BAD NIGHT คืนร้ายคืนรัก นิยาย บท 43

@โรงแรมหรูใจกลางเมือง

“นัดที่โรงแรมเหรอคะ” เพตราหรี่ตามองคนตัวสูงข้างๆ ที่กำลังตั้งใจถอยหลังจอดรถอย่างชำนาญพร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พลางคิดในใจหากเธอไม่ได้มาด้วยโชแปงกับไลลาอาจจะจบกันที่เตียงนอนในโรงแรมแห่งนี้แน่ๆ

“ร้านอาหารในโรงแรมส่วนมากเป็นร้านระดับมิชลิน ไม่ต้องทำเสียงไม่พอใจขนาดนั้นหรอก” มาเฟียหนุ่มยกมือขยี้ผมเด็กสาวด้วยความมันเขี้ยว ก่อนจะปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากรถไปยืนด้านนอก เพตราเห็นแบบนั้นจึงลงตามมา

เพตราก้มมองชุดเดรสสีดำของตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะหันมองชุดสูทเป็นทางการของโชแปงก็ทำหน้ามุ่ยขึ้นมาทันที หากไลลาเห็นเธอในชุดแบบนี้คงจะหัวเราะเยาะขึ้นมาแน่นอน

“ชุดหนูคงไม่เหมาะกับร้านอาหารแพงๆ แบบนี้”

“ก็น่ารักดี แต่ถ้าทำหน้าบึ้งแบบนี้ก็ลดความน่ารักลงไป” คำชมของมาเฟียหนุ่มทำให้เด็กสาวเกิดความรู้สึกดีขึ้นมา แทบจะนับคำพูดดีๆ ของโชแปงได้เลยด้วยน้ำ

“แล้วที่พูดหมายถึงชุดหรือหนู?” ร่างบางก้าวขาเดินไปหยุดยืนตรงหน้าคนตัวสูงก่อนจะเงยหน้าถามอย่างคาดหวังคำตอบ

“อยากให้ฉันตอบแบบไหนเธอถึงจะพอใจ”

“จากใจพี่”

“เธอน่ารัก…พอใจไหม”

“…” เพตราพยักหน้าน้อยๆ พร้อมกับใบหน้าหวานที่เริ่มขึ้นสีแดงอีกครั้ง เธอแทบจะไม่กล้าสบตาเขาเลยเพราะกลัวว่าจะรู้ว่าเธอพอใจในคำตอบเขามากขนาดไหน

“หึ” โชแปงแค่นหัวเราะในลำคอกับท่าทางเขินอายของคนตัวเล็ก ก่อนจะคว้ามือบางมาจับผสานแล้วพาเดินเข้ามาร้านอาหารภายในโรงแรมที่มีพ่อและแม่ของเขารออยู่ก่อนแล้ว เพตรามองมือของตัวเองที่ถูกจับกระชับจากมือของโชแปงด้วยความรู้สึกบางอย่าง เธอคาดหวังให้มันเป็นแบบนี้ตลอดไป…อยากให้มันเป็นเรื่องจริงที่ว่าเธอกับเขาได้มีความสัมพันธ์มากเกินกว่าคู่นอน

โชแปงและเพตราเดินเข้ามายังห้องอาหารโซนวีไอพีด้านในสุด โดยมีพนักงานเดินนำทั้งสองคนมาด้วย

“ห้องนี้ค่ะ”

“อืม” โชแปงตอบรับเสียงราบเรียบ ก่อนจะเป็นฝ่ายเปิดประตูเข้าไปโดยไม่ขออนุญาตใดๆ ก่อน แต่ทันทีที่ประตูเปิดกว้างเสียงแหลมของไลลาก็ดังขึ้นเสียก่อน

“แปงคะ” มาเฟียหนุ่มเลือกที่จะเมินเสียงของอดีตแฟนสาวแล้วจูงเพตรามาด้านใน เขาเป็นฝ่ายเลื่อนเก้าอี้ให้เด็กสาวนั่งอย่างที่ไม่เคยทำให้ไลลามาก่อน การกระทำของเขาเรียกรอยยิ้มจากริชาร์ดและโซเฟียได้อย่างง่ายๆ

“ขอบคุณค่ะ” เพตรากล่าวขอบคุณโชแปงพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ ก่อนที่เขาจะเลื่อนเก้าอี้นั่งข้างๆ เธอ แล้วยกมือวางบนพนักเก้าอี้ของเด็กสาวคล้ายกำลังโอบเธอกลายๆ

“แปงไม่เห็นไลลาเหรอคะ ทำไมต้องเมินกันด้วย”

“โทษที…ผมคิดว่าเราจะทานข้าวกันเฉพาะคนในครอบครัว” โชแปงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่มันแฝงไปด้วยความกระแนะกระแหนอดีตแฟนสาวของตัวเอง

“แล้วเด็กคนนี้เป็นครอบครัวของแปงเหรอคะ ไลลาก็เคยเป็นแฟนแปงนะ ลืมไปแล้วเหรอ”

“ใช่จ้ะ หนูเพตราเป็นครอบครัวเดียวกับเราแล้ว…” กลายเป็นโซเฟียที่ตอบคำถามของไลลา ดูเหมือนว่ามันจะยิ่งทำให้เธอไม่พอใจเพตราที่นั่งนิ่งไม่ได้ทำอะไรเธอเลยสักนิด

“แล้วไลลาล่ะคะคุณแม่”