ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 234

ดวงตาของไป๋ชิงหลิงเบิกกว้างทันที มือของนางออกแรงกดไปที่หน้าอกของเขาและกระซิบว่า "ลุกขึ้นสิ"

แต่ชายหนุ่มไม่เพียงแต่ไม่ลุกขึ้นเท่านั้น แต่ยังแย่ลง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือตอนที่ทั้งสองกำลังยื้อกันอยู่ ก็เกิดเรื่องชวนอึดอัดใจขึ้น

เมื่อมองไปที่ใบหน้างองุ้มของเขา นางก็หัวเราะคิกคัก

หรงเยี่ยกดแขนของนางอย่างแรง และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "เมื่อกี้มันไม่นับ"

“ข้าไม่รู้อะไรเลย เจ้าอย่ากังวล ข้าจะไม่บอกใคร”

“ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ซะ...เจ้ายังหัวเราะอยู่เลย!” เขาจิ้มมาที่ร่างของนาง

ไป๋ชิงหลิงรู้สึกจั๊กจี้ ดังนั้นนางจึงร้องขอความเมตตา"ข้าผิดไปแล้ว หรงเยี่ย"

นางเรียกเขาเบาๆ และเมื่อเขาไม่สนใจ นางก็ผลักเขาออกไป แล้วกอดเสื้อผ้าไว้แล้ววิ่งไปหลังโต๊ะน้ำชา และหัวเราะอีกครั้ง "ข้าขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะหัวเราะจริงๆ"

ใครจะรู้ว่าเมื่อ อ๋องหรงสัมผัสผู้หญิงเขาจะเรออกมา

นี่อาจเป็นเงามิดในจิตใจที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาแล้ว

เมื่อหรงเยี่ยเห็นนางมองมาอย่างขบขัน ใบหน้าที่หล่อเหลาของหรงเยี่ยก็ตึงเครียด"ไป๋ชิงหลิง สิ่งที่ข้าพูดไปเมื่อกี้ไม่นับ เจ้ากล้าดียังไงมาล้อข้าน่ะ"

พูดจบก็ลุกจากเตียงไป

ไป๋ชิงหลิงรีบไปที่ประตู ยื่นมือไปที่ร่างของเขา "ข้ากำลังจะเปิดประตูพอดี ชิงจูอยู่ข้างนอก ถ้าเจ้าไม่รังเกียจที่จะถูกจ้องมอง ข้ารีบออกไปได้"

"ไป๋ ชิง หลิง!"

"ไม่เป็นไร ท่านอ๋อง โปรดใจเย็นๆก่อน ข้าเชื่อว่าครั้งนี้มันเป็นอุบัติเหตุ"

“เจ้ากลับมาหาข้าเดี๋ยวนี้”

ประตูเปิดออกพร้อมกับ "ปัง" และไป๋ชิงวิ่งออกจากห้องราวกับกำลังหลบหนี จากนั้นก็รีบปิดประตู

ชิงจู๋ที่ยืนอยู่นอกประตู มองนางด้วยความประหลาดใจ: "แม่นาง เจ้าทำอะไรในห้องน่ะ"

"ฮิฮิ ข้าไม่ได้ทำอะไร ข้าก็แค่... ทดลองยาซักหน่อยน่ะ" ไป๋ชิงหลิงชำเลืองมองไปที่ห้องอย่างพอใจ

นางนึกออกว่าใบหน้าของชายคนนั้นบูดบึ้งขนาดไหน คงอยากจะฆ่าเขาเลย อันตรายมาก... นางวิ่งเร็ว

"ไปกันเถอะ ไปดูผู้บาดเจ็บกัน" นางปรับผ้าคลุมหน้า ตรวจสอบให้แน่ใจว่าผ้าคลุมไม่หลุด และตาม ชิงจู๋ไปที่บ้านไม้อีกหลัง

ผู้บาดเจ็บที่ชิงจู๋นำกลับมาไม่ใช่ชุดแรก

ภูมิประเทศของหุบเขาเซียนไหลมีความซับซ้อน และนางไม่เคยกังวลเลยว่าการนำผู้บาดเจ็บเหล่านี้มาที่หุบเขาเพื่อรับการรักษา จะทำให้นางต้องพบเรื่องลำบากใจ

เมื่อส่งพวกเขาออกไปในภายหลัง จากนั้นเปลี่ยนป่าดอกท้อด้านนอก ก็จะไม่มีใครสามารถหาทางเข้าหุบเขาเซียนไหลได้

กว่าจะเสร็จงานก็มืดแล้ว