BAD NIGHT คืนร้ายคืนรัก นิยาย บท 27

“ทำไมยังไม่ใส่เสื้อผ้าอีกคะ” เพตราเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยร่างกายที่ห่อหุ้มเพียงผ้าขนหนูผืนเล็กปกปิดของสงวนไว้เพียงหมิ่นเหม่

“ฉันไม่ใส่เสื้อผ้าแล้วไปหนักส่วนไหนของเธอ” ชายหนุ่มเงยหน้ามองใบหน้าของเพตราด้วยสายตาเรียบนิ่ง ก่อนที่ร่างเล็กจะเดินผ่านหน้าเขาไปใส่เสื้อผ้าอีกทาง

“ไม่ได้หนักหรอกค่ะ แต่อยู่ห้องของคนอื่นควรจะมีมารยาทมากกว่านี้สักหน่อยก็ดี” มาเฟียหนุ่มเลือกที่จะเมินคำพูดอวดดีของเด็กสาว แล้วเดินไปหยิบไดร์เป่าผมที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งอย่างเป็นระเบียบโยนลงบนเตียงนอนขนาดกลาง

“เดินมาเป่าผมให้ฉัน”

“ปลั๊กอยู่นั่นค่ะ” เพตราชี้นิ้วไปที่ปลั๊กไฟบริเวณข้างโต๊ะเครื่องแป้งแล้วเลือกที่จะหันกลับมาเลือกชุดที่จะใส่ในวันนี้

“ฉันไม่ชอบพูดอะไรซ้ำๆ นะ”

“มาอาศัยคนอื่นก็ควรจะช่วยตัวเองไม่ใช่เหรอคะ” หญิงสาวชักสีหน้าไม่พอใจ แต่เมื่อเห็นสายตาหงุดหงิดของชายหนุ่มก็ยอมเดินมาหยิบไดร์เป่าผมทั้งที่ยังไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าอย่างไม่เรื่องมาก

“…”

“มานั่งตรงนี้สิคะ คิดว่านั่งตรงนั้นลมมันจะเป่าถึงเหรอคะ” ถึงแม้ว่าจะยอมทำตามอีกฝ่าย แต่ก็ไม่เลิกประชดประชันเขาสักที

“ดูเหมือนเธอจะไม่เคยเข็ดกับอะไรเลยใช่ไหม ถึงปากดีไม่เลิก” โชแปงแค่นเสียงขู่ แล้วปาผ้าเช็ดผมที่ถืออยู่ในมือลงบนเตียงอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะย่างสามขุมเข้าไปหาเพตราที่ยืนถือไดร์มองเขาด้วยสายตาราบเรียบ

พรึ่บ! มาเฟียหนุ่มกระชากใบหน้าสะสวยเข้าหาตัวแล้วประกบจูบแนบชิดจนอีกฝ่ายไม่ได้ตั้งตัว

“อื้อออออออ~” เพตราพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของคนตัวสูง แต่แรงของเธอกับเขามันต่างกันเกินไป หญิงสาวจึงทำได้เพียงแค่กำไดร์ในมือแน่นแล้วยอมรับสัมผัสดูดดื่มจากชายหนุ่มอย่างทุกครั้ง

มาเฟียหนุ่มใช้เท้าดึงเก้าอี้ออกมาจากใต้โต๊ะเครื่องแป้งก่อนจะหย่อนกายนั่งลงแล้วกระเตงเพตรานั่งคร่อมบนตักตัวเองอย่างเอาแต่ใจ

“มะ…ไม่ให้หนูเป่าผมให้แล้วเหรอ” ทันทีที่ชายหนุ่มถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง เพตราก็ยกมือดันแผงอกแกร่งแล้วเปล่งเสียงถามสลับกับเสียงหอบหายใจ

“…”

“นะ…หนูขอเป่าผมนะ” เพตราทำใจกล้ายกมือสางผมหนาสีดำขลับของมาเฟียหนุ่ม แล้วเป่าผมให้เขาอย่างสงบเสงี่ยม โชแปงไล้สายตามองทั่งใบหน้าหวานจนเผลอจ้องมองริมฝีปากจิ้มลิ้มไม่วางตา

เพตรานั่งตัวแข็งทื่อเมื่อใจกลางความเป็นสาวรู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังขยายใหญ่อยู่ภายใต้ผ้าขนหนู ความเงียบทำให้เสียงหัวใจที่กำลังเต้นอย่างบ้าคลั่งของเพตราดังเล็ดลอดออกมา

“หัวใจเธอเต้นแรงนะ”

“มันก็เต้นปกตินี่คะ” ถึงแม้ว่าจะพูดแบบนั้นแต่เพตราก็รู้ดีว่าผู้ชายตรงหน้ามีอิทธิพลต่อหัวใจดวงน้อยของเธอมากแค่ไหน ตอนนี้เธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาผู้ชายตรงหน้าเลย

“งั้นเหรอ” ร่างสูงกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะโอบรอบเอวคอดแล้วจัดการยกเพตราลอยขึ้นจากตักตัวเอง ส่งผลให้แก่นกายใหญ่ที่กำลังแข็งชันตั้งขึ้นจ่อร่องสวาทอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“นะ…หนูจะเป่าผม อ๊าาา~” เพตราหลับตาแน่นซบหน้าลงบนบ่าแกร่ง เปล่งเสียงครางกระเส่าประชิดใบหูเมื่อความใหญ่โตค่อยๆ แทรกตัวเข้ามาในกายเธอช้าๆ

“ทำหน้าที่ของตัวเองไป” สิ้นเสียงมาเฟียหนุ่มก็จัดการอัดกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าไปในร่องสวาทอย่างแรงจนสุดความยาวของมันในครั้งเดียว

ปึก!

“อื้อออออออ~” ร่างกายเล็กสั่นสะท้านเมื่อโชแปงขยับเอวสอบทันทีโดยไม่รอให้เธอได้ปรับตัวกับขนาดเกินมาตรฐานของเขา