ตอน บทที่ 741 ไป๋ชิงหลิงเข้าเฝ้าจักรพรรดิเหยา จาก ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 741 ไป๋ชิงหลิงเข้าเฝ้าจักรพรรดิเหยา คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น ที่เขียนโดย พระจันทร์ขี้เมา เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ว่านฝู๋กลับไปข้างกายไป๋ชิงหลิง และถามด้วยความเคารพ “พระสนม เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”
“ข้าอยากจะลงมาเดินเอง” ไป๋ชิงหลิงกล่าว
ว่านฝู๋กล่าวว่า “ฝ่าบาทตรัสว่า ท่านกำลังทรงพระครรภ์บุตรขององค์รัชทายาท และท่านเดินทางมาหลายพันไมล์เพื่อหายา ท่านเหนื่อยกับการเดินทางมาตลอดทาง จะให้ท่านเดินไกลแบบนี้อีกต่อไปไม่ได้แล้ว เดินจากตรงนี้ไปจนถึงพระราชวัง ระยะทางยังอีกยาวไกล”
ไป๋ชิงหลิงเหลือบมองจินจื่อเสวียน แล้วพูดว่า “ในเมื่อฝ่าบาทตรัส เช่นนั้นก็ควรทำตามประสงค์ของฝ่าบาท”
การแสดงออกของว่านฝู๋อ่อนลง และเขาก็เหลือบมองจินจื่อเสวียนที่อยู่ข้าง ๆ โดยไม่รู้ตัว
เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่าไป๋ชิงหลิงเหลือบมองจินจื่อเสวียนสองครั้ง
จินจื่อเสวียนไปล่วงเกินพระสนมไป๋ตรงไหนกันนะ?
ว่านฝู๋เก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ และเตรียมที่จะอธิบายเรื่องนี้ให้ฝ่าบาทฟังหลังจากกลับมาที่พระราชวัง
เมื่อครู่ไป๋ชิงหลิงบอกว่านางจะหยุดและต้องการเดินไปเอง เพียงเพื่อให้จินจื่อเสวียนรู้ว่า นาง…… จะกลับมาเมื่อใดก็ได้ และไม่ใช่คนที่เขาสามารถรังแกได้
ชีวิตของอวิ๋นเซียงและอวิ๋นเยว่ทั้งสองคน นางก็ต้องการเอากลับคืนมาจากเขาและองครักษ์จินอูทั้งสี่เมื่อใดก็ได้
เกี้ยวเข้าสู้ในพระราชวัง องครักษ์จินอูที่อยู่ข้าง ๆ จินจื่อเสวียนก็รีบเดินไปข้างหน้าและกระซิบ “นางสนมไป๋รู้อะไรบางอย่างหรือเปล่า ? ข้าเพิ่งสังเกตเห็นว่าเมื่อครู่นางมองเราแตกต่างออกไป”
จินจื่อเสวียนไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก สาวใช้ในวังสองคนถูกเขาโยนลงจากหน้าผาหิมะ แม้ว่าไป๋ชิงหลิงจะรู้ว่าสาวใช้ในวังหายไป แต่นางก็คิดแค่ว่าสาวใช้ในวังทั้งสองได้ทรยศต่อนางและไปหาเจ้านายคนอื่น และจะไม่เคยคิดว่าพวกนางทั้งสองตายแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น นางยุ่งจนแทบไม่มีเวลาดูแลตัวเอง จะมีเวลามากังวลเรื่องชีวิตเป็นตายของสาวใช้ในวังทั้งสองที่ไหนกัน
จินจื่อเสวียนกล่าวว่า “อย่ากังวล แม้ว่าศพของสาวใช้ทั้งสองคนในวังจะถูกพบแล้ว ก็ไม่สามารถตรวจสอบมาถึงพวกเราได้”
“แต่……จี้หยกของข้าหลุดออก” ผู้องครักษ์จินอูที่อยู่ด้านข้างพูด
