ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 762

“นังสารเลว!” หลานวานเออร์ผลักอาหารทั้งหมดบนโต๊ะลงไปที่พื้น จากนั้นยกโต๊ะขึ้นและตะโกนด้วยความโกรธว่า "ตระกูลหลานของข้าไม่ได้มีความแค้นกับนาง ทำไมนางถึงทำร้ายข้าและพี่ใหญ่ของข้าแบบนี้? ข้าไม่เชื่อว่าการป้อนยาสลบเพียงไม่กี่ห่อ จะทำให้คนง่วงนอนจนกหลับไม่ตื่นได้ และพี่ใหญ่อีก...หรือว่าองค์จักรพรรดิไม่เห็นหรือว่านางตั้งใจทำ?”

จินจื่อเสวียนพูดว่า "ในเวลานั้น มีคนอยู่มากมาย และนางก็เสียเลือดด้วย ในเวลานั้นอ๋องเฉินรีบไปที่ที่เกิดเหตุ พี่ใหญ่จึงถูกตั้งข้อหาฆ่าสายเลือดราชวงศ์ และถูกอ๋องเฉินมัดไว้ในวัง แม้แต่กองทัพตระกูลหลานที่ติดตามพี่ใหญ่ก็ถูกจับตัวเข้าไปในวังแล้ว”

สีหน้าของหลานวานเออร์ซีดลงทันที

หลานเฉินเฟิงเป็นกระดูกสันหลังของนาง แต่ตอนนี้กระดูกสันหลังล้มลงแล้ว นางก็ตื่นตระหนก

“พี่ใหญ่ไปแล้ว ข้าจะทำอย่างไรต่อไปดี？ ข้าควรทำอย่างไร？ องค์รัชทายาททรงฟื้นแล้วหรือยัง?” หลานวานเอ๋อร์ถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

ก่อนที่จินจื่อเสวียนจะจากไป เขาจับไหล่ทั้งสองข้างของหลานวานเอ๋อร์แล้วพูดว่า: "น้องวานเอ๋อร์ เจ้าอย่าเพิ่งตกใจ เมื่อพี่ใหญ่จากไปเขาได้บอกข้าว่า ให้เจ้าจะรอเขากลับมาที่เมืองหลวง เขาจะกลับมาอย่างมีชัยอย่างแน่นอน ส่วนฝ่าบาท ทรงฟื้นขึ้นมานานแล้ว”

เมื่อได้ยินคำว่า "ฟื้นขึ้นมานานแล้ว" หลานวานเอ๋อร์ก็ใจหายวาบ “นั่นหมายความว่า... ฝ่าบาทก็ทรงทราบเรื่องนี้แล้ว？”

"ทราบแล้ว"

“เขาไม่ได้พูดอะไรถึงพี่ชายเลยหรือ”

จินจื่อเสวียนส่ายหัว ค่อยๆ ละมือออกจากร่างกายของนาง และพูดด้วยความโกรธ "เขาไม่ได้ทำอะไรเลย"

“บางทีท่านอ๋องยังทรงพักฟื้นอยู่ เลยยังไม่ทันได้ทำอะไร？”

“ลูกพี่ลูกน้อง ทำไมเจ้าถึงโง่ขนาดนี้ ถ้าเจ้าอยากรอให้องค์รัชทายาทจำได้ว่าเจ้าอยู่ในวัดชิงเติ้ง มันเป็นไปไม่ได้ ถ้าเจ้าไม่ต่อสู้เพื่อตัวเอง งั้นก็เกรงว่ายากที่จะกลับไปที่ตำหนักตงแล้ว” จินจื่อเสวียนกล่าว

ดวงตาของหลานวานเอ๋อร์มืดลง และเธอก็โบกมืออย่างหงุดหงิด "เจ้ากลับไปก่อนเถอะ"

“เอาล่ะ หากมีข่าวอะไร ข้าจะเล่าให้ฟังอีกครั้ง เจ้าอย่าตกใจ พี่ใหญ่จะเอาเมืองชีกลับมาได้อย่างแน่นอน” จินจื่อเสวียนยืนขึ้นและออกจากห้องของหลานวานเอ๋อร์ แม่นมฉินเหลือบมองเขาจากไป กลับไปข้างกายหลานวานเอ๋อร์และพูดว่า "พระชายาองค์รัชทายาท จะให้คุณชายเปี่ยวมาที่นี่บ่อย ๆ ไม่ได้นะเพคะ ถ้ามาหลายครั้งมันจะดึงดูดความสนใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้นะเพคะ”

“แต่ตอนนี้บุคคลเดียวที่สามารถแจ้งข่าวให้ข้าได้ ก็มีเพียงลูกพี่ลูกน้องจิน” หลังจากที่หลานวานเอ๋อร์พูดจบ เสียงหัวเราะก็ดังมาจากนอกประตู

ทันใดนั้นนางก็หันกลับมามองออกไปที่ประตู และเห็นร่างที่สวยงามเดินช้าๆ หญิงคนนั้นสวมเสื้อคลุมขนสัตว์ปกสุนัขจิ้งจอกอันสูงส่ง พร้อมด้วยกระโปรงยาวสีเหลืองห่านอยู่ข้างใต้ แต่งหน้าอย่างละเอียดอ่อน หยุดอยู่หน้าประตู

