BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 23

"เอาจริงหรอวิน" ผ้าแพรถามร่างสูงที่เดินออกมาจากร้านทำผมพร้อมกับเธอด้วยความไม่เข้าใจกับความคิดของเขาในตอนนี้

"จริงไม่จริงก็ทำไปแล้ว" นาวินตอบพร้อมกับเสยผมตัวเองลวกๆ เขาเดินมาหยุดอยู่ที่กระจกใสของร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังเพื่อส่องสีผมใหม่ของตัวเองอย่างพอใจ

"แล้วทำไมต้องทำสีเดียวกันกับฉันเนี่ย" ผ้าแพรขมวดคิ้วถามร่างสูงที่ดูจะพึงพอใจกับสีผมตัวเองในตอนนี้เอามากๆ

"สีเดียวกันที่ไหน ของฉันเข้มกว่าเธอนะ" นาวินตอบด้วยน้ำเสียงชอบใจเพราะเห็นว่าหญิงสาวทำแล้วมันออกมาเพอร์เฟคมาก เขาเองก็เลยอยากทำบางมันสักครั้งนึง

"เข้มแค่เฉดเดียวเนี่ยนะ กลัวคนไม่รู้เรื่องของเรารึไง..."

"ก็เพราะอยากให้รู้ไง คนจะได้เลิกนินทาเธอสักที" เหตุผลที่เขาคิดจะทำสีผมเหมือนกับผ้าแพรนั่นก็เพราะว่าเขาเคยเห็นกายพยายามแสดงความเป็นเจ้าของกับฝุ่นโดยการให้ใส่เสื้อของตัวเอง เขาเองก็เลยทำสีผมสีเดียวกับผ้าแพรเพราะบอกให้หลายคนรู้ว่าเธอเป็นของเขา

"นินทาหนักกว่าเดิมน่ะสิ"

"ฉันบอกให้ไอ้กายไล่ออกให้หมด มานินทาเมียฉันได้ไงกัน" มือหนาเอื้อมมือบีบปลายจมูกโด่งรั้นของคนตัวเล็กอย่างมันเขี้ยว แถมสรรพนามของที่เขาใช้เรียกเธอก็เปลี่ยนไปซึ่งบางครั้งเขาก็ลืมตัวเหมือนกัน

"เมียเลยเนอะ" คนตัวเล็กเอ่ยแซวแต่ทว่าเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเขา

"เรียกไม่ได้หรอ..." ใบหน้าหล่อทำสายตาเศร้าลงแกล้งผ้าแพรเพราะรู้ว่าเธอน่ะขี้ใจอ่อนขนาดไหน

"ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ทำหน้ามุ่ยอีกละ" มือเล็กเอื้อมมือสางผมให้กับคนตัวสูงใหม่ ทรงผมที่เขาเพิ่งตัดใหม่เธอเป็นคนเลือกเองกับมือ

"พี่นาวิน! " เสียงหวานของฝุ่นเรียกคนตัวสูงเสียงดังแต่โชคดีเป็นจังหวะที่ผ้าแพรเอามือออกจากผมของเขาเรียบร้อยแล้ว

"น้องฝุ่นมากับใคร"

"มาคนเดียวค่ะ..." ฝุ่นตอบด้วยท่าทียิ้มแย้มก่อนจะไล่สายตามองสีผมใหม่ของนาวินและสีผมของเลขาสาวข้างๆ เขา

"...เอ๋? พี่นาวินทำสีผมใหม่หรอคะ"

"ครับ อยากลองทำดูน่ะ"

"เหมาะกับพี่นาวินดีนะคะ..."

"...หมายถึงพี่ผ้าแพรน่ะค่ะ" ฝุ่นเอ่ยแซวทั้งคู่ด้วยความชอบใจ เธอเห็นทั้งสองยืนคุยกันกระหนุงกระหนิงมาสักพักจึงเดินเข้ามาทักทาย

"เดี๋ยวค่ะคุณฝุ่น! " ผ้าแพรรีบร้องท้วงแฟนของเจ้านายตัวเองทันทีแต่เหมือนกับว่าเธอก็ไม่ฟังยังคงพูดต่อ

"พี่นาวินโสดนะคะ ฝุ่นเชียร์..."

