ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 829

อีผิงถิงพาหมอหญิงมา หลังจากตรวจอาการของไป๋ชิงหลิงดูแล้ว อีผิงถิงก็จับมือของไป๋ชิงหลิงแล้วพูดว่า: “พระสนมมีความเสี่ยงภาวะสูญเสียบุตรในท้อง เลือดยังไหลอยู่แต่ไม่มากเหมือนเมื่อก่อน แต่การตกเลือดแบบนี้ตลอดเวลา ไม่ใช่เรื่องที่ดี หม่อมฉันต้องการพาพระสนมไปที่สำนักหมอหลวงได้หมเพคะ? "

จักรพรรดิเพิ่งออกคำสั่ง ให้ไป๋ชิงหลิงอยู่ในศาลาชิงหลิง แต่ตอนนี้ ทันทีที่ออกกฤษฎีกา เธอก็รีบออกไปสำนักหมอหลวงเพื่อเลี้ยงลูกแล้ว กลัวว่าจักรพรรดิจะคิดว่าเธอไม่ใส่ใจกับเจตจำนงของเขา

หรือไม่ ก็ใช้หลานทั้งสี่นี้มาต่อรอง

แต่ เธอจะกล้าเดิมพันหรือไม่

เธอไม่กล้าที่จะเดิมพัน

สำนักหมอหลวงมีอุปกรณ์สูติศาสตร์และนรีเวชวิทยาที่ทันสมัยที่สุดและมีอุปกรณ์ระดับมืออาชีพ นอกจากนี้ เธอยังเข้าใจสถานการณ์ของเธอเองด้วย

เธอจำเป็นต้องทำให้ทารกในครรภ์ทรงตัวให้ได้โดยเร็วที่สุด

ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่ทำให้เรามั่นใจได้ว่าเด็กเหล่านี้จะอยู่ในท้องของเธอได้อย่างปลอดภัย

ไป๋ชิงหลิงกัดฟัน พยักหน้าแล้วพูดว่า "ตกลง"

ในเวลานี้ มีเงาของใครคนหนึ่งเดินเข้ามา

คนในห้องหันไปมองคนที่เข้ามาจากข้างนอก บุคคลนั้นแต่งตัวเหมือนนางกำนัลและใบหน้าของเธอก็สวยงามและละเอียดอ่อนมาก

หลังจากที่เธอเข้าไปในห้อง เธอก็คำนับไป๋ชิงหลิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นวมและกล่าวว่า "หม่อมฉันคำนับพระสนมไป๋"

“อาเหลียน!” เธอคืออิงเหลียน: “เจ้า...กลับมาแล้วเหรอ?”

“ฝ่าบาทขอให้หม่อมฉันกลับมาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ หม่อมฉันรู้ว่าพระสนมไป๋ต้องการหม่อมฉัน หม่อมฉันจึงกลับมา ไม่ใช่แค่หม่อมฉํนคนเดียวเท่านั้นนะเพคะ แต่ยังรวมถึงพวกเขาด้วย”

ทหารองครักษ์เหยี่ยวดำที่ติดตามไป๋ชิงหลิงไปยังเฟิงซานเพื่อหายาก็เข้ามาเช่นกัน

พวกเขาทั้งหมดสวมชุดคนในวังธรรมดาๆ และคำนับเธอ

ดวงตาของไป๋ชิงหลิงเป็นประกายด้วยน้ำตา และเธอก็พูดว่า: “กลับมาแล้ว ก็ดีแล้ว...ให้พวกเขาส่วนหนึ่งดูแลซื่อจื่อน้อย”

“เพคะ”

การกลับมาของอิงเหลียนทำให้ไป๋ชิงหลิงก็มีคนที่จะพึงพาได้แล้ว เธอรู้สึกว่าเธอไม่ได้ดิ้นรนอยู่คนเดียว ตอนนี้มีผู้คนมากมายรอบตัวเธอที่หวังว่าเธอและลูกๆ ของเธอจะปลอดภัย

“อีผิง เตรียมตัวไปสำนักหมอหลวง”

เมื่ออีผิงถิงได้ยินสิ่งนี้ เธอก็ขอให้ใครสักคนเตรียมเปลหามทันที และทหารองครักษ์เหยี่ยวดำก็อุ้มไป๋ชิงหลิงไปที่นั่นด้วยตัวเอง

