ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 644

"เจ้าสืบพบอะไรบ้าง?"

องครักษ์เหยี่ยวดำสะดุ้ง เมื่อต้องเผชิญกับคำถามฉับพลันจากหรงเยี่ย เขาหยุดครู่หนึ่ง จากนั้นโต้ตอบและตอบว่า "รถม้าของคุณหนูฉางสี่คันนั้น ตอนนั้นเพื่อหลบเด็กน้อยที่วิ่งออกไปกะทันหัน และบังเอิญมีพ่อค้าคนหนึ่งขี่ม้าด้วยความเร็ว ทำให้ม้าของคุณหนูฉางสี่ตกใจจนควบคุมไม่ได้ และวิ่งอาละวาดไปทั่วท้องถนน!"

"ตามหาเด็กและพ่อค้าคนนั้นให้พบ สืบมาให้ข้าอย่างละเอียด!"

"พ่ะย่ะค่ะ!" หลังจากที่องครักษ์เหยี่ยวดำตอบกลับ หรงเยี่ยก็เดินผ่านเขาไปโดยไม่ถามเกี่ยวกับความเป็นและความตายของฉางเล่ออันแม้แต่น้อย

เมื่อเขาเดินออกจากประตูร้านอาหาร เขาเห็นเหยาชุนอุ้มฉางเล่ออันและร้องไห้ไม่หยุด

เมื่อเหยาชุนเห็นหรงเยี่ยออกมา นางจึงรีบตะโกน "ฝ่าบาท โปรดช่วยคุณหนูของบ่าวด้วยเพคะ นางมีเลือดมากมายที่ขาของคุณหนู บ่าวโน้มน้าวให้คุณหนูเข้ารับการรักษา แต่คุณหนูปฏิเสธทุกทาง คุณหนูบอกว่าต้องคุกเข่าลงจนกว่าพระองค์จะให้อภัยเพคะ"

"อย่างนั้นก็ให้นางคุกเข่าลง และตายที่นี่ซะ!" เสียงเย็นชาลงอย่างดุเดือด ทำให้เหยาชุนตกใจ

เขาไม่รอความมีน้ำใจของราชาหรง แต่เขารอเพียงคำสั่งประหารของท่านอ๋องหรง

นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉางเล่ออันต้องการเลย

และฉางเล่ออันแสร้งทำเป็นเป็นลมในอ้อมแขนของเหยาชุน ขนตาของนางก็สั่นเล็กน้อย...

เหยาฉุนแอบบีบต้นขาของเหยาชุนอย่างแรง ดวงตาของเหยาชุนแดงก่ำด้วยความเจ็บปวด และน้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

เมื่อนางเห็นท่านอ๋องหรงเดินอยู่ข้างหน้า เหยาชุนปล่อยฉางเล่ออัน และนางยื่นมือออกรีบเข้าไปกอดขาของหรงเยี่ยในทันที

หรงเยี่ยหยุดฝีเท้าชั่วคราว และครู่ต่อมา เขาดึงดาบออกมา และสับมันลงด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว...

"อ้า!"

มือที่จับขาซ้ายของเขา ถูกท่านอ๋องหรงตัดออก

องครักษ์เหยี่ยวดำที่ยืนอยู่รอบ ๆ เห็นฉากนี้ หัวใจของพวกเขากระตุกอย่างรุนแรง

นานแค่ไหนแล้วที่พวกเขาไม่เห็นนายท่านของพวกเขาโกรธเกรี้ยวเช่นนี้?

บางคนจำได้ว่า ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาเห็นนายท่านของพวกเขาตัดมือ คือตอนที่อยู่ในจวน และคือบาวที่อยู่ข้างกายของแม่นางจากตระกูลเสิ่น!

หากไม่เป็นเช่นนั้น พวกเขาคงเกือบลืมไปแล้วว่า นายท่านของพวกเขาเป็นพระเจ้าของพระเจ้าผู้เลือดเย็นและโหดเหี้ยม

หลังจากมีพระชายาแล้ว เขาก็อ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย

เหยาชุนซึ่งมือถูกตัด ล้มลงกับพื้นและกรีดร้องดังลั่น

หรงเยี่ยหันหลังกลับ และหันหลังให้ฉางเล่ออันซึ่งถูกเหยาชุนทิ้งนางไว้ตรงนั้น เขาเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ไปให้พ้นจากสายตาของข้า อย่าให้ข้าเห็นใบหน้าที่น่าขยะแขยงของเจ้าอีก"

ทันทีที่เขาพูดจบ หรงเยี่ยขึ้นหลังม้า และจากไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่เสียงกีบม้าจางหายไป เสิ่นหรูเหลียนก็เดินออกไป

เขามองไปที่ฉากนองเลือด ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว แล้วพูดว่า "ส่งคุณหนูฉางสี่กลับไปที่จวนฉาง!"

"เพคะ!"

…

"ฮูหยินสาม ฮูหยินสาม..." ผู้ดูแลที่เพิ่งเลื่อนตำแหน่งรีบวิ่งเข้าไปในจวนฉางเล่ออย่างรวดเร็ว

นางฉางซานที่กำลังให้อาหารฉางเล่อเหยียนดุเธอด้วยใบหน้าไม่พอใจ "เอะอะอะไรกัน?"

ผู้ดูแลหลินตอบอย่างสั่นเทา "ฮูหยินสาม คุณหนูสี่..."

"คุณหนูสี่เป็นอะไรเล่า?"

"เมื่อคุณหนูสี่ออกไป รถม้าของคุณหนูชนเข้ากับรถของพระชายาหรง พระชายาหรงเกือบแท้งบุตรเพราะเหตุการณ์นี้เพคะ"