BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 22

NAWIN : เข้ามาหาหน่อย

NAWIN : มีเรื่องสำคัญ

: ค่าา บอสส

"สำคัญตลอดแหละ คนบ้า! " หญิงสาวพึมพำออกมาด้วยรอยยิ้มก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะแล้วจึงถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องทำงานของผู้เป็นเจ้านาย

"ขออนุญาตค่าา" ผ้าแพรพูดก่อนจะปิดประตูแล้วกดล็อคมันอย่างเคยชินเพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่านาวินจะมาไม้ไหน จะทำอะไรเธอบ้าง

"มาหาหน่อย" มือหนาเอื้อมมาด้านหน้าเหมือนกำลังจะอ้อนอีกคนนึงให้เดินเข้ามากอดตัวเอง ซึ่งผ้าแพรก็เดินออกเข้าไปหานาวินอย่างว่าง่าย

"หอมจัง..." ริมฝีปากหนาพึมพำพร้อมกับซุกหน้าลงอกใหญ่ของผ้าแพร เธอมองเขาด้วยสายตาปลงเล็กน้อยเพราะเนื้อตัวเธอมันไม่ใช่ของเธออีกต่อไปแล้ว

"...ทำไมเสื้อดูแน่นจัง ลองปลดดูหน่อยไหม" มือหนาเลื่อนขึ้นมาหมายจะปลดกระดุมเสื้อทำงานแต่ทว่ามันถูกปัดออกโดยฝีมือของผ้าแพร

เพียะ! ก่อนเธอจะเอื้อมมือขึ้นมาตีหน้าผากของชายหนุ่มด้วยความหมั่นไส้ ไม่ว่าจะทำอะไรนาวินก็มั้งจะสกินชิปเธออยู่ตลอดเวลา

"เนื้อตัวฉันเปื่อยยุ่ยหมดแล้วเนี่ย" ร่างบางทำหน้ามุ่ยก่อนจะนั่งลงบนตักคนตัวสูงอย่างเคยชิน

"ไม่ชอบหรอครับ..."

"ไม่ต้องมาทำหน้ามุ่ยใส่คนอื่นเขาเลย เอาแต่ใจนะเดี๋ยวนี้" มือเล็กบีบปลายจมูกโด่งของนาวินอย่างมันเขี้ยว แต่เธอเองก็รู้สึกชอบเขาที่เป็นแบบนี้นะ

"ลองเอาแต่เธอแล้ว เธอบอกไม่ไหวนี่"

"ให้ตายเถอะวิน! " คำพูดทะเล้นของคนตัวสูงทำให้ผ้าแพรกุมขมับ เธอเองก็ยังไม่ค่อยชินกับคำพูดพวกนี้เท่าไหร่ มันรู้สึกเขินอายทุกครั้งที่ได้ยิน

"ช่วยอ่านวาระการประชุมเมื่อเช้าให้หน่อยสิ..."

"...ปวดตาน่ะ อ่านไม่ไหว" นาวินเลื่อนมือกดคลึงดวงตาตัวเองเบาๆ เป็นภาพประกอบ

"ฉันสรุปให้แล้วนะ มันมีแค่นิดเดียวเอง" หญิงสาวเอื้อมมือหยิบเอกสารตรงหน้าขึ้นมาอ่าน มันมีเพียงแค่ไม่กี่หัวข้อที่นาวินจะต้องเป็นวิเคราะห์แล้วตัดสินใจเอง

"ฉันอยากให้เธออ่าน อ่านให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ..." ผ้าแพรชะงักกับสายตาออดอ้อนของชายหนุ่ม เธอเองก็ยังไม่ชินนักกับการกระทำของเขาถึงแม้ว่ามันจะผ่านมาได้เกือบเดือนแล้วก็ตาม

พรึ่บ! นาวินหยัดตัวลุกจากเก้าอี้ทำงานก่อนจะอุ้มร่างบางเดินมาที่โซฟาแล้ววางเธอนั่งลงบนนั้นส่วนเขาก็ล้มตัวนอนลงบนตักเธอ

"อ่านสิ"

"อืม...ฉันอ่านเฉพาะที่นายต้องช่วยคุณกายตัดสินใจนะ"

"ครับ" ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้พร้อมกับหลับตาลง

"การขยายสาขาเข้าสู่ทวีปเอเชียและยุโรป..." หญิงสาวนั่งอ่านตามเอกสารที่เธอสรุปให้นาวินเพื่อง่ายต่อการทำงานของเขา เธอพยายามช่วยนาวินให้ได้มากที่สุดเพราะหน้าที่ของเลขาของตัวเอง

"วิน" ผ้าแพรก้มมองใบหน้าหล่อที่นอนหลับตาอยู่บนตักตัวเองด้วยความประหลาดใจว่าทำไมเขาถึงไม่ถามอะไรเธอเลย

"..." แต่ทว่านาวินเองก็ไม่ได้ฟังเธอตั้งแต่แรก เขาหลับตั้งแต่ล้มตัวนอนลงบนตักของผ้าแพร

"วินฟังอยู่ไหม" หญิงสาวก้มหน้าลงไปใกล้ฟังเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของอีกคนก็เพอจะรู้ว่านาวินไม่ได้ฟังอยู่ เขาหลับไปเรียบร้อยแล้ว

"เหนื่อยล่ะสิ" มือเล็กลูบศีรษะของนาวินอย่างแผ่วเบาราวกับกล่อมให้เขาหลับให้ลึกกว่าเดิม ก็หลายวันมานี่นาวินแบกรับงานเยอะมากจริงๆ เขาทำงานแทนกายที่เป็นประธานบริษัทเกือบทั้งหมด เพราะอีกไม่กี่วันกายกำลังจะเข้าสู่พิธีวิวาห์เขาเองก็อยากช่วยเพื่อนแบกเบาภาระไปได้บ้าง