ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 357

“เรื่องนี้ต้องมีการหารือกันในระยะยาว” หลังจากจักรพรรดิเหยาพูดจบ เขาก็ไม่ต้องการพูดอีกต่อไป

ไป๋ชิงหลิงเองก็ไม่รีบร้อน “เพคะ อย่างไรแล้วนี่เป็นเรื่องใหญ่”

“ถ้าฮ่องเต้สามารถฝึกฝนหมอหญิงที่โดดเด่นแบบหมอเจาเสวี่ยนี้ เช่นนั้นมันจะเป็นพรของแคว้นเรา” ทันใดนั้นไทเฮาก็พูดขึ้น

จักรพรรดิเหยาผงะเล็กน้อย เหลือบมองไทเฮาและตรัสด้วยรอยยิ้ม “สิ่งที่เสด็จแม่ตรัสก็ใช่ ข้าเองก็หวังว่าจะมีคนเช่นนางมากขึ้น เพื่อให้ทักษะการรักษานี้สืบทอดตลอดไป”

ไทเฮามองไปที่ไป๋ชิงหลิง ด้วยใบหน้าที่ใจดี

อ๋องเฉินและพระชายาเฉินเข้ามา หลังจากทำความเคารพผู้อาวุโสแล้ว พวกเขาก็นั่งลงบนเก้าอี้ถัดจากไป๋ชิงหลิง

ไทเฮาเหลือบมองที่เสิ่นโหรวเม่ยอย่างไม่แยแส จากนั้นก็มองไปทางอื่น

ในเวลานี้ เสียงหัวเราะของไป๋ชงเซิงดังมาจากข้างนอก และมีว่าวสองตัวบินอยู่บนท้องฟ้าสีคราม ตัวหนึ่งเป็นผีเสื้อและอีกตัวหนึ่งเป็นนกอินทรี

เมื่อหลงจิ่งหลินเห็นว่าวทั้งสองอยู่บนท้องฟ้า เขาก็ลุกขึ้นทันทีและพูดว่า “เสด็จแม่ ข้าจะออกไปหาเสด็จพ่อกับน้องสาว ”

“ข้ก็จะไป ข้าก็จะไปด้วย” หลวนอี๋ยืนขึ้น ดึงหรงจิ่งหลินและวิ่งออกจากกระโจม

มีสนามหญ้าอยู่ข้างนอก และมีสตรีผู้สูงศักดิ์มากมายกำลังเล่นสนุกสนาน

หลังจากที่หลวนอี๋และหรงจิ่งหลินวิ่งไปข้างกายไป๋ชงเซิน พวกเขาก็กลายเป็นเพื่อนกันอย่างรวดเร็ว

เหล่าองค์ชายที่อยู่ในกระโจมก็ออกไปไปทีละคน และไปที่คอกม้าเพื่อเลือกม้า หลังจากนั้นไม่นานกลุ่มผู้เล่นแข่งม้าตีคลีก็เพิ่มขึ้นมาอีกกลุ่มหนึ่ง และเหล่าองค์ชายก็อยู่ในนั้น

ฟางกงกงเข้ามาทูลว่า “ฝ่าบาท องค์ชายหลายพระองค์จะเสด็จไปทรงแข่งม้าตีคลีแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“ออกไปดูเถอะ” จักรพรรดิเหยาลุกขึ้น และพาฮองเฮาอู่ออกจากที่ประทับไปด้วยกัน

ไป๋ชิงหลิงรอให้ทุกคนออกไปหมดแล้ว ถึงลุกขึ้นเดินออกมา ในเวลานี้ เสียงของหวู่ซือหลิงก็ดังมาจากข้างกาย “น้องเจ็ด ไม่ได้เจอกันสองเดือน เจ้าผู้ผอมลงนะ”

ไป๋ชิงหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อย และหันไปมองร่างสีฟ้าอ่อนข้างกายนาง

สีฟ้า !

นางหันศีรษะไปมองเสื้อผ้าที่หวู่ซือหลิงสวมใส่ในวันนี้โดยไม่รู้ตัว สีฟ้าลายดอกแดฟโฟดิล

ด้วยการปรากฏตัวของเสิ่นโหรวเม่ยในตอนนั้น ตอนนี้ไป๋ชิงหลิง ระวังคนที่สวมชุดสีฟ้า โดยเฉพาะเด็กที่อยู่ต่อหน้านางซึ่งครั้งหนึ่งเคยต้องการใช้นางเพื่อกลั่นแกล้งทำร้ายพระชายารองหวู่

จะเห็นได้ว่าใจนางกำลังพยายามต่อสู้

นางไม่สนใจหวู่ซือหลิง เพียงแค่มองนาง แล้วรีบเดินออกจากกระโจมไปอย่างรวดเร็ว

หวู่ซือหลิงจ้องมองที่ด้านหลังของนาง มีร่องรอยความเย็นชาอยู่ในตาของนาง

ได้ยินมาว่านางทะเลาะกับพระชายาเฉินอย่างไม่เป็นที่พอใจเมื่อเร็ว ๆ นี้ และบังเอิญให้นางมีโอกาสลงมือพอดี

ถ้าสุนัขกัดสุนัข เช่นนั้นก็ปล่อยให้สุนัขกัดให้แย่ลงอีกหน่อยแล้วกัน

นางจงใจชะลอฝีเท้า และถามสาวใช้ที่อยู่ข้าง ๆ ว่า “ทุกอย่างเรียบร้อยหรือยัง？”

“พระชายาโปรดวางใจเพคะ ทุกอย่างถูกจัดการไว้เรียบร้อยแล้ว”

“อืม！” หวู่ซือหลิงพยักหน้า และเดินตามรอยเท้าของกองทหารไปที่สนามแข่งม้าตีคลี

ผู้แข่งม้าตีคลีถูกแบ่งออกเป็นสองทีม อ๋องเฉินและอ๋องหรงก็กลายเป็นคู่แข่งกัน

ในหมู่พวกเขา อ๋องหรงและอ๋องต้วนติดตามทีมของอ๋องเฉิน