"...โอ๊ะ! พี่กายมานู้นแล้ว ฝุ่นขอตัวก่อนนะคะ" พูดจบฝุ่นก็วิ่งออกไปหาว่าที่เจ้าบ่าวของตัวเองทันที กายเองก็เหลือบมองเพื่อนรักตัวเองเพียงนิดแล้วเดินออกไปพร้อมกับแฟนสาว

"คุณกายกับคุณฝุ่นคิดไปถึงไหนแล้วเนี่ย..."

"สองคนนั้นคิดไม่ถึงหรอกว่าเราทำกันมากกว่าที่เห็น" ร่างสูงพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะจับมือบางให้เดินมารับของขวัญวันเกิดที่เขาสั่งทำให้พ่อของเขาไว้

"ทำกันมากกว่าที่เห็นคืออะไร"

"ก็แบบนี้คืนนี้ไงครับคุณเลขา" ร่างสูงขยิบตาอย่างขี้เล่น ทำร่างบางส่ายหัวออกมาน้อยๆ

"..." ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่อทำให้นาวินยิ้มออกมา เขารู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่เห็นผ้าแพรเขินอายกับคำพูดของเขา ทำให้เขารู้ว่าเธอนั้นก็หวั่นไหวอยู่เหมือนกัน

"บางทีสถานะมันก็ไม่สำคัญเสมอไป..."

"...ถ้าใจเราตรงกัน"

"ไม่คิดบ้างหรอว่าที่ฉันเลือกนายเพราะว่านายสมกับจะเป็นผู้ชายของฉันน่ะ" คนตัวเล็กเลิกคิ้วถามอย่างกวนประสาททำให้นาวินชะงักเท่าแล้วหันมองหน้าเธอด้วยรอยยิ้มมุมปาก

"จะไม่ยอมกันเลยใช่ไหม..." ร่างสูงตวัดแขนหนาโอบเอวเล็กดึงให้เขามาใกล้ตังก่อนจะก้มถาม

"เคยยอมแล้ว ไม่ได้อะไร..."

"...เลยคิดว่าต้องสู้บ้างถึงจะสนุก" ร่างบางยิ้มด้วยรอยยิ้มที่แม้แต่นาวินเห็นก็ยังใจสั่นอยู่ทุกครั้ง

"ผ้าแพรของฉัน เก่งกล้าขึ้นแล้วนะเนี่ย"

"เก่งตั้งนานแล้วแต่ไม่เคยเอาออกมาใช้" มือเล็กเปลี่ยนจากดันหน้าอกแกร่งเบาๆ มาเป็นกรีดเล็บลงบนลำคอจนทำให้ร่างสูงถึงกับเกิดความรู้สึกบางอย่าง

"สงสัยต้องให้รางวัล..."

"...ที่รถก่อนเข้าบ้าน" นาวินพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าข้างหูคนตัวเล็ก

"อดทนไว้ก่อนนะ เดี๋ยวคืนนี้ค่อยเจอกัน" ร่างบางพูดกลับไปด้วยเสียงเดียวกันก่อนจะดันร่างสูงออกจากตัว

"เป็นอย่างนี้ทุกที! " นาวินสบถออกมาอย่างขัดใจก่อนจะจับมือบางให้เดินเข้ามาในบ้านตัวเองอีกครั้งนึง

"วินนนนน~" ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะก้าวเข้าไปถึงห้องโถงเสียงหวานของอดีตแฟนสาวของนาวินก็ดังขึ้น

"ครีม" นาวินพูดออกมาเสียงแผ่วทำให้ผ้าแพรที่ยืนข้างๆ หันมองหน้าชายหนุ่มด้วยความสงสัย

"ไม่ได้เจอตั้งนาน..."

"...คิดถึงกันบ้างไหม"