BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 15

สองวันผ่านไป...

ความดุในเรื่องเซ็กส์ของนาวินทำให้คนตัวเล็กแทบจะไม่ได้ออกไปไหนเลย เธอเอาแต่ขลุกอยู่ในห้องของตัวเองและหลังจากที่นาวินมาหาเธอเมื่อสองก็ทำให้เธอถูกแทะโลมแถมยังต้องอยู่กับเขาไปอีกหนึ่งวันเต็มๆ

"วันหยุดสองวันแต่ได้พักสองชั่วโมง..." ร่างบางบ่นอุบอิบพลางหยิบลิปติกสีโปรดขึ้นมาทาแล้วมองตัวเองในกระจกสักพักก่อนจะเดินมาหยิบกระเป๋าสะพายกับกุญแจรถที่นาวินเอาให้เธอไว้ใช้มาถือ

หญิงสาวเดินออกมาที่ลานจอดรถชั้นสองตามที่นาวินบอกไว้ เธอมองหารถบีเอ็มดับเบิลยูสีขาวซึ่งก็เห็นอยู่หนึ่งคันแต่ทว่ามันยังคงเป็นป้ายแดงอยู่ ก็คิดว่าไม่น่าจะใช่เพราะนาวินบอกเป็นรถที่เขาไม่ได้ใช้มานานมันก็คงจะเป็นป้ายแดงไปไม่ได้

"คนของนาวินจอดผิดชั้นรึเปล่าเนี่ย" ผ้าแพรเดินหารถเจ้ากรรมนั้นอยู่สักพักและเธอหาจนทั่วลานจอดรถก็ไม่พบรถคันดังกล่าว เธอเลยหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหานาวิน

(ฮัลโหล ว่าไง)

"วินจอดรถไว้ชั้นไหน"

(ชั้นสองไง บอกไปแล้ว)

"ไม่มีเลยอะ ไม่มีรถคันที่นายบอก"

(ลองกดปลดล็อคสิ ถ้าคันไหนใช่มันก็จะมีเสียงขึ้นมาเอง แค่นี้นะขับรถก่อน)

"อือ เจอกัน" สิ้นเสียงหวานนาวินก็กดวางสายไป เธอถือกุญแจรถแน่นก่อนจะมองหารถสีขาวนั้นอีกครั้ง

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด~ ทันทีที่นิ้วเรียวกดปลดล็อคเสียงสัญญาณก็ดังขึ้นแต่ทว่ามันกลับเป็นรถบีเอ็มดับเบิลยูป้ายแดงคันนั้นที่เธอเห็นเป็นคันแรกที่จอดอยู่ด้านหน้า

"..." ผ้าแพรเดินมาขมวดคิ้วหยุดยืนอยู่หน้ารถก่อนจะกดล็อคและปลดล็อครถอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

"นาวิน! " หญิงสาวสบถชื่ออีกคนออกมาเมื่อรถที่เขาให้เธอเอาใช้มันเป็นรถใหม่ป้ายแดงที่ยังไม่ผ่านการใช้งานมาเลยด้วยซ้ำ

@NINE-11

ตึก ตึก ตึก! ร่างบางเดินตรงมาตามทางด้วยท่าทางไม่ค่อยสบอารมณ์นั่นก็เพราะเป็นรถสีขาวคันนั้น เธอลองเปิดเอกสารภายในช่องเก็บของดูแล้วก็พบว่ารถมันเพิ่งถูกขับออกมาจากศูนย์ในวันเสาร์เป็นวันที่นาวินมาหาเธอ และถามว่ารู้ได้ยังไงน่ะหรอก็เพราะประกันภัยรถยนต์มันเพิ่งเริ่มคุ้มครองในวันนั้นไง

พรึ่บ! ร่างบางวางกระเป๋าลงบนโต๊ะทำงานของตัวเองก่อนจะเดินไปเคาะประตูห้องทำงานของผู้เป็นเจ้านาย เธอไม่รอให้คนด้านในส่งเสียงอะไรกลับมา เธอจัดการเปิดประตูเข้าไปแล้วปิดมันลง

"เอารถคืนไปเลย" ผ้าแพรเดินมายืนตรงหน้าโต๊ะทำงานที่มีเจ้าของร่างสูงนั่งอยู่ ก่อนจะวางกุญแจรถลงบนนั้น

"อะไร" นาวินขมวดคิ้วถามร่างเล็กด้วยความไม่เข้าใจ

"มันไม่ใช่รถเก่า มันเป็นรถใหม่"

"..."

"ทำไมต้องโกหกว่าเป็นรถเก่า" คนตัวเล็กถามเสียงขุ่นเพราะถ้ารู้เธอเองก็คงจะไม่รับมันมาง่ายๆ

"ก็ฉันตั้งใจซื้อให้เธอ แต่กลัวเธอไม่รับไง" จริงๆ เขาไม่ได้มีรถเก่าหรอกเพราะเขาอยู่คอนโดพื้นที่จอดมันก็ไม่ได้มีเยอะ เลยจำเป็นต้องมีรถเพียงแค่คันเดียว

"ก็รู้นี่" นาวินลุกจากเก้าอี้ก่อนจะเดินไปล็อคประตูห้องทำงานตัวเอง แล้วจัดการเดินมาดึงผ้าแพรให้เดินมากับเขาด้วย พลางหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน

"แต่ฉันอยากให้เธอ ไม่อยากให้ลำบาก" ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง หลายวันมานี้เขาเห็นคนตัวเล็กนั่งแต่รถเมล์ทั้งๆ ที่เขาเองก็ให้เงินไปเยอะ แทนที่จะนั่งแท็กซี่กลับบ้านแต่ดันไม่ทำ หลังๆ เขาเลยบังคับให้เธอกลับกับเขาเพื่อที่เขาจะได้ไปส่งเธอเอง

"ฉันไม่ได้ลำบากขนาดนั้น"

"แต่ฉันก็อยากให้..." นาวินพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงเพราะหญิงสาวพูดเสียงแข็งใส่เขา

"รถราคาไม่กี่แสนทำไมไม่ซื้อ คันนี้มันแพงไปรึเปล่า" ถ้าอยากให้จริงๆ รถคันละสี่แสนห้าแสนก็มีแต่ทว่าเขาดันซื้อรถราคาสองล้านให้เธอ

"รถญี่ปุ่นกับรถยุโรปความแข็งแรงมันต่างกันมากนะ..."