BAD NIGHT คืนร้ายคืนรัก นิยาย บท 56

“แล้วทำไมเพิ่งมาบอกเอาตอนนี้คะ” เพตราช้อนสายมองคนตัวสูงกว่าด้วยความน้อยใจ หากโชแปงบอกเร็วกว่านี้เธอก็คงไม่ต้องคิดไปเองคนเดียว

“บอกตอนนี้ก็ยังทันไม่ใช่เหรอ ยังไม่เลยเที่ยงคืนสักหน่อย” โชแปงก้มมองหน้าปัดนาฬิกาเรือนหรูบนข้อมือ ก่อนจะเงยหน้าสบสายตากับคนตัวเล็กอีกครั้ง

“แล้วคิดว่าหนูจะรู้สึกยังไง หลายวันที่ผ่านมาพี่ไม่เคยคิดจะบอกความรู้สึกให้หนูรู้เลย”

“ถ้ารู้ว่าเมียจะหนีแล้วต้องตามหากันให้วุ่นขนาดนี้ ฉันบอกไปนานแล้ว”

“หนูน้อยใจเหมือนกันนะ แล้วหนูก็คิดจะตัดใจจากพี่แล้วด้วย” เด็กสาวผละตัวออกจากมาเฟียหนุ่ม แล้วก้าวถอยหลังสองสามก้าว

“อย่าพูดแบบนี้พี่ไม่ชอบ…พี่ไม่ยอมให้หนูตัดใจจากพี่หรอก” ขายาวก้าวเข้าไปประชิดเจ้าของร่างเล็ก แล้วดึงเข้ามากอดแนบแน่น ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาด้วยสรรพนามแทนตัวเองใหม่ที่ทำให้คนฟังถึงกับตกใจ

“พะ…พี่เหรอ”

“อย่าตัดใจจากพี่ได้ไหม…พี่รักหนูจะตายอยู่แล้วนะ” น้ำเสียงและสรรพนามใหม่ ทำให้เพตราซุกหน้าเข้ากับแผงอกแกร่งแล้วตวัดเรียวแขนทั้งสองข้างโอบรอบเอวสอบแน่นไม่ต่างกัน

“หนูก็รักพี่จะตายแล้วเหมือนกัน…ฮึก!” ริมฝีปากบางเบะปากคว่ำลง น้ำตาอุ่นชื้นเอ่อคลอขึ้นมารอบดวงตาก่อนที่มันจะค่อยๆ หยดลงมาบนพวงแก้มนวล

โชแปงหลุบตามองเพตราที่สะอึกสะอื้นอยู่กับแผงอกของเขาด้วยรอยยิ้มบางๆ คำพูดของเด็กสาวทำให้เขาโล่งอกที่เธอไม่คิดจะตัดใจจากเขาอย่างที่พูดจริงๆ

“เด็กดี…”

“ฮึก! หนูคิดถึงพี่มากๆ เลยนะ รู้ไหม”

“พี่ก็คิดถึงหนูเหมือนกัน” ริมฝีปากหนากดจูบลงบนศีรษะทุยเล็กหนักๆ หนึ่งทีเชิงบอกว่าเขาก็คิดถึงเธอมากไม่ต่างกัน ยิ่งช่วงที่เขาตามหาเธอนั้นแทบจะกินไม่ได้นอนไม่หลับเลยด้วยซ้ำ

“มาเฟียนิสัยไม่ดี หนูไม่ได้อยากโดนเซอร์ไพร์สสักหน่อย”

“ถ้าไอ้แดร็กมันบอกเร็วกว่านี้สักหน่อย ฉันก็คงสารภาพรักกับเธอไปตรงๆ แล้ว”

“ยังจะโทษพี่แดร็กอีกเหรอคะ”

“เริ่มมีเคล้าเมียมาเฟียแล้วนะ” มาเฟียหนุ่มหยอกล้อก่อนจะบีบพวงแก้มแดงระเรื่อของเพตราด้วยความมันเขี้ยว

“…” ร่างบางทำหน้ามุ่ย เมื่อโชแปงเห็นท่าทีไม่พอใจของเธอเป็นเรื่องตลก เธอปัดมือเขาออกเต็มแรงแต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้มีท่าทีโกรธเคืองอะไร

“เป็นแฟนกันไหม” มาเฟียหนุ่มไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เขาเชยคางมนขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามแล้วกดจูบลงบนริมฝีปากเล็กเบาๆ

“ไม่ค่ะ”

“ทำไม”

“พี่ไม่เคยให้ความชัดเจนกับหนูเลย…หนูก็จะไม่ให้สถานะกับพี่เหมือนกัน”

“แล้วที่ฉันทำอยู่มันแปลว่าอะไร มันไม่ได้แปลว่าชัดเจนกับเธอเหรอ” กลายเป็นโชแปงที่ทำหน้าบึ้งตึงไม่พอใจคำตอบของเพตรา เขาเริ่มเข้าใจความรู้สึกของเธอบางแล้วว่าเวลาเขาไม่ชัดเจนกับเธอมันรู้สึกยังไง

“อยากเป็นแฟนกับหนูก็พยายามมากกว่านี้แล้วกันค่ะ” เพตราผลักอกแกร่งออกห่างตัวอย่างไม่ได้แรงมากนัก แต่ก็พอจะทำให้เขาถอยหลังไปได้สองสามก้าว

“มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน อย่าเดินหนี” โชแปงก้าวขาเดินตามเพตราที่วิ่งหนีไปทางห้องรับประทานอาหารที่มีโซเฟียและริชาร์ดรออยู่ก่อนแล้ว

“หนูเพย์วิ่งหนีอะไรมาลูก” เพตราวิ่งมาหยุดที่โต๊ะรับประทานอาหาร พลางหอบหายใจถี่ๆ เพื่อกอบโกยอากาศเข้าปอด