะพลิกสถานการณ์ได้”