เมื่อเดินผ่านต้นหอมหมื่นลี้กลิ่นหอมของต้นหอมหมื่นลี้ก็โชยมากระทบจมูก

แต่คราวนี้ ไป๋ชิงหลิง ไม่พบว่ากลิ่นของดอกหอมหมื่นลี้จะหอมหวานและเอียน แต่เธอกลับรู้สึกว่ากลิ่นหอมของดอกไม้ที่เข้มข้นนั้นหอมหวานและหอมมาก

คืนนั้น ไป๋ชิงหลิงหยุดเลือดและสภาพทารกในครรภ์ของเธอก็มั่นคงขึ้น

อีผิงถิงพูดว่า "พระสนม ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นแล้วหรือยังเพคะ? หม่อมฉันเพิ่งตรวจดู องค์ชายน้อยของพระสนมแข็งแรงดีแล้ว หมอหลวงต้านตรวจชีพจรของพระสนมแล้ว ว่ากันว่าทารกในครรภ์ของพระสนมทรงตัวแล้วเพคะ "

ไป๋ชิงหลิงส่ายหัวแล้วพูดว่า "ทุกอย่างเรียบร้อยดี"

“แต่ข้าต้องอยู่เฝ้าดูอาการต่อไปอีกสองสามวัน”

อย่าเพิ่งบอกองค์รัชทายาท ให้เขาไปส่งไทเฮาก่อน " เธอไม่อยาก ตอนที่เขาไปส่งไทเฮาไปยังสุสานของจักรพรรดิ แล้วจู่ๆเขาก็ได้ยินข่าวร้ายเกี่ยวกับเธอจึงรีบกลับมาก่อน

ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าราชบริพารด้านล่างอาจบอกว่าเธอคือหายนะ และจะพูดถึงว่าลูก ๆ ของเธอพวกนำพาโชคร้ายมา

อีผิงถิงมองไปที่ ไป๋ชิงหลิงอย่างลำบากใจ: “พระสนม หม่อมฉันเสียใจแทนท่านจริงๆ พระสนมต้องทำงานหนักมากที่จะตั้งครรภ์หลานชายของจักรพรรดิ แต่พระองค์กลับไม่เพียงไม่แสดงความเห็นอกเห็นใจต่อท่าน แต่เขายังกักขังพระสนมในศาลาชิงหลิงและเชื่อข่าวลือข้างนอกนั่น”

ไป๋ชิงหลิงยิ้มอย่างขมขื่นและมองลงไปที่ท้องที่โปนออกมาของเธอ: “ยิ่งคนพูดแบบนี้ ก็ยิ่งอยากให้คลอดลูกอย่างปลอดภัย และให้พวกเขารู้ว่าลูกของข้าไม่ใช่สิ่งชั่วร้าย”

อิงเหลียนเดินเข้ามาจากด้านนอก และมีคนอยู่ข้างหลังเธอคนหนึ่ง

นั่นก็คือ กู้เฉิงวั่ง

“พระสนม องค์ชายกู้มาแล้วเพคะ” อิงเหลียนกล่าวก่อนจะออกไป

กู้เฉิงวั่งคำนับไป๋ชิงหลิง ไป๋ชิงหลิงโบกมือแล้วพูดว่า "เจ้ากับข้าเป็นพี่น้องกัน ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องมากพิธีหรอก"

กู้เฉิงวั่งยืนขึ้นและพูดว่า "ข้ามาที่นี่เพื่อพาท่านกลับบ้านตระกูลกู้"

“กลับบ้านตระกูลกู้เหรอ? ทำไมล่ะ?”

“องค์รัชทายาทส่งคนมาขอให้ข้าพาท่านออกจากวัง”

“เกิดอะไรขึ้น? เหตุใดข้าจึงต้องออกจากวังเพื่อไปหาบ้านตระกูลกู้กระทันหันเช่นนี้หล่ะ!”

“เกิดอะไรขึ้นกับองค์รัชทายาทใช่ไหม?” ไป๋ชิงหลิงถามอย่างกังวล

กู้เฉิงวั่งรู้หนังสือขึ้นมาก และสามารถเขียนสิ่งที่เขาต้องการแสดงออกได้อย่างสมบูรณ์

เขารีบเขียนหนังสือแนวนอนและยื่นโน้ตให้ไป๋ชิงหลิง