ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 893

นั่นคือสิ่งที่หรงเฉินหมายถึง แต่เขาอายเกินกว่าจะพูด

ไป๋ชิงหลิงแอบส่ายหัว สำหรับเรื่องต่าง ๆ โดยเฉพาะหญิงสาวในเรือนหลัง หรงเฉินยังคงไม่เปลียนแปลง

ลังเล !

“เจ้าอยากจะคลี่คลายเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว และไม่อยากทำให้อาเหยียนเศร้าเกินไป นั่นก็พิสูจน์ว่าเจ้าได้ตัดสินใจในใจแล้ว นางเป็นนางสนมชั้นต่ำ พูดตรง ๆ นางเป็นเพียงสาวใช้ข้างห้องของเจ้าเท่านั้น ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบันล้วนเป็นระบบนางสนม หากเจ้านึกถึงเลือดเนื้อเชื้อไขในท้องของนาง ก็เก็บเด็กคนนี้ไว้ นางเป็นเพียงสนมชั้นต่ำไม่มีคุณสมบัติที่จะเลี้ยงดูบุตรได้ ในอนาคตก็เอาลูกไปไว้กับอาเหยียน อาเหยียนยังสามารถเลี้ยงดูเด็กให้ดีได้ ทุกอย่างนี้ขึ้นอยู่กับเจ้า ต้องดูที่เจ้าว่าเจ้าจะสละเลือดเนื้อเชื้อไขของสนมชั้นต่ำคนนั้น หรือว่าเก็บทารกเอาไว้”

เรื่องแบบนี้ไป๋ชิงหลิงคิดว่าตัวเองไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้อีกต่อไปแล้ว

ท้ายที่สุดแล้วนี่คือต้นเหตุของหายนะที่เกิดจากตัวหรงเฉินเอง

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าวันหนึ่งเขานึกถึงเลือดเนื้อเชื้อไขในท้องของนางสนมชั้นต่ำคนนั้น และกลับมาโทษนางแทน แล้วนางจะไม่ผิดจริงหรือ

หรงเฉินขมวดคิ้ว หัวใจของเขาก็สั่นไหวมากยิ่งขึ้น

ไป๋ชิงหลิงมองออกแล้ว พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา : “อาเหยียนตอนนี้ยังไม่ใช่พระชายาของเจ้า นางชอบเจ้า แต่ไม่ถึงขั้นที่นางจะแต่งงานกับเจ้า ไม่เช่นนั้นจดหมายขอความช่วยเหลือของนางก็จะไม่ได้เขียนถึงข้า แต่เขียนถึงเจ้า！”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หรงเฉินก็สั่นสะท้านและตระหนักได้ว่าความคิดบางอย่างของตัวเองค่อนข้างไร้ยางอายและน่ารังเกียจ !

เลือดเนื้อเชื้อไขของเขาทำได้เพียงคลานออกมาจากท้องของภรรยาของเขาเท่านั้น

นางสนมชั้นต่ำควรรักษาหน้าที่ของตนในฐานะนางสนมชั้นต่ำ

“กระหม่อมเข้าใจแล้ว！”หรงเฉินโค้งคำนับ แล้วรีบกลับไปที่จวนอ๋อง

หลังจากที่เขากลับมาที่จวนอ๋อง เขาถึงจำขึ้นได้ว่า เขาไม่ได้สนใจกวนปี้อวี้เลย

หลังจากได้ยินว่าแม่นมเถียนบอกว่านางออกจากจวนไปแล้ว หรงเฉินก็ดีใจที่นางจากไป ในใจเขาเพียงต้องการพาเฉินเล่อเหยียนกลับไปที่จวนอ๋องเซ่อเจิ้ง และไม่อยากเข้าไปพัวพันกับกวนปี้อวี้

บัดนี้เมื่อกลับถึงจวนอ๋อง กลับไม่พบกวนปี้อวี้ แม่นมเถียนบอกว่าตระกูลกวนมารับตัวไปเมื่อไม่กี่วันก่อน

ครอบครัวกวนส่งคนกลับมาแจ้งให้เขาทราบถึงการตั้งครรภ์ของนาง

“แม่นมเถียนพูดด้วยความโกรธว่า : “ท่านอ๋อง ในตอนนั้นบ่าวได้เตรียมน้ำซุปคุมกำเนิดไว้ให้นาง และยังเฝ้าดูนางดื่มด้วยตาของตัวเอง จู่ ๆ นางก็มีลูกได้อย่างไร”

พ่อบ้านลั่วกล่าวว่า : “แต่คนในตระกูลกวนรายงานวันเวลา นั่นก็คือเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านอ๋อง เจ้าคิดว่ามันเหมาะสมหรือ ที่จะปล่อยเลือดเนื้อเชื้อไขท่านอ๋องอยู่ข้างนอก”

“นางเป็นนางสนมชั้นต่ำ ขึ้นอยู่กับนายหญิงของตระกูลที่จะตัดสินใจว่าจะเก็บเด็กคนนี้ไว้หรือไม่ นางหนีออกไปพร้อมกับทารกในครรภ์ นางต้องการใช้เด็กเพื่อข่มขู่ท่านอ๋องของเราอย่างชัดเจน！” แม่นมเถียนเป็นคนที่ผ่านอะไรมาก่อน และนางสามารถเห็นความคิดของกวนปี้อวี้ได้ชัดเจน

หรงเฉินกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม : “รีบส่งคนไปหาตระกูลกวน และพากวนปี้อวี้กลับมาที่จวนอ๋องของข้า”

ในชีวิตนี้เขาเกลียดการถูกหลอกมากที่สุด

คิดไม่ถึงเลยว่า เขาประเมินผู้หญิงคนนี้ต่ำไป

เดิมทีเขาคิดว่าฮองเฮาส่งนางไปที่เรือน ในฐานะนางสนมชั้นต่ำ แต่นางก็ก่อปัญหา ในตอนที่เขากำลังจะจัดการเรื่องอภิเษกสมรส

ในเวลานี้กวนปี้อวี้อยู่ที่ตระกูลซู

เพราะนางรู้ว่า ท่านอ๋องเซ่อเจิ้งจะต้องกลับไปหานางที่ตระกูลกวนแน่นอน

แต่เขาคิดไม่ถึงว่า นางจะซ่อนตัวอยู่ในตระกูลซู

ฮูหยินผู้เฒ่าสวี่มองดูท้องของนางแล้วพูดว่า : “เจ้าสามารถอยู่ในบ้านของท่านย่าเพื่อพักบำรุงครรภ์ เมื่อเจ้าตั้งครรภ์ไปอีกสิบเดือนและให้กำเนิดสายเลือดราชวงศ์ เจ้าจะสามารถมียศศักด์จากบุตรได้！”

กวนปี้อวี้ก้มศีรษะลง และลูบท้องของตัวเอง

ทันใดนั้นแม่นางเจิ้งก็ขมวดคิ้วและพูดว่า : “ท่านแม่ คนของฮองเฮายังอยู่ในสวนของพ่อสามี ให้ลูกพี่ลูกน้องอยู่ที่ตระกูลสวี่ จะเสี่ยงไปหน่อยหรือไม่ อีกอย่างฮองเฮาไม่ใช่คนที่อ่อนแอ ถ้าเกิดนางหันกลับมาขอให้คนค้นหาตระกูลสวี่ของเรา การค้นหานี้จะแม่นยำ เมื่อถึงเวลานั้น……”