สายตาของจิงจื่อเสวียนจมลง และพูดอย่างไม่พอใจ “ข้าบอกเจ้าแล้วว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น จี้หยกจะสามารถบอกถึงปัญหาอะไรได้ พวกนางทั้งสองคนอยู่ที่ก้นหน้าผาหิมะแล้ว ใครจะไปที่สถานที่เช่นนั้นเพื่อหาคนตายสองคน”
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ องครักษ์จินอูเว่ยที่อยู่ด้านข้าง ก็ค่อย ๆ สงบสติอารมณ์ลง
จินจื่อเสวียนหันไปมองเกี้ยวในระยะไกล เขาต้องกลับไปบอกลูกพี่ลูกน้องของเขาว่า นางสนมไป๋ได้เข้ามาในวังอีกครั้งแล้ว และเกี้ยวที่ฝ่าบาทส่งมาก็พานางไปที่ตำหนักเฉียนชิง
……
ทางด้านนั้น ไป๋ชิงหลิงมาถึงตำหนักเฉียนชิงแล้ว
เด็กสองคนกำลังรอนางอยู่นอกประตูพระราชวัง
“ท่านแม่” ทั้งสองเดินเข้ามา
ไป๋ชิงหลิงกล่าวว่า “พวกเจ้ากลับไปที่ตำหนักตงก่อน เดี๋ยวแม่จะตามไปทีหลัง”
“ตกลง ข้าจะกลับไปให้คนเตรียมอาหารก่อน แล้วรอท่านแม่กลับมากินข้าว” หรงจิ่งหลินจับมือไป๋ชงเซิง และพูดอย่างเชื่อฟังและสมเหตุสมผล
ไป๋ชงเซิงพูดว่า “ ท่านแม่รีบกลับมาเร็ว ๆ ข้าจะให้แม่นมซั่งเตรียมของอร่อย ๆ ”
“ตกลง” ไป๋ชิงหลิงเกลี้ยกล่อมเด็กทั้งสองออกไปก่อนจะเข้าสู่ตำหนักเฉียนชิง
จักรพรรดิเหยากำลังทรงอนุมัติฎีกา
เมื่อนางเดินเข้าไปในตำหนัก ก็เห็นจักรพรรดิเหยาขมวดคิ้วเข้ม ราวกับว่ามีเรื่องบางอย่างรบกวนจิตใจเขา
ว่านฝู๋กล่าวก่อนเดินไปข้างหน้า “ฝ่าบาท นางสนมไป๋มาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
จักรพรรดิเหยาเงยหน้าขึ้นและชำเลืองมองนาง จากนั้นวางฎีกาในมือลง และจ้องมองไป๋ชิงหลิงอย่างเฉียบคม
ไป๋ชิงหลิงใช้เวลาเดือนนี้อยู่ข้างนอก สัมผัสกับลมและฝน นอนในที่โล่ง ไม่เพียงแต่นางจะไม่มีน้ำหนักเพิ่มขึ้นในระหว่างตั้งครรภ์ แต่กลับยังผอมลงอีกด้วย
เมื่อไป๋ชิงหลิงพูดเช่นนี้ ก็รับหน้าที่รับผิดชอบทั้งหมดของตระกูลกู้อย่างไม่ต้องสงสัย
หากตระกูลกู้ตายจากไปแล้ว ผู้คนก็จะตำหนิไป๋ชิงหลิงเท่านั้น
โดยไม่กล่าวโทษเขา
ด้วยวิธีนี้ ความเศร้าโศกในใจของจักรพรรดิเหยาก็คลี่คลายลง
“แล้วเจ้าต้องการร้องขออะไร?” จักรพรรดิเหยาไม่ได้โง่ เนื่องจากนางเข้ามารับผิดชอบ เช่นนั้นนางจะต้องแลกด้วยเงื่อนไขเดียวกันอย่างแน่นอน
“ก่อนที่หม่อมฉันจะเข้าวัง หม่อมฉันคิดหาทางออกแล้ว แม่ของหม่อมฉันสังหารฮูหยินจงอี้โหว และคนอื่น ๆ อีกสิบสามคน โทษประหารชีวิตเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ในฐานะติ้งเป่ยโหว มีความผิดฐานละเลยหน้าที่ และด้วยอาชญากรรมของพ่อแม่หม่อมฉัน ก็ควรจะที่ประหารเก้าชั่วโคตร”
“แต่หม่อมฉันไม่ต้องการให้พวกเขาตาย หม่อมฉันต้องการช่วยชีวิตของพวกเขา หลังจากที่หม่อมฉันช่วยชีวิตของผู้คนในตระกูลกู้ ฝ่าบาทสามารถออกพระราชโองการ เพื่อปกป้องชีวิตพ่อแม่ของหม่อมฉันได้ จากนั้นจึงถอดตำแหน่งขุนนางติ้งเป่ยโหว และขับไล่สมาชิกตระกูลไป๋ทั้งเก้าโคตรออกไปจากเมืองหลวง ไปตั้งรกรากในดินแดนแห้งแล้งของแคว้นหรง”