มีนางกำนัลห้าหรือหกคนอยู่รอบตัวคอยปรนนิบัตินาง

หลานวานเอ๋อร์จำนางได้อย่างรวดเร็ว

นางคือฉางชูอี๋ คนอยู่กับนางในคืนวันแต่งงานของนางทั้งคืน

ฉางเล่อเหยียนน้องสาวของฉางเล่ออัน

ดวงตาของหลานวานเอ๋อร์เป็นประกาย นางรีบก็ลุกขึ้นยืนและเดินไปหานางทันที "ฉางชูอี๋"

“พระชายาองค์รัชทายาท มาที่นี่แค่วันเดียว ทำไมถึงซีดเซียวขนาดนี้” ฉางเล่ออันจัดผมที่งอบนหน้าผากของนางให้ตรง น้ำเสียงของนางชัดเจนและอ่อนโยน

เมื่อหลานวานเอ๋อร์ได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาก็ค่อยๆ เริ่มขุ่นเคืองและก็พูดว่า "ที่แห่งนี้มันเป็นสถานที่อะไรกัน ? จะเปรียบเทียบกับตำหนักตงหรือตระกูลหลานได้อย่างไร ทำไมฉางชูอี๋ถึงมาที่นี่？”

“ข้ามาที่นี่เพื่อพบเจ้าโดยเฉพาะ”

“อยากจะเข้าไปนั่งข้างในไหม?”

“ก็ดี เรามานั่งคุยกันเถอะ ข้ามีข่าวดีมาบอกเจ้า มีเรื่องเกี่ยวกับนางสนมไป๋？”ฉางเล่ออันจับมือหลานวานเอ๋อร์แล้วเดินเข้าไปข้างใน

หลานวานเอ๋อร์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นหันไปมองฉางเล่ออัน "เกิดอะไรขึ้นกับนางสนมไป๋？”

ฉางเล่ออันค่อยๆ นั่งลงบนเก้าอี้แล้วมองผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามด้วยรอยยิ้มอันแสนหวาน

“นี่มัน...ข้าเดาว่านางสนมไป๋ตั้งครรภ์บุตรคนอื่นที่ไม่ใช่บุตรขององค์รัชทายาท หรือ...นางสนมไป๋ทำอะไรผิด และทำให้ฝ่าบาทโกรธ ฝ่าบาทจึงไม่ยอมให้นางตั้งครรภ์บุตรอีกต่อไปแล้ว” ฉางเล่ออันพูดอธิบายเบา ๆ

แม่นมฉินขมวดคิ้วแอบรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลก ๆ

หากองค์รัชทายาทไม่เต็มใจอย่างยิ่งที่จะให้นางสนมไป๋คลอดบุตรจริง ๆ เขาก็คงไม่พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อปกป้องทารกในครรภ์

แต่ตอนนี้หลานวานเอ๋อร์กำลังคิดถึงการแก้แค้นไป๋ชิงหลิงเท่านั้น และไม่ได้เจาะลึกถึงการกระทำในอดีตของอ๋องหรงเลย

นางเยาะเย้ยและพูดว่า "หากชายคนหนึ่งสามารถเตรียมยาทำแท้งได้สองถ้วยในคราวเดียว คงเป็นเพราะบุตรที่นางสนมไป๋ตั้งครรภ์นั้นไม่ใช่เลือดเนื้อของฝ่าบาท ถ้าเป็นเช่นนั้น... ... ชายคนนั้นก็ถูกกล่าวหาอย่างไม่ยุติธรรม”

“เอ่อ พระชายาองค์รัชทายาท เจ้าโปรดอย่าหุนหันพลันแล่น ข้าได้ยินว่าฝ่าบาทได้ยินมาว่านางสนมไป๋ไม่เต็มใจที่จะทานยารักษาการตั้งครรภ์ ถึงขอให้หมอหลวงเตรียมยาสำหรับทำแท้ง บางทีฝ่าบาทอาจจะแค่พยายามทำให้นางสนมไป๋ตกใจ” ฉางเล่ออันพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

"คนเราโหดเหี้ยมแค่ไหนก็ไม่มีทางทำร้ายลูกตัวเอง ถ้าลูกในท้องของนางสนมไป๋ไม่มีปัญหาอะไร ท่านอ๋องก็ไม่มีทางเตรียมยาทำแท้งแน่นอน"

“อืม มันก็ใช่!” ฉางเล่ออันมองดูสภาพอากาศภายนอกแล้วพูดว่า “หิมะจะตกแล้ว ข้าต้องกลับตำหนักก่อน เจ้าต้องดูแลตัวเองให้ดีนะ”

“ฉางชูอี๋ ขอบคุณเจ้ามากที่มาพบข้า ข้าจะกลับไปที่ตำหนักตงเร็ว ๆ นี้”

“ข้าจะอยู่ในพระราชวังรอเจ้ากลับมา” ฉางเล่ออันดึงเสื้อคลุมขึ้นแล้วเดินออกจากวัดชิงเติ้ง

หลานวานเอ๋อร์ยืนอยู่ใต้ชายคา จ้องมองไปที่พระราชวังฝั่งตรงข้ามอย่างเย็นชา

แม่นมฉินเข้ามาหาและพูดว่า "พระชายาองค์รัชทายาท ฉางชูอี๋ผู้นี้ ไม่เหมาะสมที่สนิทสนมด้วยเพคะ”

“แม่นมฉิน ข้ารู้ว่าต้องทำอย่างไร นางใช้ข้าเป็นหมาก ข้าเองก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้น เจ้าหาข้ออ้างที่จะลงจากภูเขาเพื่อไปตรวจสอบเรื่องนางสนมไป๋ ตรวจสอบให้ชัดเจนก่อนดำเนินการต่อ！”