จักรพรรดิเหยายิ้มเบา ๆ รู้สึกโกรธแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรนางได้ นางคิดหาทางออกเอาไว้หมดแล้วจริง ๆ
เมื่อตอนที่มานางได้วางแผนสำหรับจวนติ้งเป่ยโหวไว้ทุกอย่างแล้ว และยังรวมถึงคนของตระกูลไป๋ด้วย
“แล้วถ้าข้าไม่ตกลงล่ะ ? ” จักรพรรดิเหยาถามกลับ
ไป๋ชิงหลิงเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วทูลว่า “ฝ่าบาท พระองค์โปรดคิดให้รอบคอบ หม่อมฉันจะรอการตัดสินใจของพระองค์อยู่ที่นี่ ท้ายที่สุดแล้วชีวิตของสมาชิกในตระกูลกู้หลายสิบคนก็อยู่ในมือของฝ่าบาท เช่นเดียวกับความรักของคนตระกูลฉาง หม่อมฉันเชื่อว่าฝ่าบาทไม่ต้องการให้นายผู้เฒ่าฉางเศร้าเกินไปหรอกหรือไม่เพคะ”
จักรพรรดิเหยาหยิบฎีกาขึ้นมา โยนมันลงพื้นอย่างแรง และชี้ไปที่ไป๋ชิงหลิงด้วยความโกรธ “ไป๋ชิงหลิง เจ้ากล้าขู่ข้าจริง ๆ ”
ไป๋ชิงหลิงเป็นคนเดียวในโลก ที่กล้าที่จะมาข่มขู่เขา
แต่เขากลับไม่สามารถทำอะไรนางได้ เขาพยายามขังนางไว้ “ในห้องมืดเล็ก ๆ ” หลายครั้ง แต่สุดท้ายนางก็แก้ปัญหาได้
เมื่อเปรียบเทียบความโกรธของจักรพรรดิเหยา ไป๋ชิงหลิงก็ไม่โกรธเลย ด้วยใบหน้าสงบ “ฝ่าบาท ยานั้นหาได้ยาก บนโลกนี้ก็มีเพียงยาชุดนี้แล้วเพคะ ไม่เพียงแต่หม่อมฉันต้องการใช้มันเพื่อแลกชีวิตของพ่อแม่เท่านั้น แต่ยังต้องการมัน…… มาแลกกับสถานะอันสูงส่ง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
จากขทที่ 907ข้ามมาบทที่ 987 เลยเหรอคะหายไป 80บท...แอดขาตามกลับมาให้หน่อยค่าาาาา😅😢😘...
จักรพรรดิตายแล้วค่อยมีกำลังใจอ่านหน่อยอย่างน้อยๆก็ไม่ต้องหัวเสียกับตาแก่งี่เง่าคนนี้อีก......
เรื่องนี้ทำพี่น้ำตาท่วมบ้าน...สามีบอกว่าถ้ามันโศกมันเศร้านักก็เลิกอ่านเหอะ...ไม่ได้สิตามมาขนาดนี้แล้วเอาให้สุดแล้วหยุดที่กระดาษทิชชู่...
อยากรู้ว่าพระเอกและนางเอกจะรู้ความจริงตอนไหนว่าเป็นครบครัวเดียวกันและจิ่นหลินคือลูกอีกคน ช่วยสปอยหน่อยค่ะ...
นางเอกเรื่องนี้เก่ง..แต่อ่อนแอและงี่เง่า..หลายครั้งที่อ่านไปถอนหายใจไป...
อัพต่อนะคะ..กำลังสนุกเลยค่ะ...
บทที่614-623เนื้อหาไม่ครบมีแค่5-6บรรทัดอ่านไม่รู้เรื่องเดาทางไมาถูกเลย...
บทที่594-602สั้นมากค่ะ...
ตอน 460 โอ้โหวว หนักหน่วงมาก ตั้งแต่แมวตาย หลังจากนั้นคนที่นางเอกรักตายเป็นใบไม้ร่วงเลย แต่คนล่าสุดเนี่ย ได้ไงวะ รับไม่ได้อย่างแรง😭 ชีวิตนางเอกบัดซบมาก คนธรรมดาที่ไหนจะทนได้วะเนี่ย เป็นคนปกติป่านนี้เป็นบ้าตายไปแล้ว ว่าแต่อีจักรพรรดิจะเลิกประสาทแดกได้ตอนไหน🤬🤬...
อยากผ่าสมองอ๋องเฉินออกมาดูว่าข้างในมันมีมันสมองอยู่จริงๆรึเปล่า...อะไรจะมึนและง่าวได้ขนาดนี้...